گلنوش خسروی: لطف علی کریمی را در اروپا جبران می‌کنم!

به گزارش "ورزش سه"، گلنوش خسروی حالا جزو فوتبالیست های شناخته شده ایرانی است؛ از معدود لژیونرهای ورزش بانوان که در 18 سالگی خانواده را ترک کرده و به ترکیه رفته تا فوتبالش را در خاک اروپا ادامه دهد. گلنوش که در کودکی پدرش را از دست داده و با سختی های بسیار زیاد نوجوانی را سپری کرده و به جایی که الان هست رسیده؛ یعنی ترکیب تیم کوناک بلدی اسپور ترکیه. او در گفتگو با خبرنگار ما وضعیتش در این تیم را تشریح کرده است: «ما شش بازی دیگر داشتیم اما بازی ها به خاطر شیوع ویروس کرونا لغو شد و ما تیم سوم اعلام شدیم. بازی ها کنسل شدند و قرار است برای شروع مجدد به ما اعلام کنند.»

خسروی در مورد آینده خود بعد از کرونا می‌گوید: من دو راه دارم یکی این که برگردم ترکیه و در تیمم بازی کنم. یکی هم این که رضایت تیم را جلب کنم و به پیشنهادهایی که جدیدا به دستم رسیده، فکر و مقصد جدیدی را انتخاب کنم اما فعلا برای شروع مجدد لیگ ها زمانی اعلام نشده. من دست روی دست نگذاشتم و سخت تمرین می کنم، چون می دانم اگر رضایت نامه ام گرفته شود کار سخت تری در لیگ های معتبر خواهم داشت.»

گلنوش تنها 18 سال دارد؛ همین گزاره برای درک محدودیت های عرفی و خانوادگی موجود برای یک دختر کافی است اما او در این سن و سال به فوتبال ترکیه رفته و  آنجا بازی اش را دنبال می‌کند. چگونه؟ خودش پاسخ می‌دهد: «این چیزها به سن و سال نیست. قدرت انسان به تحمل درد است و معیار قدرت، همان صبر است. من از بچگی فقط مادرم را داشتم و به این تنهایی عادت کردم چون پدرم را خیلی زود از دست دادم. تنها چیزی که باعث می شود این تنهایی تحمل کنم اهداف من هستند و هرچقدر هم سخت باشد شوق رسیدن به اهداف، آن را قابل تحمل می‌کند. در این مدت مادرم خیلی تنها بود. من ترکیه تنها، مادرم هم تنها واقعا حتی تصورش هم برای دوستانم ناراحت کننده بود، خیلی وقت بود که من را ندیده بود و شرایط آمدن به ترکیه را هم نداشت و من حتی نوروز هم به ایران نیامدم.»

اما این ماجراهای احساسی یک بخش است و بخش دیگر هم توانایی برقراری ارتباط در کشورهای خارجی است. خسروی که از شاهین شهر اصفهان به ترکیه ترانسفر شده، درباره این موضوع می‌گوید: «من روی زبان انگلیسی بیشتر مانور می‌دادم اما در ترکیه زبان مردم ترکی بود. ماه های اول خیلی سخت بود اما به مرور زمان به زبان ترکی مسلط شدم و حرف هایشان را فهمیدم و الان حتی می‌توانم حرف بزنم. خیلی خوشحالم که به دو زبان مسلطم و امیدوارم زبان های بیشتری را هم یاد بگیرم.»

گفتگو را با یک سوال کلیشه ای ادامه می‌دهیم که شاید پاسخش مشخص باشد: فوتبال زنان ترکیه با فوتبال زنان ایران چه تفاوتی دارد؟ اما از گلنوش خسروی می‌خواهیم که با مصداق مشخص در این باره بگوید و او توضیح می‌دهد: «اینجا به فوتبال زنان و اساسا ورزش زنان اهمیت زیاد می دهند. اما چون خواستید مشخص بگویم، یک مثال می‌زنم؛ آنجا در پروسه های زمانی برنامه های دقیقی را دارند. برای پیگیری لیگ، تمرینات بدنسازی و حتی برنامه فردی هم برای ما دارند که بر اساس نقطه قوت و ضعف هرکسی تنظیم می‌شود. به شرایط زندگی و فضای حرفه ای فوتبال خیلی اهمیت می‌دهند و جدا از آن قرارداد هم وجود دارد که پشتوانه محکمی برای بازیکن است و در واقع بازیکنان می دانند با کوچکترین اتفاق برای خودشان، یک باشگاه قدرتمند هست که از آن ها حمایت می‌کند.»

وضعیت قراردادی در فوتبال ایران چطور است؟ گلنوش می‌گوید: در ایران بعضی بازیکنان با قرارداد صفر بازی می کنند و بعضی بازیکنان زیر ده میلیون و حتی تضمینی برای دریافت آن هم وجود ندارد. فوتبال بانوان برای پویایی و پیشرفت به اسپانسر و پخش تلویزیونی نیاز دارد. امیدوارم دو باشگاه ذوب آهن و سپاهان که وضعیت مالی خوبی دارند در این بخش تیمداری کنند تا شرایط تغییر پیدا کند».

حرف از ذوب آهن و سپاهان شد، این ستاره 18 ساله در ایران طرفدار چه تیمی است؟ خسروی می‌گوید: «در ایران طرفدار تیم خاصی نیستم و دوست ندارم برایم حاشیه ایجاد شود اما واقعیت پرسپولیس را خیلی دوست دارم و برای موفقیتش هم خوشحال می‌شوم».

خسروی پیش تر گفته بود که به سبک زندگی علیرضا جهانبخش علاقه دارد؛ وی در این باره بیشتر می‌گوید: گفته بودم زندگی و نوع شرایط علیرضا جهانبخش را الگو می‌گیرم چون شرایط لژیونر شدنم را مثل او می بینم. با گل برگردان جهانبخش به چلسی هم خیلی فشار از رویش کم شد و دیدیم که او چه بازیکن طراز اولی است. خداراشکر من هم توانستم عملکرد خوبی داشته باشم و گل و پاس گل زیادی را ثبت کردم. اولین گل جهانبخش در ژانویه بود و من هم اولین گلم در لیگ ترکیه را در همین ماه به ثمر رساندم. ایشان بعد از آن خیلی از من حمایت کردند و از آقای جهانیخش تشکر می‌کنم.»

از نظر فنی چه کسی را الگوی خودت می‌دانی؟ گلنوش می‌گوید: «علی کریمی! من حتی دوست ندارم بگویم که در سبک بازی از علی کریمی تقلید می‌کنم چون سبک بازی و استعداد او بی نظیر است. امروز صبح که بیدار شدم استوری او را دیدم و سورپرایز شدم، جا دارد همین جا از آقای کریمی تشکر کنم که از من حمایت کردند و این ییکی از افتخارات من خواهد بود. استوری را که دیدم باور نمی‌کرد که اسطوره و الگوی کودکی ام درباره من نوشته و ویدیوی من را گذاشته. امروز را فراموش نمی‌کنم و امیدوارم که با درخشش خودم، لطف او و مردم ایران را جبران کنم.»

ستاره تیم کوناک بلدی اسپور پیش تر گفته بود که به شرایط اقتصادی زندگی اش، روزهایی بود که با یک بیسکوییت از صبح تا شب در خیابان فوتبال بازی می‌کرد. از او می‌پرسیم که آیا آن موقع فکرش را می‌کرد به جایی برسد که علی کریمی برایش استوری بگذارد و به او توجه کند؟ خسروی می‌گوید: «راستش را بگویم فکر نمی‌کردم و این باعث افتخارم است. مدیون خدا هستم و وقتی با خدا باشید به هرچیزی که بخواهید می‌رسید. مهم نیست که چقدر سختی تحمل کنیم چون وقتی به هدف برسیم این سختی ها برایمان لذت بخش خواهند بود. ما باید رابطه مان با درد و رنج دنیا را تغییردهیم چون اگر مقابل آن ضعف نشان دهیم، نمی‌توانیم لذت ببریم. قدرت من در تولید شادی نیست، در تحمل سختی است. قدرت و انرژی که آن بیسکوییت به من می‌داد بیشتر از هرغذای دیگری بود، شاید اگر آن موقع چلوکباب می‌خوردیم به اینجا نمی‌رسیدم، شاید اگر با ناز و نعمت بزرگ می‌شدم الان این روزها برایم انقدر لذت بخش نبود.»

گلنوش خسروی یک دختر دهه هشتادی است اما زندگی حرفه ای دارد، پخته صحبت می‌کند و به قول خودش بیشتر از سنش می‌فهمد. در پایان از او می‌خواهیم که آیا این تفاوت بین خود و بسیاری از دختران هم سن و سالش را درک می‌کند؟ پاسخ می‌دهد: «من خودم را دهه هشتادی نمی‌بینم، بیشتر از سنم زندگی کردم و بیشتر از سنم سختی کشیدم، اصلا به سن نگاه نمی کنم و تلاش می کنم رشد عقلانی و روحی خودم را داشته باشم. وقتی ذهن بزرگ داشته باشید، سن مهم نیست و یک عدد است. این را خود شما هم می‌دانید و امیدوارم مردم ما را با سنمان قضاوت نکنند.»