سردار: نمی‌توانید از من چشم بردارید!

به گزارش "ورزش سه"، وقتی سردار روی هوا بلند شده و بالاتر از تمام مدافعان قطر دروازه مشعل برشام را  با ضربه سری محکم و غیرقابل مهار فرو می‌ریخت، انگار فنری زیر پای او باز شده بود تا او را با ارتفاع بیشتر به آسمان بفرستد. این چیزی بود که آن را قبلا هم در تیم ملی دیده بودیم. از چه کسی؟ از علی دایی، ستاره پیشین فوتبال ایران و بهترین گلزن ملی جهان در دو دهه که همواره پس از انتقادات با بهترین نمایش ممکن به میدان بازمی‌گشت و روی کسانی که علیه او صحبت می‌کردند، کم می‌کرد. این یک وظیفه شخصی دائمی برای علی دایی بود که آن را بارها و بارها تکرار کرده است.

سردار هم که از زمان شروع فصل تازه فوتبال در آسیا و امارات مرتب شماتت‌هایی را بابت انتخاب تیم الاهلی بابت ادامه فوتبال تحمل می‌کرد، در نهایت کار خود را به بهترین شکل انجام داد و در یکی از حساس‌ترین بازی‌های ملی با به ثمر رساندن دو گل مقابل قهرمان آسیا نشان داد که همچنان یکی از بهترین فورواردهای قاره کهن محسوب می‌شود. این اوجی است که او از ابتدای سال ۲۰۱۵ میلادی با اولین بازی رسمی خود با پیراهن تیم ملی ایران مقابل کره جنوبی پیش از جام ملت‌های آسیا آغاز کرده و فوتبال ملی ایران خوشحال است که این پرنده عمود پرواز هنوز بال‌های خود را در آسمان باز می‌کند و شکوه پرواز را به رخ رقبا می‌کشد؛ مهاجمی سرپنجه، دوست‌داشتنی که البته تنبلی ذاتی او مانع از درخششش نمی‌شود.

پیش از بازی ایران، یکی از کارشناسان شناخته‌شده فوتبال ایران گفته بود که سردار آزمون شایستگی حضور در تیم ملی فوتبال ایران را ندارد، چراکه او به جای ادامه کار در فوتبال اروپا، لیگ امارات را برای فوتبال انتخاب کرده و باید به این تصمیم او با عدم دعوتش به تیم ملی پاسخ داد (!)  این در حالی است که آزمون بعد از ۱۲ سال بازی در اروپا، از روسیه تا آلمان و ایتالیا و تجربه فضای برخی از مهم‌ترین تیم‌های فوتبال قاره سبز مثل رم و بایرلورکوزن می‌تواند مثل هر انسان دیگری از تحمل فشار و تنگنا و حتی سرمای اروپا خسته شود و کمی برای آسودن و ایستادن به جایی مثل دبی و تیم الاهلی پناه ببرد؛ باشگاهی آبرومند و باکلاس در کشور امارات که برای رضایتنامه سردار ۶ میلیون یورو هزینه کرده است؛ مبلغی که کمتر تیمی در فوتبال دنیا حاضر به پرداخت آن بود.

البته الاهلی یک تیم عادی در فوتبال امارات نیست و از تعدادی ستارگان و بازیکنان سرشناس خارجی و نقشه دائمی آنها برای جذب ستارگان بین‌المللی (به خصوص برزیلی که اتفاقا یکی از آنها در حال حاضر به تیم ملی برزیل بازگشته است)، می‌توان به این موضوع پی برد که یک مقصد مناسب محسوب می‌شود.

ضمن اینکه حق انتخاب در این زمینه با خود بازیکن است و او به دلایل مختلف مالی، حرفه‌ای، خانوادگی و... می‌تواند مسیر خود را به سمتی که شاید خوشایند ما هم نباشد تغییر بدهد اما نکته اینجاست که سردار از زمان پیوستن به الاهلی موتور گلزنی خود را روشن کرده و علاوه بر اینکه با پیراهن قرمز قرمز و سبز الاهلی ۹ گل برای آنها به ثمر رسانده است، در رقابت‌های ملی در سال ۲۰۲۴ نیز ۶ گل وارد دروازه دروازه رقبا کرده است و البته پیش از ترک رم در سال جاری میلادی هم او سه بار دروازه رقبا را با پیراهن سرخ رنگ آاس رم باز کرده بود.

آمار گلزنی سردار در یک سال هنوز فوق‌العاده نیست، اما او این فرصت را دارد که تا پایان سال میلادی این حدنصاب را به عدد قابل قبولی برساند؛ دو بازی در فیفادی پیش‌رو مقابل کره شمالی و قرقیزستان و همچنین بازی‌های باشگاهی با الاهلی فرصتی است تا سردار با دست پرتری از میادین بیرون بیاید و روی این انگاره که شايستگی دعوت به تیم ملی را ندارد، به صورت کلی خط بطلان بکشد.

او با ویژگی‌های منحصربه‌فردش در زمان حضور هر مربی ملی در یک دهه گذشته، از کارلوس کی‌روش و مارک ویلموتس گرفته تا دراگان اسکوچیچ و امیر قلعه‌نویی، مرد مورداعتماد و چهره ثابت خط حمله تیم ملی بوده است و انگار جایگزینی برایش وجود ندارد. او در بازی مقابل قطر پرانگیزه و بی‌مهار بود و اگرچه از خطوط قرمز اخلاقی در هنگام شادی گل هم کمی عبور کرد اما شاید برای پاسخ به همه آن فشارها یک چنین انفجاری برایش لازم بود تا از این به بعد با اعصاب راحت‌تر کار خود را در جبهه‌های مختلف پیگیری کند.

سردار بچه گنبد است و عاشق رقابت. ورزشکاری که کنار زمین‌های واليبال و پیست‌های اسب‌دوانی بزرگ شده و به کم نیاوردن، ادامه دادن و بردن مسلط است. اینها مفاهیمی هستند که او یک عمر با انها زندگی کرده، و به همین دلیل است که وقتی پیراهن تیم ملی را می‌پوشد، شبیه به سواری می‌شود که چند متر قبل از خط پایان با تمام وجود مشغول هی کردن و پیش راندن اسب برای عبور از خط پایان است؛ لحظه‌ای که گزارشگر کورس در استادیوم سوارکاری گنبد فریاد می‌زند و با نام اسب و سوار شعر می‌سازد!