هنوز خودم باورم نمی‌شود؛
بازیکن MVP والیبال جهان: من بهترین نیستم!
به گزارش "ورزش سه"، مسابقات والیبال قهرمانی جهان با پیروزی ایتالیا مقابل بلغارستان و قهرمانی مقتدرانه شاگردان فردیناندو دجورجی به پایان رسید. در پایان این مسابقات آلساندرو میکلتو، دریافت کننده قدرتی ایتالیا به عنوان ارزشمندترین بازیکن تورنمنت معرفی شد.
میکلتو حالا در مصاحبه‌ای مفصل درباره این قهرمانی و انتخاب به عنوان بهترین بازیکن دنیا صحبت کرده است.
او ابتدا جشن پس از قهرمانی در مانیلای فیلیپین را این‌طور توصیف می‌کند:
سؤال: جشن قهرمانی را چگونه گذراندید؟
میکلتو: «در رستوران ایتالیایی A Mano Bgc در منطقه ماکاتی جمع شدیم. خوردیم، نوشیدیم و آواز خواندیم؛ آهنگ‌های رپ و ترپ مثل سِفرا اباستا، چیزهایی برای هیجان گرفتن. حتی در اتوبوس هم سر و صدا می‌کردیم، می‌رقصیدیم، با موسیقی که دی‌جی‌مان لوکا پورّو پخش می‌کرد، هرچند باید بگویم دی‌جی خیلی خوبی نبود! بعد هم نیمه‌شب گشتی در ماکاتی زدیم و حدود ساعت یک برگشتیم هتل تا چمدان‌ها را ببندیم. لحظات صمیمی و خاصی بود که کمک کرد بفهمیم چه کار بزرگی انجام داده‌ایم.»
سؤال: MVP شدن برای شما چه معنایی داشت؟
میکلتو: «این جایزه به معنای بهترین بازیکن دنیا بودن نیست. فقط یعنی در این تورنمنت عملکرد خوبی داشتم. اگر برای فینال بود، یوری رومانو باید انتخاب می‌شد. البته افتخار بزرگی است و باعث شد در مراسم احساساتی شوم، چیزی که معمولا برایم در والیبال پیش نمی‌آید. ولی واقعیت این است که همه بچه‌ها از مرحله یک‌هشتم به بعد می‌توانستند MVP شوند.»
سؤال: این موفقیت چه تغییری در شما ایجاد می‌کند؟
میکلتو: «مسلماً انتظارات بالا می‌رود و باید در زمین نشان بدهم لیاقت این عنوان را دارم. اما من همان کسی هستم که قبلاً بودم؛ کسی که با آرامش و لذت بازی می‌کند. این جایزه قرار نیست مسئولیت یا اضطراب بیشتری روی دوشم بگذارد.»
سؤال: تقابل با لهستان بیشتر به شکل دوئل شما و لئون مطرح می‌شد…
میکلتو: «بله، اما مسابقه ایتالیا مقابل لهستان بود، نه من مقابل لئون. ما به‌عنوان تیم پیروز شدیم. در این تورنمنت ثابت شد یک نفر به‌تنهایی نمی‌تواند نتیجه را تغییر دهد، مگر مثل نیکولوف در بلغارستان که تقریبا همه‌چیز را خودش انجام می‌دهد.»
سؤال: بعد از شکست برابر بلژیک، فکر حذف شدن به ذهن‌تان آمد؟
میکلتو: «آن بازی برای ما زنگ خطر بود. ولی مطمئن بودیم می‌توانیم اوکراین را شکست بدهیم. با خودمان تکرار می‌کردیم که مرحله “بُکُش یا بمیر” برایمان زودتر شروع شده است. البته ما کمی هم شیطنت کردیم؛ مدام از مدیر تیم، گیرتّو، می‌پرسیدیم: “بلیت‌ها را گرفتی؟” انگار مسلم بود حذف می‌شویم! وقتی اوکراین را بردیم، این سؤال برایمان به یک شوخی خوش‌یمن تبدیل شد تا پایان تورنمنت.»
سؤال: شروع بازی برابر آرژانتین برایتان خیلی سخت بود، ۶ حمله بدون امتیاز… چه گذشت؟
میکلتو: «قبلاً شاید نمی‌توانستم خودم را جمع کنم، اما حالا یاد گرفته‌ام ریست کنم. اگر چند توپ بعدی را بزنم، اعتمادبه‌نفسم برمی‌گردد. روی این موضوع کار کرده‌ام و همان‌جا هم توانستم برگردم.»
سؤال: اگر بخواهید چشم‌هایتان را ببندید و یک صحنه از این تورنمنت را تصور کنید، چه لحظه‌ای است؟
میکیه‌لتو: «دو لحظه در ذهنم مانده؛ یکی دفاع روی ضربه قطری ساساک و دیگری پوشش توپ در امتیاز ۲۲-۲۲ ست دوم برابر لهستان. جالب اینجاست که هر دو مربوط به کارهای دفاعی است. در آن مسابقه در دریافت و پوشش خیلی خوب بودم؛ حتی شوخی می‌کنم که اگر خوب دراز بکشم، نصف زمین را می‌پوشانم!»
سؤال: نقش مربی، فِردیناندو دِ جورجی، در این قهرمانی چقدر بود؟
میکلتو: «خیلی زیاد. او آرامش را به تیم منتقل کرد، توانستیم از شکست‌های قبلی درس بگیریم و در لحظات سخت خونسرد بمانیم. تاکتیکی هم عالی عمل کرد؛ مقابل لهستان هیچ اشتباهی نداشتیم.»
سؤال: در ۲۳ سالگی دو قهرمانی جهان در کارنامه دارید. آینده را چطور می‌بینید؟
میکلتو: «خودم هم باورم نمی‌شود به این سرعت به چنین افتخاراتی رسیده‌ام. شاید راز موفقیتم همین باشد که زیاد فکر نمی‌کنم و فقط لذت می‌برم. می‌ترسم اگر زیاد به گذشته و افتخاراتم فکر کنم، نتیجه عکس بدهد. باید همین مسیرِ آرام و شاد را ادامه دهم.»
