رستگاری جنگجویان کویری در دقیقه 94

به گزارش" ورزش سه" سفید و آبی پوشان سیرجانی در خاکریز فوتبال منطقه کویرنشین کشور بودند. جایی که مردمانی از جنس سختکوشی، صبوری و نجابت دار.

ورزشگاه امام‌ علی سیرجان پنجشنبه سوم اردیبهشت ۹۸ جزو معدود دفعاتی بود که در برابر سیل مشتاقان فوتبال کم آورد! هوادارانی که پس از چند دهه انتظار در یک قدمی صعود و ۹۰ دقیقه فاصله تا یک جشن تاریخی و شاید‌ تکرارنشدنی قرار داشتند.آن روز سیرجان حال و هوای خاصی داشت. موجی از دلهره و امید در سراسر شهر دیده میشد.  یک اتفاق خاص و بزرگ برای شهری که در نقشه فوتبال معمولی بود. سوت آغاز بازی که زده شد انگار دلهره و استرس به سکوها رفت؛ اما این ترس خیلی زود جایش را به اتحاد برای پیروزی داد.سیرجانی ها یکبار تا یکقدمی صعود رفته و ناکام بازگشته بودند و انگار دیگر توان تحمل تکرار آن تجربه تلخ را نداشتند.

از همان دقیقه یک، سر و صدای کَر کننده هواداران از هر سوی ورزشگاه شنیده میشد. هواداران در طول یک فصل تمام قد از تیمشان حمایت کرده بودند. در زمین اما هنوز همه چیز عادی بود.هر چه توپ از چپ و راست و عمق روی دروازه می‌آمد به در بسته میخورد. 

حمله بی محابا برابر تیمی که در حال سقوط بود و چیزی برای از دست دادن نداشت برابر با خودکشی بود.

بازی به دقایق آخر خود نزدیک میشد و صبر سیرجانی های روی سکو نیز همینطور. پیروزی برابر با صعود بود و نبردن کار را به اما و اگرهای همیشگی می‌کشاند.

وقت قانونی تمام شد و ساعت داور دقیقه ۹۴ را نشان میداد. این آخرین بار بود که جنگجویان کویری فرصت داشتند شانس خود را امتحان کنند.  اما تنها راه موفقیت در انتهای یک فصل پرتنش و پر حاشیه، تمرکز و یک شلیک دقیق بود. آخرین توپ به سمت چپ رفت و حسام پورهاشم دقیق ترین سانتر زندگی اش را روی سر پیمان رنجبری فرستاد تا آقای گل لیگ، مهمترین گل زندگی اش را به ضربه سر محکمتر از همیشه به تور بزند و خوشبختی را تقدیم کویرنشینان کند.

سوم اردیبهشت برای فوتبال سیرجان  تاریخ ورق خورد و آنها به بالاترین سطح فوتبال ایران رسیدند.