مسی: خدا تصمیم می‌گیرد قهرمان شویم یا نه!

به گزارش "ورزش سه"، لیونل مسی از نگاه بسیاری از مردم دنیا بدون توجه به نژاد، ملیت، مذهب و هر نوع سبک زندگی بهترین بازیکن دنیاست و بسیاری او را بزرگترین بازیکن تاریخ فوتبال می‌دانند. 
این ستاره آرژانتینی الهام‌بخش بسیاری از بازیکنان و نوجوانان در سال‌‌های اخیر بوده است و حالا پس از سال‌ها حضور در زمین با پیراهن بارسلونا، در حال درخشش در لیگ فرانسه و لیگ قهرمانان با پیراهن پاری سن ژرمن است و منتظر است تا احتمالا آخرین جام جهانی دوران حرفه‌ای فوتبالش را با تیم ملی آرژانتین آغاز کند. 

-سال گذشته ما در بارسلونا و پیش از شروع کوپا آمه‌ریکا در حال تهیه یک برنامه بودیم اما حالا همه چیز تغییر کرده است. آیا پشیمان هستی؟
نه، واقعا نه. سعی می‌کنم اینطور به شرایط نگاه نکنم. همه چیز بستگی به لحظات دارد، این که چطور پیش می‌روی. من سعی کردم حسرت نخورم. گاهی فکر می‌کنم که شاید باید این کار یا آن کار را می‌کردم اما در مجموع همه چیز خوب است. 
-چه درس‌هایی از چهار جام جهانی که در آن حضور داشتی گرفتی، از آلمان 2006 تا روسیه 2018؟
خب، در جام جهانی 2006 سنم کم بود. من از آن لذت بردم و در عین حال از معصومیت و اشتیاق حضور در میدان برخوردار بودم. از یک سو، این خوب بود و از سوی دیگر، من صرفا به بسیاری از اتفاقات فکر کردم و نتوانستم درست از همه چیز لذت ببرم. سپس به جام جهانی 2014 رسیدیم که عملکرد بسیار خوبی داشتیم. تجربه‌ای به یاد ماندنی بود و من از آن لذت بسیاری بردم. هدف ما از همیشه مشخص‌تر بود و تیمی قوی و متحد داشتیم. این اتحاد ما را به هدف نهایی نزدیک کرد. امروز حس می‌کنم شباهت بسیاری بین این تیم و آن تیم و روندی که ما را به فینال جام جهانی رساند وجود دارد. از نظر من همه چیز بسیار شبیه است، گروهی که کنار هم قرار گرفته و قدرت ذهنی‌ای که ایجاد شده است؛ من فکر می‌کنم این بسیار مهم است. علاوه بر این، فکر می‌کنم که یاد گرفتم چطور به خوبی جام جهانی را شروع کنم و در اولین بازی پیروز شوم، این اهمیت بسیار زیادی دارد و در ادامه مسیر جام جهانی نقش مهمی را ایفا می‌کند. باید در دیدارهای بعدی هم از نکاتی که یاد گرفتم استفاده کنم. 

-چطور باید با فشارهای خارجی جدای از ستاره بودن کنار آمد؟ بسیاری از هوادارن آرژانتینی با وجود گرانی قرار است در قطر حضور داشته باشد...
این چیزی است که همیشه در جام جهانی برای ما پیش می‌آید. حضور در جام جهانی همیشه برای مردم سخت است اما آنها به این کار ادامه می‌دهند چون ما آرژانتینی هستیم، چون ما احساس خاصی به تیم ملی داریم، چون می‌خواهیم آنجا باشیم و هر کاری می‌کنیم که چه به عنوان بازیکن و چه به عنوان هوادار به این هدف برسیم.
-و فشارها؟ 
از نظر فشارها باید بگویم که ما سعی می‌کنیم از همه چیز دور باشیم. هرچند رویای بزرگی داریم اما در عین حال باید واقع‌گرا باشیم و از این موضوع آگاه هستیم که قرار است دوران خوبی را تجربه کنیم و همزمان باید بدانیم که اینجا جام جهانی است و همه چیز بسیار دشوار است. اینجا جایی است که تمام جزئیات مهم هستند و در عین حال هر جزئیاتی ممکن است شما را از جریان بازی خارج کند. این که هر اتفاقی ممکن است در جریان بازی رخ دهد. هر منطقی جواب نمی‌دهد، نمی‌توان از بازی اول تا بازی آخر را به یک شکل پیش برد. باید در هر بازی با فشار و تمرکز بازی کرد و من فکر می‌کنم این موضوع مهمی است. ما با تمام وجود می‌جنگیم اما برخلاف چیزی که آرژانتینی‌ها فکر می‌کنند، ما از همان اول قهرمان نیستیم. 
-البته. برای مثال اگر بر اساس منطق پیش برویم باید در مرحله یک هشتم با دانمارک یا فرانسه روبرو شویم...
بله، این یک اشتباه است. این که بخواهیم به مرحله یک هشتم فکر کنیم اشتباه است چون باید به بازی اول فکر کنیم. همانطور که پیش از این گفتم، بسیار مهم است که کار را درست و با پیروزی در بازی اول شروع کنیم و در هر سه بازی برنده شویم، این به ما آسودگی خاطر می‌دهد تا به دور بعدی برویم. امروز می‌توانیم بگوییم فلان و فلان اتفاق رخ خواهد داد اما شرایط کاملا متفاوت پیش برود. اتفاقی که در جام جهانی قبلی رخ داد و ما قبل از این که برویم خودمان را قهرمان می‌دانستیم اما همه چیز متفاوت پیش رفت. فکر می‌کنم در جام‌های جهانی همیشه شرایط طوری که انتظار دارید اتفاق نمی‌افتد. ما فقط باید به بازی اول فکر کنیم...

-این که بدون شکست قدم به این مسابقات بگذارید بهتر است؟ دوست داریم واکنش تیم را بدانیم...
نه، واقعیت این است که این مسائل فقط آمار هستند و اگر بتوانیم بدون شکست باشیم و به رکورد ایتالیا (37 بازی) برسیم بسیار خوب است اما به این موضوع هم فکر نمی‌کنیم. و مطمئنا بالاخره اتفاقات بدی هم رخ خواهند داد و ما باید با آنها روبرو شویم و عبور کنیم. این تیم برای اتفاقات بد آماده است. در واقع، ما کارمان را از اتفاقی بد شروع کردیم، این تیم از شکست به برزیل در نیمه نهایی کوپا آمه‌ریکای 2019 شکل گرفت و همه چیز از آنجا آغاز شد. فکر می‌کنم ما برای همه چیز آماده خواهیم بود و امیدوارم که بتوانیم از شرایط سخت عبور کنیم. اما بدون این که بخواهیم به شکست‌ناپذیری فکر کنیم قدم به این مسابقات خواهیم گذاشت. 
-آیا در طول زندگی حرفه‌ای هیچ‌وقت قولی دادی؟ این که بخواهی وعده کار خاصی را تا پیش از پایان سال بدهی؟
نه، حقیقت این است که من اهل قول دادن نیستم. من همیشه فکر می‌کنم این خداست که تصمیم می‌گیرد. خدا می‌داند چه زمانی درست است و چه اتفاقی باید رخ دهد. من همیشه برای همه اتفاقاتی که در زندگی فوتبالی و شخصی برایم رخ داد شاکر هستم. اتفاقی که باید رخ بدهد، رخ می‌دهد و من فکر می‌کنم او کسی است که تصمیم می‌گیرد. من اهل قول دادن نیستم. 
-آیا اینجا در پاریس با فشارهایی از سوی پسرها و خصوصا پسر بزرگترت یا آنتونلا روبرو هستی؟
باید بگویم که در حال حاضر همه کشور مضطرب هستند و خانواده من هم همینطور. خصوصا آنتونا و تیاگو. او همیشه در حال تماشای ویدئوهایی از تیم ملی است، دیدارهای احتمالی، بازی‌های ما و حریفان. این که قرار است کجا باشیم، بازی اول چه زمانی است، بازی دوم چه زمانی است. او عصبی و مضطرب است. او فشار بسیار زیادی به من وارد می‌کند.

-چه انتظاری از یک هم تیمی‌هایت داری؟ چه آرژانتینی و چه خارجی...
نمی‌دانم... در این مقطع از زندگی حرفه‌ای باید به شما بگویم که برای انتظار داشتن از بازیکن دیگری خیلی دیر شده است... کاری که باید در طول زندگی حرفه‌ای انجام می‌دادم را دادم. اما از نظر فردی، هر کس شخصیت خاص خودش را دارد. من شخصیت‌های متفاوت را دوست دارم اما نمی‌خواهم از کسی نام ببرم. در زمین هم هیچ انتظاری از هیچ بازیکنی ندارم و سعی می‌کنم همه را به خوبی درک کنم. من سنم بالا رفته و همین هستم. 
-اخیرا پیش آمده که هواداران یا بازیکنان حریف بخواهند پیراهن تو را داشته باشند و گاهی مجبوری جواب منفی بدهی. در آن لحظات چه احساسی داری؟
گاهی بازیکنان ناراحت می‌شوند و من مجبورم بگویم که به کسی قول داده‌ام و آنها خیلی بد به من نگاه می‌کنند و با خودشان می‌گویند که او دروغ می‌گوید و نمی‌خواهد پیراهنش را به من بدهد اما من واقعا قول آن را به کس دیگری دادم. من در تمامی دیدارها در اکثر موارد هر دو پیراهنم را عوض می‌کنم اما گاهی اتفاقات عجیبی رخ می‌دهد. مثلا در بازی آخر با تیم ملی در میامی برابر هندوراس، نیروهای امنیتی آمدند و حتی به من ضربه هم زدند. اما معمولا همه چیز بسیار خوب است و رفتارهای بسیار خوبی دارند. جدای از این، من واقعا نمی‌دانم باید چه کار کنم و رفتار درست امنیتی برابر هواداران چیست. گاهی آنها خشن هستند. اما بله، در کل این لحظات آسانی نیست چون تبعاتی دارد. 
-در پایان این مصاحبه مثل همیشه باید بپرسم که آیا پیامی برای هواداران آرژانتینی که رویای قهرمانی در سر می‌پرورانند داری؟
مثل همیشه باید همان حرفی را که پیش از هر رقابت می‌زنیم تکرار کنیم. همیشه به خاطر این همه عشق سپاسگزار هستم. من هم به اندازه شما هیجان دارم. امیدوارم که مثل همیشه با تمام وجود تلاش کنیم و بجنگیم. ما قرار است برابر همه بجنگیم چون رقابت در این گروه در هر بازی به یک اندازه لازم است. من تردیدی ندارم که این تیم تمام تلاشش را خواهد کرد تا بهترین نتیجه را بگیرد و امیدوارم که خدا به ما کمک کند. 
منبع: اوله