
به گزارش "ورزش سه" ، لیگ نوزدهم این روزها با دوگانه «اصرار-مخالفت» همراه شده؛ از یکسو اصرار فدراسیون و سازمان لیگ برای ازسرگیری مسابقات و از سوی دیگر مخالفت پنهان و آشکار 13، 14 باشگاه با ادامه لیگ. اگر تهدید 4 تیم لیگ برتری برای انصراف از ادامه مسابقات را فقط یک جنجال کوتاهمدت رسانهای فرض کنیم و ناراضیها از موضع خود کوتاه بیایند، در این واقعیت هیچ تردیدی نیست که در صورت ادامه لیگ نوزدهم، همهچیز «غیرطبیعی» است.
درست یا غلط، همه ما بهتدریج داریم به همنشینی با کرونا عادت میکنیم. قرنطینه، خانهنشینی و هشتگ در خانه بمانیم، لااقل موقتاً اثرگذار نیست و همه مشاغل، فعالیت خود را از سر گرفتهاند. فوتبال هم یک «شغل» تماموقت است نه یک تفریح گاهگاهی و کماهمیت. البته که باید پروتکلهای بهداشتی با نهایت دقت و سختگیری اجرا شود، اما وقتی هنوز چشمانداز روشنی برای درمان قطعی این بیماری وجود ندارد و هیچ تضمینی نیست که در ماههای آینده میزان شیوع این ویروس از امروز بهتر باشد، چارهای جز همزیستی مسالمتآمیز با کرونا و این شرایط غیرطبیعی نیست. این هم شکل جدیدی از زندگی است که یک ویروس ناشناخته به همه ما و به فوتبال تحمیل کرده.
از منظری دیگر 110 روز تعطیلی، آن هم در شرایطی که بازیکنان مجبور به خانهنشینی بودهاند و خبری از تمرینات پرفشار نبوده، همه کیلومترها را «صفر» کرده است. با شروع دوباره لیگ، هیچ تضمینی نیست که بازیکنان دوباره همان آمادگی و کیفیت قبلی خود را بروز دهند و از همه مهمتر اینکه در این وضعیت، کابوس آسیبدیدگیهای طولانی از همیشه واقعیتر است. اما آنچه استقلال در این شرایط ویژه به آن احتیاج دارد، «انگیزه»ای است که باید از طرف کادر فنی به بازیکنان تزریق شود.
نیازی نیست که توضیح دهیم در ورزش، فاکتورهای روحی-روانی چه نقش ویژهای ایفا میکند و مجموعهای از بازیکنان باانگیزه تا چه اندازه میتوانند کلید موفقیت یک تیم باشند. واقعیت این است که استقلال در سالهای اخیر بهجز مقاطعی کوتاه مثل اوایل حضور شفر و یا دورهای که با استراماچونی میدرخشید، معمولاً در این فاکتور مهم ضعف داشته و کمتر آن تیم «گرسنه»ای بوده که هر بازی را مثل بازی مرگ و زندگی ببیند.
فرهاد مجیدی مربی جوانی است که تجربه مربیگریاش هنوز به 15 بازی نرسیده، اما او برای اینکه اثبات کند لیاقت تصاحب یکی از مهمترین نیمکتهای فوتبال ایران را دارد، در این شرایط آشفته باید تیمش را بهلحاظ انگیزشی به بالاترین سطح ممکن برساند. اگر خود او باور داشته باشد که فصل هنوز برای استقلال تمام نشده، میتواند این روحیه را به بازیکنانش هم انتقال بدهد. اینجا از آن بزنگاههایی است که عیار مربیگری فرهاد و آینده شغلی او را تا حدودی مشخص میکند.
علی مغانی