بزرگترین دشمن کولاکوویچ عاشق ولاسکوست

به گزارش ورزش سه ،بامداد دیروز تلخ بود، مثل بیدار شدن با یک کابوس همیشگی. کابوس شکست خوردن در لحظه‌های کلیدی. کابوس دست دراز کردن و نرسیدن همیشگی در بزنگاه‌ها.

آنها که بامداد شنبه نخوابیدند احتمالاً در کنار سانسورهای اعصاب‌خراش تلویزیون، در شبکه‌های مجازی از شیوه گزارش «جواد محتشمیان» هم شکایت می‌کنند. او بی‌پروا به «کولاکوویچ» تاخت و عملاً این سرمربی صرب را عامل ناکامی ایران  قلمداد کرد.

پیش از این نیز در خلال دیدار تیم ملی با آرژانتین او به طعنه خطاب به سرمربی گفت: «حتما باید با برانکارد بازیکن کشورمان را از زمین بیرون ببرند تا مربی تعویض کند» و یک بار هم در گفت‌وگو با روزنامه فرهیختگان عنوان کرد: «نه کوواچ و نه کولاکوویچ در حد و اندازه‌های نیمکت والیبال ما نیستند. مربیان صربستانی می‌آیند حقوق‌شان را بگیرند و دستورات دیگران را اجرا کنند و در عمل هیچ‌کاره هستند! والیبال ایران یکی مثل ولاسکو را می‌خواهد که مقتدر باشد، نه اینکه هرچه دیگران گفتند، بگوید چشم».

محتشمیان برخلاف بسیاری از دیگر گزارشگران ورزشی که هرگز ورزشکار ملی‌پوشی نبوده‌اند، به‌عنوان والیبالیست هم پیراهن تیم ملی را پوشیده و هم روی نیمکت مربیگری نشسته. بالاترین افتخاری که یک ورزشکار در این رشته ممکن است به آن دست پیدا کند. به همین خاطر او علاقه‌ای ندارد که صرفاً یک گزارشگر باشد که می‌گوید «تقی توپ را به اصغر داد و اصغر به حسین!» به خودش حق می‌دهد که همزمان گزارشگر-مفسر و منتقد باشد. چیزی که گاهی بیننده حس می‌کند در آن سوگیری  شخصی دارد.

چندسال پیش شب‌یلدا در پشت صحنه یک برنامه تلویزیونی با هم گپ زدیم. خوش‌مشرب و بی‌تعارف بود. با صراحت از «ولاسکو» و نظمش تعریف می‌کرد که چطور در روسیه وقتی یکی از ستاره‌های تیم برای سوار شدن به اتوبوسی که آنها را به سالن تمرین می‌رساند تأخیر کرد، دستور حرکت داد و او را جا گذاشت. معتقد بود که (... ) و (... ) در تیم باندبازی می‌کنند و «کواچ» زورشان به آنها نمی‌رسد.

محتشمیان که در میانه 70 سالگی به سر می‌برد، والیبال را پرشور گزارش می‌کند. «دریافت توپ در زمین ایران، چه نقشه‌ای؟‌»، «که به توپ نـــــِـــــمیرسه!»، «زمانِ وقت استراحت فنی»، «چیزی که عوض داره گله نداره»، «وقتی سرعت رو چاشنی کار قرار بدی، دقت از مدار خارج میشه و تور مانع عبور توپ میشه!» و ... تکیه کلام‌هایی از این دست به همان اندازه که علاقه‌مندانی دارد، منتقدانی هم برای او دست و پا کرده است که او را «جواد خیابانی» یا حتی «سرهنگ علیفر» گزارشگرهای والیبال لقب می‌دهند.

او پس از ولاسکو تقریباً با هیچ مربی دیگری نساخت و روی آنتن زنده آنها را مورد انتقاد قرار داد. از کواچ و لوزانو گرفته تا کولاکوویچ. محتشمیان خودش را یک «گزارشگر فنی» می‌داند که حق دارد در هنگام بازی نکاتی که دور از چشم بیننده وجود دارد را بگوید. این شیفتگی نسبت به تیم ملی و ورزش والیبال باعث شده که برخی نقدهای او را غیرمنصفانه عنوان کنند.

منتقدان می‌گویند تیم ملی والیبال ایران در لیگ جهانی ملت‌ها نتایج بسیار خوبی کسب کرد، بسیاری از حریفان را با نتایج خردکننده در‌هم شکست و رتبه پنجم شاید نشانگر توان واقعی ما است. چرا با ادبیات انتقامی دست به تخریب سرمربی می‌زنیم؟

البته که محتشمیان این حرف‌ها را نمی‌پذیرد. او دلایل خودش را دارد و معتقد است سواد والیبال چیزی نیست که با دیدن چند بازی به دست بیاید.

عوض کردن عقیده مردی که موهایش را کنار زمین‌های والیبال سفید کرده و بسیاری از ستاره‌های فعلی والیبال را از دوران طفولیت‌شان می‌شناسد، البته که کار سختی است.

احسان محمدی

منبع:ایران ورزشی