خون آلمانی: یک مرد خشن سرمربی انگلیس

به گزارش "ورزش سه"، توخل آلمانی، سرمربی سابق چلسی، بایرن مونیخ و پاری‌سن‌ژرمن، به‌عنوان سومین خارجی پس از اسون گوران اریکسون و فابیو کاپلو، هدایت تیم ملی انگلستان را به عهده گرفت.قطعاً مهمترین هدف او، تلاش برای کسب عنوان قهرمانی جام جهانی یا جام ملت‌های اروپا خواهد بود.

توخل ۵۱ ساله، شخصیتی کنترل‌گر دارد که باعث شده است از او با عناوین «جذاب» و یا «سرمربی فوق‌العاده» یاد کنند. اما در عین حال او را دارای شخصیتی «تفرقه‌انگیز» هم توصیف می‌کنند. او پس از قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، جام جهانی باشگاه‌ها و سوپر جام اروپا با تیم چلسی بین ژانویه ۲۰۲۱ و سپتامبر ۲۰۲۲، مدت‌هاست که قصد دارد به انگلیس بازگردد.

توخل معتقد است که در انگلیس، از او با گرمی و محبت بیشتری نسبت به وطنش آلمان رفتار شده است. حتی در آخرین دوره سرمربیگری خود در بایرن مونیخ، تعامل بهتر و رفتار دوستانه‌تری با روزنامه‌نگاران انگلیسی داشت که یکی از دلایل آن را می‌توان تسلط او به زبان انگلیسی دانست.اکنون توخل به خواسته خود، یعنی بازگشت به انگلیس رسیده و جایگزین سرمربی موقت این تیم، لی کارسلی، شده است.

با توجه به اینکه فدراسیون فوتبال انگلیس قصد داشت سرمربی بعدی در بالاترین سطح فوتبال باشد، بدون شک توخل یکی از گزینه‌های مطلوب بود. بسیاری در این کشور یادشان است که چگونه او توانست چلسی متزلزل فرانک لمپارد را تنها پس از چهار ماه به عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان ۲۰۲۱ برساند.

همچنین در دوره بحرانی پس از رومن آبراموویچ که مجبور شد به دلیل حمله روسیه به اوکراین، سهام خود را واگذار کند، توخل ناگهان مسئولیت بیشتری یافت و به‌خوبی توانست یک تنه آبی‌ها را نجات دهد.

نزار کینسلا، خبرنگار فوتبال بی‌بی‌سی، می‌گوید: «در دوران حضورش در استمفورد بریج، توخل ارتباط بسیار خوبی با رسانه‌های انگلیسی داشت، با بازیکنان مستعد تیم‌های پایه باشگاه به خوبی کار می‌کرد و در بین هواداران محبوب بود.بسیاری از بازیکنان سابق همچنان نسبت به توخل وفادار هستند و او را دوست دارند. هرچند که سبک بازی عمل‌گرایانه او گاهی با انتقاد روبرو می‌شد.»

بر خلاف نتایج خوبش در انگلیس، توخل در بایرن مونیخ نتایج ضعیفی کسب کرد. علاوه بر آن، در طول دوره چهارده ماهه حضورش در این باشگاه، روابط چندان خوبی هم بین او و بازیکنان برقرار نبود. اخیراً این مسئله با توجه به نحوه مدیریت رختکن وینسنت کمپانی، سرمربی جدید بایرن و مقایسه او با توخل تأیید شده و دوباره سر زبان‌ها افتاده است.

آیا افت بایرن در فصل گذشته که منجر به اولین فصل بدون جام این تیم در بیش از یک دهه شد، تقصیر توخل بود یا نه؟ آیا این سرمربی آلمانی شخصیتی تفرقه‌انگیز دارد؟ توماس توخل با شیوه‌ای که در تجزیه و تحلیل فوتبال و پیاده‌سازی تفکرات خود دارد، تا کنون بسیار تأثیرگذار بوده است، اما گاهی اوقات از او به عنوان فردی زودرنج یاد می‌شود.

ویدئویی از او در سال ۲۰۱۲ که بعدها با عنوان «قانون‌شکن» بسیار دیده شد، نشان می‌داد که توخل و کادرش چگونه در حال تبدیل تیم ماینتس به یک تیم هجومی ترسناک در بوندسلیگا بودند. در این ویدئو او توضیح می‌دهد که چگونه بازیکنانش را آموزش می‌دهد تا توپ را به صورت مورب پاس دهند، به جای اینکه به سادگی از کنار زمین حرکت کنند.او همچنین توضیح می‌دهد چگونه با دستیارش، حریفان را آنالیز و رویکرد تاکتیکی تیم را هر هفته تنظیم می‌کرد.

ماینتس با هدایت توخل، دوره‌ای بسیار موفق و هیجان‌انگیز را تجربه کرد و پس از یک فصل چشمگیر در ۱۱-۲۰۱۰، برای اولین بار در تاریخ خود به لیگ اروپا راه یافت. اما چند سال بعد، توخل و باشگاه دچار اختلاف شدند.کریستیان هایدل، مدیر اجرایی و ورزشی ماینتس در سال ۲۰۲۱، گفت: «او مربی سختی است و کار کردن با او آسان نیست، اما معتقدم همه مربیان خوب پیچیده و سختگیر هستند. آن‌ها از اطرافیان و بازیکنانشان، از صبح تا شب توقع دارند و به همین دلیل است که مربیان شگفت‌انگیزی هستند.»

توخل در فوتبال ملی مربی بهتری است؟
توخل هرگز به اوج خود به عنوان یک بازیکن نرسید و مجبور شد در ۲۴ سالگی بازنشسته شود. شاید همین مسئله به او کمک کرد تا در حرفه مربی‌گری پیشرفت داشته باشد. او سپس در رشته مدیریت بازرگانی تحصیل و برای کسب درآمد بیشتر به عنوان گارسون در یک بار کار کرد.سپس شروع به شرکت‌ در دوره‌های مربیگری کرد و به لطف رالف رانگنیک، این شانس را یافت که در سطح جوانان اشتوتگارت مربیگری کند.
او بعدها به یولیان ناگلزمان، سرمربی فعلی تیم ملی آلمان که در تیم ذخیره آگسبورگ تحت هدایت توخل بازی می‌کرد و مجبور به بازنشستگی زودهنگام شد، کمک و او را تشویق کرد تا مربی شود.

هاینر شوهمان، مربی سابق تیم جوانان آگسبورگ، گفت: «توماس در زمین، بازیکنی برجسته و پرشور بود که همه تلاشش را می‌کرد، اما گاهی اوقات به دلیل اینکه بسیار دقیق و سخت‌گیر بود و این رفتار او به مذاق برخی از بازیکنان خوش نمی‌آمد، دوستان کمی بین هم‌تیمی‌هایش داشت.»

او موفقیت‌هایی داشته و دوره‌های مختلفی را تجربه کرده است. از او به‌عنوان یکی از بهترین اساتید تاکتیک اروپا یاد می‌شود و حتی بسیاری او را با یکی از الگوهای سابقش، یعنی پپ گواردیولا، مقایسه می‌کنند.با وجود این توخل معمولاً با بازیکنان و مدیران تیم‌ها دچار اختلاف می‌شود. چرا که به نظر می‌رسد نمی‌تواند خواسته‌های خود را به شیوه‌ای دیپلماتیک بیان کند.

رافائل هونیشتاین در مورد توخل گفت: «توخل می‌تواند فوق‌العاده جذاب و در عین حال سرگرم‌کننده و شوخ‌طبع باشد. اما گاهی با بازیکنانش کمی خشن صحبت می‌کند و این همیشه خوب نیست.»

شاید دنیای کم هیاهوی فوتبال ملی که مجبور نیست هر روز با رسانه‌ها و البته بازیکنان ارتباط داشته باشد، بتواند به او در تحلیل بازیکنان و رویکردهای تاکتیکی کمک کند و با شخصیت او بیشتر جور باشد.اکنون که توخل سرمربی تیم ملی انگلیس شده، فدراسیون فوتبال هم باید آمادگی این را داشته باشد که او احتمالاً خواسته‌ها و البته ویژگی‌های خاص خود را دارد و او را همان‌طور که هست باید بپذیرند.

کنستانتین اکتر، خبرنگار فوتبال آلمان بی‌بی‌سی