گواردیولا؛ عطش بی‌پایان یک کمال‌گرا

به گزارش "ورزش سه" گواردیولا حالا با کسب 26 عنوان قهرمانی در رقابت‌های داخلی و بین المللی همراه با بارسلونا، بایرن مونیخ و منچستر سیتی به عنوان پرافتخار ترین مربی شاغل حال حاضر اروپا بالاتر از مورینیو و آنچلوتی فعالیت می‌کند. اما او هنوز عطش زیادی برای بالا بردن جام بالای سر و بالا و پایین انداخته شدن توسط شاگردان دارد. گویی در پی شکار اولین جام خود است و برای آن از جان و دل مایه می‌گذارد.

رقابت فشرده برای قهرمانی در لیگ جزیره باعث شد تا بار دیگر همان گواردیولا را ببینیم که فقط یک بار آن هم در بارسلونا دیده بودیم. بارسایی که شش گانه را کسب کرد و آغوش مسی، اینیستا و ژاوی به امن ترین نقطه جهان برای آقای پپ تبدیل شد. بگذارید از یک هفته قبل شروع کنیم. بازی با لستر که آخرین مسابقه خانگی منچستر محسوب می‌شد و همه چیز آماده کسب برد با شکوهی بود. کمپانی استثنایی ترین گل دوران بازی خود را به ثمر رساند تا قهرمانی میلیمتری به هفته آخر کشیده شود. بعد از سوت پایان بازی گواردیولا با همان ژاکت طوسی همیشگی به میانه میدان آمد تا رقص و شادی را با کاپیتان تیمش تقسیم کند. تصویری که در فضای مجازی دست به دست شد و یکی از جذاب ترین حرکت‌های این مربی لقب گرفت. گویا او می‌خواست آن شادی خشک شده بعد از گل به تاتنهام در دقیقه 90+5 را به دست فراموشی بسپرد و همین هم شد.

روز گذشته اما همه چیز متفاوت تر پیگیری شد. سیتی گل اول را خورد و از آن طرف لیورپول گل اول را به ثمر رساند تا سرنوشت قهرمانی عوض شود. حقیقتی که آتش در وجود گواردیولا روشن کرد و آن ژاکت طوسی که حالا نماد او محسوب می‌شود را از تنش درآورد. یک دقیقه طول نکشید که گل اول توسط آگوئرو وارد دروازه رایان شد اما باز هم قهرمان لیورپول بود. به همین دلیل حلقه محاصره سیتی تنگ و تنگ تر شد تا در دقیقه 39 صحنه جالبی رقم بخورد. لاپورت با ضربه سر گل دوم را به ثمر رساند تا دوربین بر روی گواردیولا برود. او هنگامی که کرنر سانتر می‌شد به یاد زمان بازی خود توپ را دنبال کرد تا در فرصت مناسب خود گل قهرمانی را به ثمر برساند اما اینبار از کنار خط. اما صحنه اصلی بعد از گل رقم خورد. همه افراد کادر فنی سیتی هدفی جز تقسیم شادی با مربی محبوب خود نداشتند اما گواردیولا همه را کنار زد تا باز هم در آغوش اسپانیایی دیگری آرام بگیرد. اینبار مقصد میکل آرتتا بود، دستیار اول پپ در سیتی که فاصله‌ای با نشستن بر روی نیمکت آرسنال نداشت اما کنار دوست خود ماند تا هدف بوسه‌های از روی شادی گواردیولا قرار بگیرد. صحنه‌ای دور از انتظار که تنها فشار قهرمانی را نشان می‌دهد و باری که از روی دوش او برداشته شد. عطشی بی سابقه از او که گویی هیچ جامی در ویترین افتخاراتش وجود ندارد و حالا می‌خواهد یک به یک همه جا را شخم بزند و برود.

به مانند فصل 2009-2010 در آن بارسلونای تاریخی. گواردیولا بار دیگر تاریخ را تکرار کرد. او همراه با بارسلونا در کورس قهرمانی با رئال تحت هدایت مورینیو قرار داشت. هر دو تیم 31 برد به دست آوردند و در نهایت بارسا با 99 امتیاز و سه امتیاز بالاتر از سفیدپوشان مادریدی قرار گرفت تا قهرمانی مثال زدنی به دست آورد.

سیتی برای کسب دوباره عنوان قهرمانی رکوردی خارق العاده از خود به جا گذاشت. کسب 14 برد پیاپی مقابل تیم‌های مدعی و سختکوش که آن‌ها را با یک امتیاز بیشتر نسبت به لیورپول قهرمان کرد. شاگردان پپ حتی اگر یک مسابقه را هم از دست می‌دادند قافیه قهرمانی را به رقیب بندر نشین واگذار می‌کردند. مسئله‌ای شگفت انگیز که تنها عطش فراوان گواردیولا برای کسب عنوان قهرمانی را نشان می‌دهد. روحیه‌ای که به خوبی در پوست و گوشت بازیکنان دیده می‌شود و در نهایت چیزی شد که می‌بینید؛ پشت سر گذاشتن لیورپول که بی اغراق یکی از فصل‌های تاریخی فوتبال انگلیس  را رقم زد.