خداحافظی احساسی گزینه مربیگری استقلال با هواداران

به گزارش "ورزش سه"، در یکی از انتقالات تابستانی لیگ برتر، محمد ربیعی با جدایی از مس رفسنجان، راهی ذوب آهن شد. این سرمربی جوان که یکی از گزینه‌های اصلی استقلال برای نشستن روی نیمکت آبی‌ها بود، در نهایت از هدایت این تیم انصراف داد تا نکونام بدون رقیب جدی، جانشین ساپینتو شود.

ربیعی که توانست با مس رفسنجان به رقابت‌های لیگ برتر صعود کند و طی سه فصل اخیر نیز در لیگ برتر نتایج خوبی را به دست آورد، در لیگ قبل مسی‌ها را به رتبه پنجم رساند و در نهایت پس از توافق با مدیران ذوب آهن، جانشین مهدی تارتار در جمع گاندوها شد.

در همین خصوص، ربیعی با انتشار پستی در صفحه شخصی خود، از هواداران رفسنجانی خداحافظی کرد.

در متن این پست آمده است:
«چهار سال از تاریخ مربیگری‌ام در شهری گذشت که مردمانش نمونه بارز شرافت و نجابت بودند و می‌دانستم که برایشان هر چه کار کنیم باز هم کم است و چه هدیه‌ی بالاتر که حالا مرا قابل دانسته و حکم شهروند افتخاری هم به من داده‌اند. مردم عزیز رفسنجان و هواداران فهیم، همیشه عاشق شما بودم و هستم و هر چه در توان داشتم برایتان در طبق اخلاص گذاشتم و امیدوارم توانسته باشم شما را راضی کرده باشم که برایم فقط قضاوت شما مهم بود ولا غیر.

بماند که برای شما و تیم دوست داشتنیم مس رفسنجان آرزوهای بزرگی داشتم که… 
حرف ناگفته زیاد است و سكوت پیشه‌ام.

دقیقاً حكایت من و باشگاه مس و شهر رفسنجان یك ارتباط دو طرفه است و هر چقدر من برای باشگاه زحمت كشیدم باشگاه هم به همان اندازه برای من زحمت كشید كه بی‌نهایت قدردان همه آنها و مردم عزیز رفسنجان هستم. اكنون كه دایره تقدیر بر آن بوده كه در خدمت شما بزرگواران نباشم، بر خود واجب می‌دانم از تمامی كسانی كه در این چهار سال به بنده لطف داشتند نهایت قدردانی و سپاس را داشته باشم. (به علت تعدد از نام بردن اسامی عذرخواهی می‌نمایم)، از شركت صنایع ملی مس، مجتمع عظیم مس سرچشمه رفسنجان، مسئولین شهری و استانی، هیئت مدیره محترم باشگاه مس، هر دو مدیر محترم باشگاه، معاونان و كارمندان محترم باشگاه و پیشكسوتان عزیز و شریف، یاور و با كمالات و  كلیه عوامل تیم در این چهار سال، بازیكنان با شرف و با اخلاق و عزیزم و كادر محترم فنی، اجرایی، رسانه و روابط عمومی، پزشكی، تداركات و در نهایت لیدرها و هواداران دوست داشتنی مس رفسنجان كمال تشكر و قدردانی را داشته باشم و دوباره بسنده می‌كنم به این شعر كه:

زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمهٔ خود خواند و از صحنه رود

صحنه پیوسته بجاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

خادم و شهروند افتخاری شما، محمد ربیعى