از برزخ تا بهشت در 55 سالگی
صحنه‌های خارق‌العاده از شادی سیروس!
موفقیت هرگز شیرینی خود را از دست نمی‌دهد و ای‌بسا شیرین‌تر، وقتی که با سال‌ها انتظار به دست آمده باشد.
به گزارش "ورزش سه"، این تصاویر از سیروس دین‌محمدی ممکن است اشک شما را هم دربیاورد. هافبک سابق تراکتور در دهه 1370 که پس از حضور در تیم ملی و یکی دو سال درخشش در فوتبال ایران راه خود را به سمت استقلال کج کرد تا عضو یک تیم بزرگ و تاریخ‌ساز در فوتبال ایران باشد.
دین‌محمدی بازیکن تیم ملی ایران در سال 1998 و مقدماتی 2002 است و در فینال آسیا نیز موفق به گلزنی شده است. هافبکی با ضربات سهمگین که جز بهترین‌های باشگاه استقلال به‌شمار می‌آید اما به دلایل مختلف او را هرگز به‌عنوان یک سرمربی موفق در فوتبال ایران ندیده بودیم اگرچه سیروس کمابیش هدایت تیم‌هایی را در فوتبال ایران داشته، اما در بالاترین سطح هرگز به او اعتماد نشده بود و شاید امسال اگر تصمیم امیدروانخواه برای جدایی از پیکان نبود او باز هم نمی‌توانست به‌عنوان سرمربی تیمی را به سمت موفقیت هدایت کند.
نکته عجیب در مورد دین‌محمدی که با اعتماد خطیبی سمت سرپرستی را ترک کرد و سرمربی پیکان شد این بود که در روزهای پایانی سال گذشته بعد کسب چند تساوی از هدایت این تیم کنار رفت اما مسئولان پیکان او را برگرداندند تا در نهایت در یک تعقیب و گریز فوق‌العاده به لیگ برتر صعود کند.
در عکس‌هایی که دیروز از ورزشگاه شهرقدس برداشته شده، سیروس دین‌محمدی با بغضی که ناشی از انتظار او برای کسب موفقیت بزرگ در سمت سرمربی است، مثل دوران فوتبالش فرز و سریع و اشک ریزان به سمتی می‌دود درحالیکه برخلاف روزهای بازی کسی روی سکو نیست. در این لحظه بازیکنان که مربی خود را می‌بینند دور او حلقه زده و شادی را با هم تقسیم می‌کنند، لحظاتی که اشک و خوشحالی در هم آمیخته شده و صحنه‌های عجیبی را خلق می‌کند و برای همیشه در خاطرات این گروه موفق باقی می‌ماند. صعود به لیگ برتر هرگز کار ساده‌ای نیست و ارزش این یکی با اتفاقات مسابقات دیروز بیشتر هم هست.
نکته عجیب در لیگ دسته اول همواره تلاش تیم‌های ناکام از صعود هیچ انگاشته می‌شود و امروز هم اگر پنالتی ریکانی روی تیر نمی‌نشست و از ورزشگاه خارج نمی‌شد، پیکان تیم چهارم جدول بود و در رختکن آنها مارش عزا جای لحظات شاد را گرفته بود.
البته که باید همیشه به‌خاطر داشته باشیم که نه شادی و نه غم در فوتبال دائمی نیست اما دین‌محمدی یکی از معدود چهره‌های آن نسل طلایی است که به او فرصت سرمربیگری نرسیده و حق دارد که این‌چنین خوشحال باشد و در یک افق فرضی به سمت افتخار یورش ببرد و پیش خود فکر کند در 55 سالگی دوران فوتبالش تازه ورق خورده است.
باید به او تبریک گفت و دستش را فشرد. او چهره‌ای محبوب و محترم و خوش‌اخلاق و خوش. قلب است و بیخود نیست که همه فوتبالی‌ها دوستش دارند.
گزارش خطا
کاربر گرامی ،
به منظور بررسی بهتر و دقیق تر مشکل مورد نظر، فرم زیر را تکمیل نمایید.
