توپ طلای امسال را به لوئیس انریکه بدهید!

به گزارش "ورزش سه"، برای سال‌ها، پاری‌سن‌ژرمن رویای فتح لیگ قهرمانان اروپا را با تکیه بر پول‌های بی‌پایانش در سر می‌پروراند. آن‌ها حتی مثلث افسانه‌ای مسی، نیمار و امباپه را در خط حمله کنار هم قرار دادند، اما پرزرق‌ و برق‌ترین مجموعه از ستارگان دنیای فوتبال هم برای رسیدن به قله کافی نبود. باشگاه فرانسوی به سخت‌ترین شکل ممکن فهمید که در فوتبال، نام‌ها برنده نمی‌شوند؛ بازیکنان به‌تنهایی نمی‌توانند پیروزی را به ارمغان بیاورند.

و درست در دل همین سرخوردگی، چهره‌ای جدید پدیدار شد: لوئیس انریکه.

تابستان ۲۰۲۳، ناصر الخلیفی که به شدت مجذوب ایده‌ها و برنامه‌های مربی اسپانیایی شده بود، کلید پروژه را به او سپرد. انریکه وعده داد که یک تیم می‌سازد، نه مجموعه‌ای از چهره‌ها. و حالا، بیش از آنچه قول داده بود، محقق کرده است.

پی‌اس‌جی‌ای که او ساخته، فاقد سلسله‌مراتب بازاری است؛ تیمی بدون ستاره‌هایی که بالاتر از نشان باشگاه یا خود سرمربی قرار بگیرند؛ تیمی که نه اسم‌ها بلکه هویت آن را می‌سازد: تیمی قابل‌شناسایی، منسجم و در نهایت، برنده.

مربی اسپانیایی با شخصیتی محکم، حساسیت شدید نسبت به کار تیمی و توانایی در بهبود فردی بازیکنانش، کاری کرد که سال‌ها غیرممکن به‌نظر می‌رسید: نخستین قهرمانی پاری‌سن‌ژرمن در اروپا در تاریخ این باشگاه.

و نکته جالب اینکه این موفقیت بلافاصله پس از جدایی کیلیان امباپه رقم خورد؛ نمادی از دوران پیشین که گمان می‌رفت غیرقابل جایگزین و همینطور حذف نشدنی است.

نتیجه اما کاملاً برعکس شد. و البته این به‌هیچ‌وجه تقصیر امباپه نیست، اما نقش کلیدی سرمربی تیم را برجسته می‌کند؛ نقشی که همیشه آن‌طور که باید، در فوتبال محترم شمرده نمی‌شود.

حالا فصل به پایان رسیده و بحث توپ طلا -آن مراسم همیشگیِ نام‌ها و افتخارات فردی- بار دیگر داغ شده است. نام‌هایی مثل لامین یامال، دمبله و حتی خود امباپه، که آقای گل فصل است و جام باشگاه‌های جهان را هم پیش‌رو دارد، مطرح شده‌اند.

اما اگر این فصل قرار است توپ طلا به کسی برسد، آن یک نفر باید لوئیس انریکه باشد. چون آنچه او به فوتبال بخشیده، فراتر از آمار و ارقام فردی است: فلسفه، رهبری و کاریزما. او همیشه می‌گفت که این جوایز ارزشی ندارند، چون فوتبال یک ورزش تیمی است.
و فصل جاری، بیش از هر زمان دیگری نشان داد که راه رسیدن به قله، نه درخشش تک‌نفره، بلکه در هارمونی، انضباط و اولویت تیم بر هر چیز دیگر است.

پی‌اس‌جی به این شیوه به اوج رسید. به روش لوئیس انریکه.

خوآن ایگناسیو گارسیا-اوچوآ - مارکا