فراز و فرودهای خطرناک برای ورزش اول ایران

به گزارش ورزش سه ، المپیک ١٩٤٨ لندن به عنوان اولین حضور رسمی کاروان ورزشی ایران در بازی های المپیک برای کشتی بدون مدال بود و از المپیک ١٩٥٢ هلسینکی، روند مدال آوری کشتی آزاد ایران آغاز شد که البته این المپیک بدون کسب مدال طلا بود.

المپیک ١٩٥٦ ملبورن طلاهای امامعلی حبیبی و غلامرضا تختی، کشتی آزاد ایران را صاحب بهترین نشان های المپیکی کرد، المپیک ١٩٦٠ رم و ١٩٦٤ توکیو هم بدون طلا برای کشتی آزاد همراه بود تا اینکه ١٩٦٨ مکزیکوسیتی، عبدالله موحد تنها طلای المپیکی اش را بدست آورد و سومین طلای این رشته در بازیهای المپیک به ثبت رسید .

فاصله بین طلای سوم تا چهارم کشتی آزاد در المپیک، ٢٨ سال و با سپری شدن شش المپیک بود بطوریکه در المپیک ١٩٩٦ آتلانتا بالاخره رسول خادم با پیروزی مقابل خازاراتسف روس طلای نابی را برای کشتی آزاد کسب کرد .طلای پنجم کشتی آزاد بلافاصله در المپیک ٢٠٠٠ سیدنی به ارمغان آمد که علیرضا دبیر موفق به ثبت آن شد .

بعد از طلای علیرضا دبیر، المپیک ٢٠٠٤ و ٢٠٠٨ با نتایج چندان خوبی برای کشتی آزاد همراه نبود در المپیک پکن که آزادکاران فقط تک مدال برنز مراد محمدی را داشتند و این رشته باز هم بی مدال طلا ماند.فاصله مدال طلای علیرضا دبیر تا طلای حسن یزدانی که در المپیک ٢٠١٦ به ارمغان آمد، بیانگر سه دوره وقفه در کسب طلای کشتی آزاد بود اما بعدها مدال کمیل قاسمی در المپیک ٢٠١٢ هم با توجه به دوپینگ کشتی گیر روس، طلایی شد تا تعداد مدال های کشتی آزاد ایران در تاریخ المپیک به عدد هفت برسد.

المپیک ٢٠٢٠ توکیو  هم در عین ناباوری بدون طلا برای کاروان ورزشی ایران سپری شد که البته با نگاهی به ادوار مختلف حضور ایران در این آوردگاه جهانی، اتفاق عجیبی محسوب نمی شود و این یازدهمین المپیک بدون طلا برای کشتی آزاد ایران است .

المپیک های ١٩٤٨لندن، ١٩٥٢ هلسینکی، ١٩٦٠ رم، ١٩٦٤ توکیو، ١٩٧٢ مونیخ، ١٩٧٦ مونترال، ١٩٨٨سئول، ١٩٩٢ بارسلون، ٢٠٠٤ آتن و ٢٠٠٨ پکن همجون المپیک ٢٠٢٠ بدون مدال طلا برای ایران طی شده است .

کشتی آزاد ایران با وجود پیشتازی در تعداد مدال برای ایران در تاریخ المپیک، هنوز به جز المپیک ١٩٥٦ ملبورن که حبیبی و تختی طلایی شدند، هنوز نتوانسته است، حتی در یک دوره ی دیگر از بازی ها، بیش از یک مدال طلا به ارمغان آورد.

این حقیقت کشتی ماست؛حداکثر یک طلا در المپیکها با وجود همه امیدواریها.

🖊علیرضا صدرایی