روزی که دکتر بیژن تیم گواردیولا را متوقف کرد

به گزارش "ورزش سه"، شاید کمتر کسی بداند که تیم پیکان در سال 1381 و در جریان یک بازی دوستانه به مصاف تیم منچسترسیتی رفت. در آن زمان، منچسترسیتی تحت هدایت کوین کیگان بود و بازیکنان بزرگی همچون پیتر اشمایکل، نیکولاس آنلکا، جمال بلماضی و حتی آلفی هالند، پدر ارلینگ هالند معروف، در این تیم حضور داشتند. این بازی در نهایت با نتیجه یک بر یک به پایان رسید و برای پیکان یک افتخار بزرگ بود که توانست مقابل چنین تیم قدرتمندی به تساوی دست یابد.

منچسترسیتی، که در آن سال‌ها هنوز به قدرت امروز خود نرسیده بود، در طی دو دهه به یکی از برترین تیم‌های فوتبال جهان تبدیل شده است. این تیم در سال‌های اخیر به صورت مستمر بر فوتبال جزیره سلطه داشته و با مدیریت هوشمندانه، جذب بهترین بازیکنان و مربیان، به یک ابرقدرت فوتبالی تبدیل شده است. مسیری که منچستر طی کرده، نمونه‌ای از پیشرفت چشمگیر در فوتبال مدرن است، در حالی که بسیاری از تیم‌های ایرانی نتوانسته‌اند چنین دستاوردهایی را تکرار کنند.

یکی از نکات جالب این است که سال‌هاست تیم‌های ایرانی در اردوهای بین‌المللی مشابه، به ویژه در کشوری مانند انگلیس، حضور نداشته‌اند. به همین مناسبت، در خصوص این بازی تاریخی با محمدرضا طهماسبی، یکی از بازیکنان تیم پیکان در آن مسابقه صحبت کردیم. او به یاد می‌آورد که بازی با منچسترسیتی چه تجربه ارزشمندی برای آن‌ها بود و معتقد است که چنین اردوها و بازی‌هایی می‌تواند کمک بزرگی به پیشرفت فوتبال ایران باشد.

طهماسبی در ابتدای صحبت‌هایش می‌گوید: ما برای یک بازی اردو به انگلستان رفته بودیم. بازی دوستانه‌ای با تیم دوم منچستر سیتی داشتیم، چون تیم اولشان در حال ریکاوری بود. بازی را با تیم دومشان انجام دادیم که سرمربی تیم هم آقای کوین کیگان بود. چند نفر از بازیکنان تیم اصلی نیز در این مسابقه به میدان رفتند و سایر بازیکنان اصلی آن‌ها را هم دیدیم و اگر اشتباه نکنم، پیتر اشمایکل و نیکولاس آنلکا در میان بازیکنان اصلی مشغول ریکاوری بودند.

او ادامه داد: چون بازی برای خیلی وقت پیش است جزئیات زیادی از آن به یادم نمی‌آید، ولی ما با تیم دومشان بازی کردیم. بازی خیلی خوبی بود و تا به خودشان بیایند ما یک گل به آن‌ها زدیم. حسن استواری هم در همان شروع بازی و حوالی دقیقه سوم یک گل زد. اما بعد از آن منچسترسیتی توپ را بیشتر در اختیار داشت ولی نمی‌توانستند دروازه ما را باز کنند و حتی آقای کوین کیگان بسیار عصبانی بود. در نهایت و در دقایق پایانی یک پنالتی عجیب برایشان گرفتند که به نظر من اصلا پنالتی نبود. ما بازی خیلی خوبی را ارائه کردیم ولی در نهایت یک بر یک مساوی شدیم.

وی گفت: آن زمان آقای ذوالفقارنسب سرمربی ما بود. تیم منچستر سیتی آن زمان اصلاً تیم قدرتمندی مثل امروز نبود. ولی بازی مقابل یک تیم لیگ برتری همیشه افتخار بزرگی است. قرار بود به ترکیه برویم ولی به یاد دارم که یکی از دوستان آقای مدیرروستا، کاپیتان تیم ما، از طریق آشنایانش این اردو را هماهنگ کرد. ما حدود دو هفته در منچستر بودیم و تمریناتمان را در باشگاه بولتون انجام دادیم. امکانات حرفه‌ای آنجا بسیار عالی بود و این اردو برای ما خیلی تأثیرگذار بود. مخصوصاً برای ما که جوان بودیم، این تجربه تأثیر زیادی داشت.

او اظهار داشت: فکر می‌کنم در سال‌های اخیر تیمی نتوانسته اردویی مانند اردوی آن زمان پیکان برگزار کند و به کشوری مانند انگلیس برود. اکنون اکثر اردوهای تیم‌های ما در ترکیه برگزار می‌شود. آن اردو واقعا به سود ما تمام شد و توانستیم نتایج خوبی کسب کنیم و با وجود اینکه در سال دوم تأسیس تیم و تغییر نام آن از بهمن به پیکان بودیم، در لیگ توانستیم ششم شویم. ما بازیکنان خوبی داشتیم ولی آن اردو روی بازیکنان جوانی مانند من تأثیر زیادی داشت. آقایان مدیرروستا، شریفی، صالح و... جزو بزرگان تیم ما بود.

طهماسبی گفت: هرگز فکر نمی‌کردیم که منچسترسیتی که امروز یکی از قدرت‌های برتر فوتبال اروپا است، به چنین جایگاهی برسد. آن زمان هم برای ما افتخاری بزرگ بود که مقابلشان بازی کردیم. ما هنوز هم چند عکس از آن بازی داریم. متأسفانه فیلمی از آن در دسترس نیست. آن زمان فضای مجازی وجود نداشت و شاید اگر بود، این بازی خیلی بیشتر مورد توجه قرار می‌گرفت. از آن زمان چند عکس داریم که با تیم منچستر و آقای کوین کیگان گرفتیم، اما فیلم بازی را نتوانستیم پیدا کنیم. از آقای دادرس هم پرسیدیم و او گفت متأسفانه از این بازی فیلمبرداری نشده است. شاید هم آنها به ما اجازه فیلمبرداری نداده بودند.

او می‌گوید: این اردو یکی از بهترین تجربه‌های ما بود، مخصوصاً برای ما که جوان بودیم و تازه وارد فوتبال حرفه‌ای شده بودیم. سال‌ها تأثیرات این اردو را در فوتبالمان احساس کردیم. تجربه بازی با تیم‌های بزرگ و رقابت با آن‌ها برای ما درس‌های بزرگی داشت. یادم هست که آن زمان پسرم تازه شش ماهش بود و به دنیا آمده بود.

وی اظهار داشت: یکی از جالب‌ترین قسمت‌های این اردو برای من این بود که ما 23 سال پیش وقتی وارد رستوران باشگاه شدیم، با یکی از بزرگترین و پیشرفته‌ترین رستوران‌ها مواجه شدیم. ما تصور می‌کردیم نهایتاً پذیرایی ساده‌ای با صرف چند میوه یا نهایتاً اهدای مکمل ورزشی همراه خواهد شد ولی وقتی به آنجا رفتیم، رستوران آنها به اندازه یکی از بزرگترین رستوران‌های تهران بود. فضای بزرگی بود و هر چیزی که دوست داشتیم در اختیارمان بود و این واقعاً به ما نشان داد چقدر فوتبال ما هنوز از استانداردهای جهانی عقب است. اکنون خبر ندارم منچسترسیتی چه امکاناتی دارد ولی این اردو نشان داد که چقدر فوتبال جهان از ما جلوتر است و چقدر امکاناتشان با ما فاصله دارد.

او صحبت‌هایش را اینگونه ادامه داد: کاش می‌شد این تجربه‌ها برای تیم‌های ایرانی هم بیشتر فراهم می‌شد. بازیکنان جوان از چنین بازی‌ها و اردوهایی می‌توانند درس‌های بزرگی بگیرند و فوتبالشان را به سطح بالاتری برسانند. ما آن زمان فهمیدیم بازی با تیم‌های بزرگ و تنه به تنه شدن با آنها چقدر مفید است. من مطمئنم اگر فضای مجازی آن زمان بود، این بازی خیلی مورد توجه قرار می‌گرفت و ما می‌توانستیم از آن استفاده‌ی بیشتری کنیم.

وی با ابراز تأسف بابت عدم وجود مدیای تصویری از این بازی گفت: متأسفانه آن زمان گوشی‌ها هم توانایی عکاسی نداشتند و ما فقط با دوربین‌های قدیمی آن زمان چند عکس انداختیم. شاید از 30 قطعه عکس، فقط 10 یا 20 تای آن درست درمی‌آمد و باقی خراب بود. ادیت هم نمی‌شد، فقط وقتی ظاهرش می‌کردیم، می‌توانستیم ببینیم که چطور شده است. اگر آن زمان فضای مجازی بود، این بازی واقعاً معروف می‌شد. حتی متأسفانه فیلمی از بازی هم نداریم. برخی صحنه‌های بازی هنوز در ذهنم هست، اما اگر فیلمش بود، می‌شد بعد از این همه سال نشست و آن را تماشا کرد و با وضعیت کنونی منچستر سیتی مقایسه کرد.

طهماسبی گفت: ما در زمین تمرینی منچستر سیتی با این تیم بازی کردیم. دو بازی دیگر هم در آن مدت انجام دادیم. یک بازی با تیمی از یکی از روستاهای نزدیک لیورپول (اسکار بورو) بود. وقتی به آنجا رسیدیم، همه جا زمین‌های کشاورزی بود و فکر کردیم که اینجا مثل شمال ایران است، چرا که بسیار سرسبز بود. به نظر می‌رسید که هیچ چیزی در اطراف نیست و فقط یک زمین چمن است، اما وقتی به استادیوم آن تیم رسیدیم، یکی از بهترین و زیباترین استادیوم‌هایی بود که تا آن زمان دیده بودیم. تیمشان ضعیف بود و ما هفت بر صفر آن‌ها را شکست دادیم. اگر اشتباه نکنم، خودم دو گل زدم و علی ابراهیمیان و آقای مدیرروستا هم گل زدند. با وجود اینکه تیم ضعیفی بودند، برای ما جالب بود که در یک روستا که کارشان کشاورزی بود، چنین استادیومی داشتند، چیزی که حتی امروز هم ما نداریم. استادیومی در یک دهکده که امکاناتش از بسیاری از استادیوم‌های ما بیشتر بود.

وی درباره وضعیت پیکان نیز گفت: با آمدن آقای رسول خطیبی شرایط باشگاه بسیار تغییر کرده است. در این مدت کوتاه، او توانسته است تغییرات خوبی ایجاد کند، نه تنها در بخش ورزش، بلکه در کل باشگاه. حتی کارکنان باشگاه هم از حضور او خوشحالند و این بسیار مهم است. من در این سال‌ها کمتر دیده‌ام که کارکنان باشگاه اینقدر خوشحال باشند و این نتیجه تلاش‌های آقای خطیبی و همکارانش در هیئت مدیره است.

او ادامه داد: در بخش ورزش هم تیم فوتبال پیکان نتایج خوبی گرفته است، هرچند که والیبال هنوز نتوانسته به شرایط مطلوب خود برسد، اما من مطمئنم که بهبود خواهد یافت. تیم والیبال پیکان معمولاً در دو سه بازی اول خوب نتیجه نمی‌گیرد، اما بعد از آن به روند مثبت خود بازمی‌گردد. آقای پیمان اکبری هم تلاش زیادی می‌کند و امیدوارم نتایج خوبی بگیریم. کادر فنی و بازیکنان تیم تمام تلاش خود را می‌کنند تا زحمات آقای خطیبی را جبران کنیم. درباره تیم فوتبال پیکان هم باید بگویم در حال حاضر فصل تازه شروع شده است، اما شرایط خوب است و ما امیدواریم که بتوانیم به لیگ برتر بازگردیم و جایگاه شایسته‌ای کسب کنیم. امیدوارم که نتایج تلاش‌هایمان به بار بنشیند.