دیدگاه: ساپینتو نباید برود!

به گزارش " ورزش سه "، یک عنوان قهرمانی در تک بازی سوپر جام، عنوان سوم لیگ برتر و نایب قهرمانی در جام حذفی، این‌ها خلاصه عملکرد سرمربی استقلال در سال اول حضورش در باشگاه استقلال بدون حق انتخاب بازیکن در اول فصل و نیم فصل است. بدون حق انتخاب بازیکن نکته مهمی در ارزیابی عملکرد مردی است که این روزها کسی به نوع فوتبال تیمش در سال گذشته کاری ندارند و مقیاس اندازه‌گیری او برای اهل فن و غیرفن به نوع رفتارش در کنار زمین گره خورده است.

ساپینتو در روزهایی به عنوان سرمربی استقلال معرفی شد که آجورلو تیمش را بسته بود و او تیمی را به دست گرفت که نمی‌دانست به دلیل مشکلات بی‌شمار مالی در نیم فصل هم اجازه هیچ نقل و انتقالی نخواهد داشت. ساپینتو به استقلال آمد و با تمام نداری‌های استقلال در این فصل کنار آمد و در روزهایی که هوش و حواس همه به مطالبات سرمربی قدیمی و پول دوست آبی‌ها بود، صادقانه از بندهای موجود در قراردادش همانند سرمربی اسبق استفاده نکرد و برای اتحاد تیمش در زمین همه کار کرد.

کمی باید منصف باشیم، کدام سرمربی خارجی در تاریخ فوتبال ایران، منافع باشگاه و هواداران را به مطالبات خودش ترجیح داده است. همانطور که نوع رفتار او در کنار زمین را سرزنش می‌کنیم و به هیجانات بیش از اندازه او خرده می‌گیریم، محاسنات کم نظیر و دیده نشده او در فوتبال ایران را هم ببینیم. اگر مدیران استقلال و سردمداران ورزش ایران در روزهای سخت رفع مشکلات استراماچونی مشکل دیگری را بابت مطالبات ساپینتو و کادرش و بازیکنان را حس نکردند و روبه‌روی طیف بزرگ هواداران استقلال قرار نگرفتند، نباید قدردان این رفتار اخلاق مدارانه ساپینتو باشند که اصول حرفه‌ای در تمامی فوتبال دنیا را زیر پا گذاشت و همانند سرمربیان بومی برای شادی هواداران استقلال پای تیمش ماند. 

همه انتقادات درباره اعتراضات بیش از اندازه او در کنار زمین که بعضاً با شیطنت بعضی از رقبا همراه بود، زبان صریح او و نوع عکس‌العملش بابت هر صحنه در مسابقات درست، ولی یادمان باشد، ما ایرانی‌ها معرفت را به هر چیزی ارجح می‌دانیم. ساپینتو همینی است که می‌بینیم، هیجاناتش را در لحظه بروز می‌دهد و شاید هم در خلوت خودش از این موضوع زود پشیمان شود، ولی او نشان داد روح بزرگی دارد و پاش بیفتد معرفت را به پول ترجیح می‌دهد. 

اینکه او در بازی‌های مهم و حساس لیگ و حذفی تنها یک تساوی از پرسپولیس در بازی رفت دربی گرفت و چهار بازی مهم فصل را به سپاهان و پرسپولیس دو رقیب اصلی تیم واگذار کرد، جای بحث جداگانه‌ای را می‌طلبد. بیائید برگردیم به گذشته، به روزهایی که برانکو پرسپولیس را انتخاب کرد و بعد از شکست استقلال در آخرین بازی فصل، لیگ بعدی را هم تا هفته دهم بد سپری کرد و در پایان فصل به رتبه دوم بسنده کرد ولی هوادارها پشت او و تیمش ایستادند تا برانکو پرسپولیس نوین را پایه‌ریزی کند و آنها در هفت فصل؛ شش قهرمانی در لیگ برتر، دو جام حذفی و دو فینال لیگ قهرمانان آسیا را کسب کنند. برنامه ریزی، ثبات و شناخت برانکو از بازیکنان فوتبال ایران و از همه مهم‌تر اعتماد مدیران پرسپولیس آورده‌ای برای پرسپولیس داشت که تکرارش به این زودی‌ها سخت و شاید غیر ممکن باشد.

هواداران استقلال هم این روزها درست در شرایط آن روزهای هواداران پرسپولیس قرار گرفته اند، آنها می‌خواهند ساپینتو در تیمشان بماند و با سلیقه خودش تیمش را ببندد و مزد یک سال ماندن در روزهای سخت و بی‌پولی استقلال را با حمایت سکوها و بازیکنان همانند روزهای درخشان برانکو بگیرد. خارج از مسائل غیر ورزشی و ایراد جدی به نوع کنش و واکنش‌های ساپینتو، رفتار مردانه او در روزهای بی‌پولی استقلال قابل تقدیر است، روزهایی که او مشکلی بر مشکلات مسئولین ورزش اضافه نکرد و پای بازیکنانش ایستاد تا هوادارها همانند روزهای رفتن  استراماچونی و بازی با کلماتش به درب باشگاه یا وزارت ورزش نروند. روزهایی که از حق خودش به عنوان یک خارجی گذشت تا مطالبات بازیکنان زودتر پرداخت شود.

او با این رفتارش دل هر آبی دوستی را ربوده است، هر چند در فاصله کمتر از 40 روز دو بار دربی را به پرسپولیس باخت ولی در همین روزها بازی معرفت را برد. 

محمدرضا تقی خانی