به گزارش ورزش سه، مهرماه پرماجرای ریکاردو ساپینتو در نهایت با لبخند و یک قاب سه نفره به پایان رسید؛ ماهی که میتوانست نقطه سقوط او باشد، اما حالا به سکوی پرواز تبدیل شد و به سبک یورگن کلوب خوشحالیاش را با سکوهای شهرقدس تقسیم کرد. سرمربی پرتغالی استقلال که در هفتههای ابتدایی فصل زیر فشار سنگینی قرار داشت، با دو پیروزی مهم در لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا ورق را به سود خودش برگرداند؛ برد برابر مس رفسنجان در لیگ و سپس پیروزی مقابل الوحدات اردن در آسیا، دوباره استقلال را در مسیر موفقیت قرار داد و شانسهای آبیها را برای صعود و نزدیک شدن به صدر جدول زنده کرد.
نمایشهای استقلال در این دو بازی، تصویری متفاوت از تیمی داشت که تا همین چند هفته پیش بدون برنامه های هجومی و با ساختاری آسیبپذیر در خط دفاع شناخته میشد. تیم ساپینتو حالا هجومیتر، منظمتر و با اعتمادبهنفستر بازی میکند. استقلال در هر دو مسابقه موقعیتهای فراوانی خلق کرد و همین رویکرد تهاجمی، نهتنها باعث شد هواداران دوباره با تیمشان آشتی کنند، بلکه فضای متشنج اطراف ساپینتو را هم آرام کرد.
در این دو ستاره اروپایی استقلال هم نقش بزرگی در بازگشت ساپینتو به روزهای خوش داشتند؛ یاسر آسانی و منیر الحدادی. دو بازیکنی که با عملکردشان موتور هجومی استقلال را روشن نگه داشتند. گلهای کلیدی آسانی و خلاقیت منیر در فاز حمله، تیم را از بحران خارج کرد و اعتمادبهنفس از دست رفته را به رختکن بازگرداند. حضور این دو در زمین باعث شد تا دیگر بازیکنان با آرامش و تمرکز بیشتری بازی کنند. مدافعان فرصت پیدا کردند تا با اطمینان بیشتری در کار دفاعی شرکت کنند، کنارهها جان گرفت و هافبکها با حضور منیر در مرکز زمین ریتم بهتری پیدا کردند.
اما مسیر ساپینتو تا رسیدن به این روزها آسان نبود. پیش از فیفادی، اوضاع برای او چیزی شبیه به کابوس بود. فشار نتایج ضعیف، حاشیههایی که امانش را بریده بود و حتی احتمال جدایی، ساپینتو را تا آستانه سقوط پیش برد. روزهایی که تحت تاثیر محرومیت او دور از سکو و پشت شیشههای اتاق VIP شاهد بازی تیمش بود؛ روزهایی که با هر موقعیت از دسترفته فریاد میزد، با مشت به دیوار شیشهای می کوبید و عصبی بطریها را به زمین پرتاب میکرد. استقلالِ آن روزها بیانرژی و پراشتباه بود، و حتی درخشش لحظهای منیر هم نتوانست مانع از تداوم بحران شود. تساوی تلخ برابر چادرملو آخرین زنگ خطر بود، اما تصمیم هیئتمدیره برای دادن فرصت دوباره، سرنوشت را به نفع ساپینتو تغییر داد.
این تصمیم همه چیز را برای سرمربی پرتغالی تغییر کرد، ساپینتو تصمیم گرفت دست به جراحی بزرگی بزند. تمرینات بدنسازی فشرده،حالا یه به صورت تخصصی و تیمی یا اراده فوقالعاده منیر برای رسیدن به فرم ایدهآل در این مسیر تاثیر گذار بود، همچنین نظم تازه در ترکیب، و تغییرات اساسی در ساختار تیم، نتیجه داد. منیر که با کاهش وزن و آمادگی بدنی چشمگیر به زمین برگشت و نهتنها در حمله بلکه در گردش توپ تیم هم نقش محوری داشت. ورود صالح و گودرزی در دو سمت زمین نیز نظم دفاعی استقلال را به شکل محسوسی بهبود بخشید؛ دیگر خبری از نفوذهای مکرر حیاط خلوت شدن کانالهای کناری استقلال نبود و ساختار دفاعی تیم انسجام بیشتری پیدا کرده بود. در قلب خط دفاع، ستاره ازبک مثل یک دیوار مستحکم ظاهر شد و حبیب در درون دروازه با واکنشهای مطمئنش آن اشتباهات عجیب و غریب را نداشت!
ساپینتو در این مسیر یک ذهنیت مهم را هم تغییر داد و متوجه شد که تیمش بیش از نامها و ستارهها، به نظم و هماهنگی نیاز دارد. او با فاصله گرفتن از نامهای پرزرقوبرق و تکیه بر بازیکنانی که تشنه اثبات خود بودند، استقلال را به تیمی واقعیتر تبدیل کرد؛ تیمی که حالا بیش از هر زمان دیگری به مفهوم “باهم بودن” نزدیک شده است و هر بازیکن مثل تکهای از پازل در جای خود قرار دارد.
بعد از عبور از کابوس بازی با الوصل و امتیازهایی که با بیدقتی از دست رفت، استقلال به ثباتی رسیده که هواداران مدتها انتظارش را میکشیدند. حالا نگاهها به آینده دوخته شده؛ به بازیهای حساس پیشرو و ادامه مسیر در آسیا و لیگ. ستارههایی که روزی با القاب پرهزینه و میلیونی معرفی میشدند، امروز با عملکرد خود احترام را به دست آوردهاند. تیترهایی مثل «برد به آسانی» یا «درخشش دوباره منیر» جای خود را به کنایهها داده و خود بازیکنان هستند که در مرکز توجه هستند نه اعداد و ارقام انتقال آنها!
حالا او در آستانه آبانماه، فرصت دارد تا این روند صعودی را ادامه دهد. ماهی که میتواند استقلال را از یک مدعی بالقوه به مدعی اصلی قهرمانی تبدیل کند. ساپینتو که مهر ماه پرچالشی را با صبوری و اصلاحات تاکتیکی پشت سر گذاشت، حالا بیش از همیشه امیدوار است، فریادهای امروز شهرقدس دلگرمی برای بازیکنان و کادرفنی این تیم بود، هواداران این تیم و سرمربیاش را با این رویکرد هجومی فعلا دوست دارند.