روز احساسی تنیس: اشک‌های نادال در رولان گاروس!

به گزارش "ورزش سه"، مارک موری برای آخرین بار، با صدای پرشور و هیجان‌زده‌اش، رافائل نادال را معرفی کرد؛ کسی که با راکتی در دست، افسانه‌ای فراموش‌نشدنی در تنیس خلق کرده بود. تماشاگران که پیراهن‌هایی به رنگ خاکی و سفید به تن داشتند، موزاییکی به شکل نام «Rafa» به همراه یک قلب و عدد ۱۴ تشکیل داده بودند؛ عددی که نمایانگر ۱۴ قهرمانی بی‌نظیر او در مسابقات آزاد فرانسه (رولان گاروس) است.

در ورزشگاه فیلیپ شاتریه، ویدیویی از تمام افتخارات و لحظات باشکوه نادال پخش شد. او که برای این مراسم کت و شلواری مشکی پوشیده بود، با چشمانی اشک‌آلود نظاره‌گر بود و قادر به صحبت نبود، چرا که تشویق‌های بی‌پایان هواداران مجال سخن را از او گرفته بودند.

سپس دوربین بر روی پسر کوچک رافا رفت؛ کودکی که هنوز معنای این لحظه تاریخی را درک نمی‌کرد. نادال که برای این مراسم به زبان فرانسوی آماده شده بود، گفت: «شروع کردن سخت است. نمی‌دانم از کجا باید شروع کنم. از صمیم قلبم بابت این ادای احترام در مهم‌ترین زمین دوران حرفه‌ای‌ام سپاسگزارم. این داستان خارق‌العاده در سال ۲۰۰۴ آغاز شد و سال بعد با بازی در برابر ریچارد گاسکه ادامه یافت. آن روز فهمیدم رولان گاروس یعنی چه.»

نادال سپس ادامه داد و با اشاره به رقبای بزرگش گفت: «من رقبای بزرگی چون نواک، اندی و راجر داشتم. این تورنمنت به‌خاطر مردمش بی‌نظیر است. از همه رئیس‌های فدراسیون تنیس فرانسه که در طول دوران ورزشی‌ام بودند، سپاسگزارم.»

در پایان، او با زبان مادری‌اش، اسپانیایی، از نزدیک‌ترین افراد زندگی‌اش یاد کرد: «در جایگاه مخصوص، خانواده، تیم و دوستانم حضور دارند. سخت است که از کسی شروع کنم، اما با دوستانم آغاز می‌کنم، کسانی که همیشه تکیه‌گاه من بودند. از اسپانسرهایم سپاسگزارم که حتی در لحظات سخت نیز به من ایمان داشتید. از مربیان و تیم همیشگی‌ام ممنونم. همه چیزهایی که با هم تجربه کردیم، فراموش‌نشدنی است.»
نادال زمانی که از پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های مرحومش یاد کرد، به شدت احساساتی شد.

او سپس از مربی و عمویش، تونی نادال قدردانی کرد: «تونی، ممنونم. همه چیزهایی که با هم گذراندیم همیشه آسان نبود، اما بدون شک ارزشش را داشت. تو بهترین مربی‌ای بودی که می‌توانستم داشته باشم.»
او همچنین از همسرش مری پریو نام برد و صحبت‌هایش را با تقدیر از پدر و مادرش، آنا ماریا» و سباستیائو، و خواهرش ماریبل به پایان رساند.

در بخش بعدی، صحنه‌ای بسیار احساسی رقم خورد. تصاویر سه اسطوره دیگر تنیس (راجر فدرر، نواک جوکوویچ و اندی ماری) بر روی نمایشگرها ظاهر شد. سپس این سه، از تونل ورودی ورزشگاه وارد زمین شدند. ۹۷۵ روز از آخرین باری که این چهار نفر کنار هم در یک زمین بودند، می‌گذشت؛ آخرین‌بار، در مراسم خداحافظی راجر فدرر در جام لیور در لندن.

نادال گفت: «ما همه به رؤیاهای‌مان رسیدیم. به دنیا نشان دادیم که می‌توان رقیب بود و در عین حال با احترام، همکار و دوست باقی ماند. رقابت با شما باعث شد خودم را تا مرز توانم هل بدهم و از این روند لذت بردم. بودن شما سه نفر اینجا، برای من به همه چیز معنا می‌دهد.»

در پایان مراسم، جایزه‌ای نمادین به نادال تقدیم کردند که روی آن، ۱۴ قهرمانی‌اش حک شده بود. سپس پلاکی از جای پای نادال در کنار زمین نصب شد تا برای همیشه در زمین رولان گاروس ماندگار بماند. نادال، با پسرش در آغوش، از زمین خارج شد؛ زمینی که ممکن است روزی، فرزندش نیز در آن پا بگذارد اما برای امروز، پایان یک اسطوره رقم خورد، با اشک، تشویق و عشق بی‌پایان.