انصاریان: جایزه‌ام را پیشکش روح نوروزی می‌کنم

به گزارش "ورزش سه"، بعد از بازی پرسپولیس برابر صبا، علی انصاریان در گفت‌وگویی با ما گفت: همانطور که قبلا عنوان کردم، در روزهای ابتدایی فوت هادی نوروزی، هیچ حرفی درباره جایزه فیلمم نخواهم زد و وقت برای شادی بسیار است ...

* جایزه بهترین فیلم جشنواره برای فیلم سوختن را تبریک می‌ گوییم.

متشکرم. من در این 2، 3 سال سختی زیادی کشیدم، در این مدت مثل دوران فوتبالم بعضی ها همراهیم کردند و بعضی ها مانعم شدند. مهم برایم همیشه این بود که آدم‌های منتقد و آنها که من را ارزیابی کردند، آدم های عالی باشند و خدا را شکر که اکثرا اینگونه هم بود.

* تو تهیه کننده فیلم سوختن هستی و فیلمت بهترین فیلم جشنواره یاس شده است، این را حتی خودت می‌‌دانی؟

من در محضر عدالتی این جایزه را گرفتم که هیات داوران جشنواره آقایان مسعود کیمیایی، فرهاد اصلانی، علیرضا زرین‌دست، کمال تبریزی و منوچهر شاه‌سواری بودند. وقتی فهمیدم این بزرگان کار من را تایید کرده‌اند، روی ابرها بودم نه از جهت گرفتن جایزه که مدت‌هاست، جذابیت‌های ظاهری دنیا را برای خودم فاقد معنا کرده‌ام. بلکه از جهت سرمایه معنوی و روحیه‌ای که حضور این بزرگان به من داد، همسفر ابرها شدم.

* مثل اینکه نسبت به این بزرگان ارادت قلبی ویژه ای داری، البته می‌ دانیم به کیمیایی چقدر علاقه داری؟

خودت می‌ دانی، من غیرت را از قیصر کیمیایی درک کردم و شرافت را با داش آکل معنا کردم و رفاقت را از سید و قدرت گوزن‌ها حس کردم. اینکه روزی استاد کیمیایی بخواهد فیلم من را و کارگردان فیلم من را بهترین انتخاب کند و اینکه بازی من در فیلم خودم را تحسین کند... یک دنیاست، کمال تبریزی داور بوده، کسی که فیلم مارمولکش را بالای 20بار دیده‌ام، فرهاد اصلانی داور بوده کسی که وقتی بازی می‌ کند. بین واقعیت احساس و هنر بازیگریش می‌ مانم. از آقای زرین دست بگویم که تکنیک فیلمبرداری او، از دوران قدیم تا به حال سرآمد بوده است.

* علی انصاریان را حالا باید دیگر عضو خانواده سینما بدانیم، درست است؟ می‌ دانستم عاشق سینمایی ولی تا این حد را باور نداشتم ...

من سینما را دوست دارم، با همه سختی‌هایش، من احساس منتقل شده در سینما را با تمام وجود دوست دارم. تاثیری که این احساس بر دیگران می‌ گذارد فوق العاده است. البته برای این حس زحمت کشیدم، برای فیلم «هدیه» من نقش راننده تاکسی را زندگی کردم. 4 روز از 8 صبح تا 4 بعدازظهر در تاکسی می‌ نشستم و با کلاهی که روی چشم و ابرو کشیده بودم رفتار راننده تاکسی با دیگران و با جامعه و نحوه گویش و حتی نشستن راننده تاکسی را آموختم ... از دوشنبه که این فیلم به شبکه فیلم‌های خانگی می‌ آید می‌ توانیم بازخورد رفتارم در فیلم را بین جامعه سینما و مردم حس کنیم.

* نقشت در فیلم «سوختن» چطور؟ چطور با یک زندانی سر خورده جامعه ـ نقش را می‌ گویم، کنار آمدی؟

من بچه پایین شهر هستم، در محلمان خودت می‌دانی دوستان حبس کشیده زیادی را می‌ شناختم. باید نقش آدمی را بازی می‌ کردم که 10 سال در ترکیه، کشوری غریب حبس کشیده است یعنی انتهای دنیا، 10 سال بی‌هم‌زبان و بی‌مونس، چیزی شبیه پاپیون با بازی استیومک کوئین اما مدل بازی این زندانی را باید ایرانیزه می‌کردم، رضای زندانی که نقشش را بازی کردم باور داشتم و مصادیق تنهایی او را حرف به حرف فهمیدم. اینطور شد که فیلم سوختن متولد شد، به همین دلیل است که این فیلم برنده می‌شود و جایزه می‌گیرد، چون برایش زحمت کشیده شده است، نه فقط من که یک گروه برای متولد شدن این فیلم با تمام توان کار کرده اند.

* لحظه‌ای که گفتند فیلم علی انصاریان بهترین فیلم است و تو را صدا کردند که بر وی جایزه بهترین فیلم را بگیرید چه حسی داشتی؟

فیلم من در 5 بخش کاندید بهترین فیلم بود و جایزه بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را به دست آورد. اما لحظه ای که در حال عبور از کنار صندلی ها بودم و از روی صندلی ردیف اول از جلوی بزرگانی مثل سعید راد و مجید مظفری رد شدم، در یک صدم ثانیه، روزهایی که برای تماشای فیلم عقاب ها و دادشاه در صف سینماهای میدان خراسان می‌ ایستادم، جلوی چشمانم آمد. یاد جنگ نفت‌کش‌ها و نقش تاثیرگذار مظفری در آوار و تماشای چندباره فیلم عقاب‌ها و بازی فوق‌العاده سعید راد افتادم. من از جلوی اسطوره‌هایم گذشتم و موفق شدم جایزه بگیرم.

* تو عاشق قهرمان‌های فیلم‌هایت بودی اما در این دو فیلم به نوعی ضدقهرمان در فیلمت بودی ...

من این ژانر را کلا دوست دارم، ژانری که گروهی می‌ گویند دوران این سینما گذشته و فاتحه مرگش را هم خوانده‌اند اما من بچه پایین شهرم، پدرم پولدار نبوده، من این فضا را دوست دارم و در این فضا زندگی می‌ کنم و فیلمم بهترین فیلم جشنواره یاس می‌ شود و بزرگانی با داوری خود عملکرد من را تایید می‌ کنند ولو اینکه این فیلم از دید بعضی ها متعلق به سینمای مرده دهه 50 و 60 باشد. باز هم می‌ گویم، من از 12 سالگی در بازار پادویی کردم، زیرکتونی چینی‌ام آنقدر از بین رفته بود که زیرپایم تاول زده بود. فیلم سوختن چون به این روحیات نزدیک است برایم خیلی عزیز است.

* و گفته بودی بعد از بازی پرسپولیس و صبا حرف می‌ زنی؟

بله و حالا می‌ گویم. از صمیم قلبم که بعد از آنکه با پرسپولیس در سال 85 خداحافظی کردم روزهای پرفراز و نشیبی داشتم. بعضی روزها بر من خیلی سخت گذشت، اما در این مدت این بهترین جایزه و هدیه ای بود که گرفتم به همین لیل یاس زرین بهترین فیلم جشنواره یاس را با تمام وجودم تقدیم روح هادی نوروزی می‌ کنم که با او هیچ رابطه خاصی هم نداشتم اما به خاطر فوتش خیلی دل شکسته شدم. من جایزه‌ام را تقدیم روح هادی کردم و امیدوارم بچه‌های پرسپولیس هم قهرمانی لیگ را به او تقدیم کنند.