آمار غیرانسانی - ارلینگ هالند در دنیای پلی‌استیشن!

به گزارش ورزش سه، یک آخر هفته‌ی دیگر و یک نمایش درخشان دیگر از ارلینگ هالند. ماشین گلزنی نروژی دوباره کاری را که در آن استاد است انجام داد؛ زدن دو گل زیبا در اتحاد تا منچسترسیتی را  دو بر صفر از اورتون پیش بیندازد و به صدر جدول برساند. ظاهراً زدن ۲۰ گل در ۱۱ بازی برای باشگاه و تیم ملی است برای این غول اسکاندیناویایی مثل آب خوردن است.

وقتی هالند پا به زمین گذاشت، دفاع اورتون احتمالاً حس کرد وارد یک فیلم ترسناک شده است. مرد نروژی در این فصل در اوج آمادگی بوده و عملکرد امروزش را به هیچ وجه نمی‌توان اتفاقی خاص دانست. هالند کاری کرده که همه درخشش‌های او برایمان قابل انتظار باشد.

* گل نخست در دقیقه ۵۸ به ثمر رسید و کاملاً «هالندی» بود. نیکو اورایلی یک سانتر دقیق فرستاد که به سر نروژی غول‌پیکر رسید و او با ضربه‌ی سر محکم و رو‌به‌پایین توپ را از کنار جوردن پیکفورد عبور داد؛ با چنان قاطعیتی که همه را به این فکر می‌انداخت چرا دیگر مهاجمان اصلاً زحمت حضور در زمین را می‌کشند. اتحاد منفجر شد، پیکفورد احتمالاً به انتخاب شغلش شک کرد و هالند فقط شانه بالا انداخت، انگار قهوه سفارش داده باشد.

*ظاهراً یک گل برای این ماشین گلزنی اسکاندیناوی کافی نبود. فقط پنج دقیقه بعد، دوباره نام او روی تابلو رفت. این بار ساوینیو با پاس کوتاه و دقیق از جناح چپ توپ را رساند و هالند با ضربه‌ای زمینی و محکم پیکفورد را کاملاً تسلیم کرد. نتیجه دو بر صفر، بازی تمام، مرسی که اومدی.

*سلطه‌ی سیتی با وجود غیبت مهره‌های کلیدی

بپردازیم به فیل در تاریکی؛ منچسترسیتی بدون رودری، هافبک دفاعی کلیدی خود که دو هفته پیش مقابل برنتفورد همسترینگش پاره شد، به میدان رفت. شاید فکر کنید این می‌تواند چرخ‌دنده‌های ماشین دقیق گواردیولا را کند کند، اما می‌دانید چه شد؟ کوچک‌ترین خللی ایجاد نشد.

بازیکنان سیتی از ابتدا تا انتهای بازی کنترل را در دست داشتند و یکی پس از دیگری موقعیت ساختند، در حالی‌که اورتون طوری بازی می‌کرد انگار یک بازیکن کمتر دارد (در حالی‌که نداشت). فیل فودن در میانه میدان رهبر ارکستر بود، جرمی دوکو و تیجانی ریندرز پاس‌ها را با دقتی باورنکردنی، انگار دارند بازی کامپیوتری فیفا را در حالت آسان بازی می‌کنند رد و بدل می‌کردند، و در خط دفاع، روبن دیاز و ناتان آکه همه چیز را مرتب و تر و تمیز نگه داشتند.

*فرصت‌های از‌دست‌رفته‌ای که اورتون را سوزاند

وقتی مقابل منچسترسیتی بازی می‌کنی، شاید یکی دو موقعیت نصیبت شود و باید حتماً از آن‌ها استفاده کنی. اورتون این درس را امشب به شکلی تلخ یاد گرفت.

تافی‌ها در نیمه نخست چند موقعیت خوب داشتند. ایلمن اندیایه چند بار خطرناک ظاهر شد و خط دفاع سیتی را آزمایش کرد. اما در لحظه‌های کلیدی نتوانستند ضربه آخر را بزنند. بتو یک موقعیت عالی داشت، وقتی اندیایه او را در موقعیت تک‌به‌تک قرار داد، اما مهاجم پرتغالی توپ را بیرون زد. البته پرچم آفساید بالا رفت، اما مقابل تیمی مثل سیتی، چنین موقعیت‌هایی باید تبدیل به گل شود.

دردناک‌تر زمانی بود که اندیایه از اشتباه نادر ناتان آکه استفاده کرد و توپ را برای بتو فرستاد، اما شوت او به تیر دروازه برخورد کرد. خیلی نزدیک، اما ناکام. مقابل تیمی که هالند در ترکیبش باشد، چنین فرصت‌هایی به حسرت‌های بزرگ تبدیل می‌شوند.

*تصویر کلی برای دو تیم

این نتیجه منچسترسیتی را همچنان در مسیر پیروزی در لیگ برتر نگه می‌دارد، در حالی‌که هالند به روند گلزنی غیرواقعی خود ادامه می‌دهد. بیست گل در یازده بازی؟ این انسانی نیست؛ این اعداد مربوط به بازی‌های ویدیویی‌اند. غول نروژی گلزنی را به هنر تبدیل کرده و واقعاً مضحک است که چقدر ساده انجامش می‌دهد.

برای اورتون هنوز امید به کسب امتیاز وجود داشت. آن‌ها بد بازی نکردند، موقعیت‌هایی خلق کردند و در بیشتر دقایق رقابت‌پذیر بودند. اما وقتی با تیمی با این‌همه کیفیت روبه‌رو می‌شوی، و مهاجمی که برای تفریح گل می‌زند، اختلاف‌های جزئی کافی نیست.

تعویض‌ها هم گویای همین واقعیت بودند. سیتی اسکار باب و برناردو سیلوا را جای دوکو و ریندرز وارد زمین کرد؛ یعنی کیفیت را با کیفیت عوض کرد. در مقابل، اورتون فقط می‌توانست فکر کند که اگر آن موقعیت‌های نیمه اول گل می‌شد، شاید نتیجه متفاوت بود.