گزارش: برخیز زرد طلایی

به گزارش "ورزش سه"، لیگ برتر ایران در فصل 81-1380 آغاز شد و این دوران را می توان مصادف با تولد تیم سپاهان در فوتبال ایران و معرفی این تیم به عنوان قدرت سوم فوتبال ایران دانست؛ دورانی که رفته رفته این تیم را به عنوان پرافتخارترین تیم ایران بالاتر از استقلال و پرسپولیس معرفی کرد.

طلایی پوشان دیار اصفهان فصل اول را با عنوان نهمی به پایان رساندند، ولی در فصل دوم لیگ برتر موفق شدند، عنوان قهرمانی را کسب کنند و اولین تیم شهرستانی لقب گیرند که در حضور استقلال و پرسپولیس موفق به قهرمانی مسابقات لیگ کشور می شود (البته در فاصله سال های پس از انقلاب به دلیل برگزاری لیگ های استانی این فرصت برای رقابت از تیم های مختلف گرفته شده بود و سپاهان پس از این سال ها اولین تیمی لقب گرفت که موفق به کسب قهرمانی در حضور استقلال و پرسپولیس شد).

پس از کسب اولین قهرمانی، ماجراجویی سپاهانی ها تازه شروع شده بود و علیرغم اینکه آنها چهار سال بعدی رقابت های لیگ برتر را در رده های میانی جدول رده بندی و با کسب رتبه های ششم (دوره سوم لیگ برتر)، دهم (دوره چهارم لیگ برتر)، هفتم (دوره پنجم لیگ برتر) و پنجم (دوره ششم لیگ برتر) خاتمه دادند، در دوره هفتم نائب قهرمانی این رقابت ها را در روز پایانی و در رقابتی فشرده به پرسپولیس کسب کردند. دوره هشتم لیگ برتر نیز برای سپاهانی ها چندان بد نبود و با کسب رتبه چهارمی به پایان رسید و با پایان این فصل بود که یکه تازی این تیم در فوتبال ایران آغاز شد و آنها طی سه فصل متوالی با امیرقلعه نویی و زلاتکو کرانچار به سه مقام قهرمانی پیاپی دست یافتند تا شعار " ما سپاهانیم و حالا حالاها قهرمانیم" وارد ادبیات فوتبال ایران شود و طلایی پوشان به عنوان پرافتخارترین تیم لیگ برتر بالاتر از سایر مدعیان معرفی شوند.

پس از کسب سه قهرمانی پیاپی و کسب نائب قهرمانی فوتبال آسیا، سپاهان قدرت بلامنازع فوتبال ایران شد و در رقابت های آسیایی نیز همراه با رقیب همشهری بهترین عنوان تیم های ایرانی را کسب کرده است؛ اتفاقی که هنوز هم تیم دیگری موفق به شکستن آن و کسب قهرمانی در رقابت های آسیایی نشده است. آنها دوره های دوازدهم و سیزدهم لیگ برتر را نیز با رتبه های سوم و چهارم خاتمه دادند تا در لیگ چهاردهم قهرمانی پنجم خود را جشن بگیرند و فاصله خود را با رقبا افزایش دهند، اما روزهای کابوس وار در انتظار بودند.

سپاهان پس از قهرمانی در لیگ چهاردهم، لیگ پانزدهم را نیز با حسین فرکی آغاز کرد ولی اگرچه آنها تا هفته پنجم در صدر جدول بودند و مقابل سرخپوشان نیز به برتری 4 بر 2 دست یافته بودند و به ظاهر همه چیز خوب به نظر می رسید، به یکباره جدایی احسان حاج صفی و مشکلات داخلی این تیم که یک پای آن محرم نویدکیا اسطوره سپاهانی ها و درگیری او با مدیران وقت باشگاه بود، همه چیز را به هم ریخت و طلایی پوشان بدترین عنوان تاریخ لیگ برتر را فقط یک سال پس از قهرمانی با قرار گرفتن در رتبه یازده تجربه کردند.

این پایان ناکامی های سپاهان نبود و اگرچه آنها در آن فصل استیماچ را جایگزین فرکی کردند، به نتیجه مورد نظر خود نرسیدند و با پایان لیگ، عبدالله ویسی سرمربی قهرمان لیگ برتر که سابقه پوشیدن پیراهن سپاهان را نیز داشت به اصفهان آوردند تا بار دیگر جشن قهرمانی بگیرند، اما تغییرات زیاد و عجیب و غریب ویسی به کار سپاهانی ها نیامد و فراز و نشیب آنها ادامه داشت؛ طلایی پوشان لیگ شانزدهم را با بازگشت کرانچار و کسب رتبه پنجم خاتمه دادند، ولی همچنان در سودای بازگشت به روزهای اوج بودند.

در لیگ هفدهم با توجه به نتایج خوب سپاهانی‌ها در 6 بازی انتهایی لیگ شانزدهم، بسیاری امیدوار به بازگشت سپاهان و حداقل کسب سهمیه آسیایی بودند ولی کسب 20 امتیاز از 22 بازی با تجربه 10 شکست، 8 تساوی و تنها 4 پیروزی که با کنار رفتن کرانچار و آمدن ابراهیم زاده همراه شده است، بدترین روزهای تاریخ باشگاه رقم خورده و قبول چهارمین شکست متوالی رکوردی عجیب را از این حیث به نام طلایی پوشان ثبت کرده، که حالا در 8 بازی باقی مانده با منصور ابراهیم زاده باید برای فرار از سقوط بجنگند.

تاریخ لیگ برتر فوتبال ایران با نام سپاهان گره خورده، اما آنها سومین فصلی است که با ناکامی دست و پنجه نرم می کنند؛ اتفاقی که برای هر تیم بزرگی ممکن است رخ دهد ولی بی شک سپری کردن این روزهای تلخ می تواند، تجربه ای گرانبها برای این باشگاه ریشه دار باشد تا با تکیه بر آن، روزهای طلایی آینده را رقم بزنند.