رمز موفقیت امیدها؛ ٢٨ را به ٣۴ تبدیل کنید

به گزارش "ورزش سه"، دوم بهمن ماه 1394 تیم ملی امید ایران به رهبری محمد خاکپور مدافع سرشناس تیم ملی که امیدهای زیادی به تفکراتش بسته شده بود، در مرحله یک چهارم نهایی مقدماتی المپیک ریو 2016 به مصاف ژاپن رفت. این دیدار در پایان 90 دقیقه با تساوی بدون گل خاتمه یافت ولی شاید عدم آمادگی جسمانی تیم سبب شد تا در وقت های اضافی، انسجام تیم به هم بریزد و طی 30 دقیقه 3 گل بخورد.

آن بازی پایان یک نسل دیگر از ستاره های فوتبال ایران بود؛ نسلی که همین الان ستاره های آن نظیر امیر عابدزاده، برادران محمدی، مهدی ترابی، علی کریمی، روزبه چشمی، محمد حسین کنعانی زادگان، فرشید اسماعیلی، ارسلان مطهری، محمد دانشگر و .... در میان ستاره های فوتبال ایران به شمار می روند.

همیشه شکست ها تلخ و فراموش نشدنی اند و حسرتشان برای همیشه در دل باقی می ماند؛ بعد از ناکامی در قطر، زمان نیاز بود تا یازدهمین ناکامی در رسیدن به المپیک فراموش شود ولی پس از مدتی بار دیگر همه چیز از نو آغاز شد.

2 سال بعد و پیش از آغاز بازی های آسیایی جاکارتا، حمید استیلی به عنوان مدیر اجرایی تیم، مسئولان فدراسیون فوتبال و کمیته ملی المپیک را متقاعد کرد تا تیم ملی امید را به جای تیم اصلی به بازی های آسیایی جاکارتا اعزام کنند و فرصت کسب تجربه به این تیم داده شود؛ درخواستی که اجابت شد و کار جدی تیم ملی امید برای رسیدن به المپیک 2020 از همانجا با سرمربیگری زلاتکو کرانچار آغاز شد.

دو بازی دوستانه برابر عراق و سپس مسابقه با سوریه شروع کار مربیگری کرانچار در راس کادر فنی تیم ملی امید بود و سپس تیم راهی بازی های آسیایی جاکارتا شد؛ جایی که از گروهش صعود کرد وبه کره جنوبی خورد که درنهایت قهرمان مسابقات هم شد؛ آنها که با ستاره هایش به میدان آمده بودند. امیدها یک نیمه خوب را مقابل کره پشت سر گذاشتند ولی در نیمه دوم مغلوب شدند و از بازی ها کنار رفتند. 

زمستان سال گذشته کار تیم ملی امید سخت دنبال می شد؛ از یک طرف وقفه های مداوم در برگزاری لیگ برتر سبب شده بود، تا تیم ها بازیکنانشان را در اختیار تیم امید قرار ندهند و از طرفی تداخل تمرینات تیم ملی بزرگسالان که برای حضور در جام ملت های آسیا تمرین می کرد با تیم ملی امید، حتی در مقطعی کار آماده سازی شاگردان کرانچار را به کمپ الیاف در شهریار رساند و وقتی در یک صبح زمستانی برای تماشای تمرین به ابتدای کمربندی شهریار رفتیم، زمین تمرین براساس بارندگی اصلا شرایط مناسبی نداشت و سرتاپای بازیکنان را گِل فراگرفته بود و  آنها به سختی تمرین می کردند و برای پیشگیری از مصدومیت، باید احتیاط زیادی را چاشنی کارشان می کردند.

امیدها سپس در ادامه مراحل آماده سازی‌شان به عمان رفتند و 2 بر 1 برنده شد. گام بعدی دو بازی دوستانه با سوریه در جزیره کیش بود، که دو پیروزی برای شاگردان کرانچار به همراه داشت. بازی دوستانه بعدی سفر به اردن و بازی با تیم المپیک اردن بود، که با تساوی خاتمه یافت. مرحله نهایی برای حضور در دور اول مقدماتی المپیک 2020، حضور در تورنمنت چهار جانبه قطر بود. در این تورنمنت تیم های کویت، قطر و تاجیکستان حاضر بودند؛ شکست در اولین دیدار برابر تاجیکستان با دو پیروزی پیاپی مقابل کویت و میزبانِ تورنمنت همراه شد تا امیدها پیش از آغاز مسابقاتی که فرودین ماه در تهران برگزار شد، روحیه بالایی داشته باشند. در نهایت آخرین بازی دوستانه پیش از شروع بازی ها، در تهران برگزار شد و شاگردان کرانچار با شکست 2 بر 1 مقابل سوریه به مسابقات وارد شدند؛ مسابقاتی که با دو پیروزی برابر یمن و ترکمنستان آغاز شد و با تساوی مقابل عراق خاتمه یافت، تا تیم ملی امید به دلیل تفاضل گل کمتر نسبت به عراق در رتبه دوم قرار بگیرد و به سختی به جمع 16 تیم پایانی برسد؛ این موضوع و تمایل برای استفاده از مربیان داخلی، دلیلی شد تا کرانچار پس از پایان این مرحله، طی توافقی که با فدراسیون داشت از تیم جدا شود.

از کنار گذاشتن کرانچار تا انتخاب فرهاد مجیدی، زمان بسیار مهمی برای امیدها از دست رفت؛ با این حال وقتی از اواسط تابستان کار امیدها با فرهاد مجیدی شروع شد، دو بازی دوستانه با تیم ملی بزرگسالان و نفت مسجد سلیمان با تساوی همراه شد ولی دو شکست در ازبکستان، پایان زودهنگامی برای مربی جوان فوتبال ایران رقم زد.

حمید استیلی از روزهای ابتدایی شکل گیری این تیم، همواره به عنوان مدیر اجرایی کنار تیم بوده و با توجه به تجربیاتی که در عرصه فوتبال حرفه ای و مربیگری دارد، پس از بحران هایی که تیم ملی پشت سر گذاشت، هدایت امیدها را قبول کرد تا علاوه بر وظیفه پشتیبانی و حمایت از تیم که تا آن زمان انجام داده بود، مسئولیت سنگین مربیگری تیم را هم بپذیرد. 

شروع امیدها با استیلی امیدوارکننده بود؛ تساوی با تیم آماده یحیی گل محمدی، استیلی را امیدوار به ادامه کار کرد و پیروزی برابر استرالیا در قطر این امیدواری را بیشتر کرد؛ هر چند این دو نتیجه تحت تاثیر سه نتیجه ضعیف مقابل دو تیم اندونزی و قطر قرار گرفت که یک تساوی و دو شکست به همراه داشت، ولی کسب تساوی 2 بر 2 مقابل قطر در آخرین کمپ تیم ملی امید که برخلاف روزهای ابتدایی شروع کار امیدها، با امکانات بسیار خوبی در اسپایر برگزار شد، همه را به بازی های که از چهارشنبه ( 16 دی ماه) در تایلند آغاز شده، امیدوار کرده است.

تمام این داستان ها حالا برای گذشته است، ولی نتیجه آن در آینده جریان دارد. انجام ٢٨ بازی طی هفته ها، ماه ها و سال گذشته بازیکنان تیم را آبدیده تر کرده است. وقتی سال پیش به تیم امید ایران نگاه می کردیم، بسیاری از بازیکنان شرایط خوبی در تیم های باشگاهی خود نداشتند ولی حالا به واسطه اعتمادی که به آنها در تیم امید شده، بازیکنان کلیدی تیم هایشان شده اند؛ از مهدی قائدی که ستاره نیم فصل اول مسابقات بوده تا مهدی خانی که به فوتبال اروپا منتقل شده و خیلی های دیگر.

البته که برای تمام بازیکنان تیم ملی امید ایران، بازی های قهرمانی زیر 23 ساله های آسیا، جایی برای دیده شدن است؛ پس برای گرفتن مزد زحمات، سختی ها  و دردهایی که طی یک سال و نیم اخیر کشیده اند و برای رسیدن به آرزوهایی که در سر دارند، چه جایی بهتر از سونگلای و بانکوگ؛ جایی که شاید بار دیگر فوتبال بتواند مرهمی باشد بر روزمرگی های دردآور مردم و بشود اسبابی برای خوشحالی؛ حتی اگر سطحی و گذرا باشد و در این روزهای غمبار، کمتر از چیزی که هست به چشم بیاید. 

برای ثبت این موفقیت تاریخی امیدهای آینده فوتبال ایران باید با انجام سه بازی مقابل تیم های ازبکستان، کره جنوبی و چین به مرحله یک چهارم نهایی صعود کنند و با پیروزی در آن مسابقه به جمع چهار تیم برسند. حضور در جمع چهار تیم نهایی با توجه به صعود احتمالی ژاپن به نیمه نهایی، حکم المپیکی شدن فوتبال ایران را امضا می کند و تعداد بازی های تیم ملی با احتساب دو بازی نیمه نهایی و رده بندی یا فینال به عدد ٣۴ خواهد رسید. 

احمدرضا خلیلی