
به گزارش ورزش سه، سعید سحرخیزان مهاجم جوان استقلال در هفتههای اخیر با عملکردی ثابت و منظم جای داکنز نازون و محمدرضا آزادی را در ترکیب اصلی گرفته است. او در رأس مثلث هجومی استقلال قرار دارد، اما برخلاف تصور، آمار گلزنیاش چندان بالا نیست. با این حال، نقش تاکتیکیاش باعث شده تا ساپینتو به او اعتماد کامل داشته باشد.
سحرخیزان پس از بازی مقابل آلومینیوم اراک در پاسخ به پرسشی درباره کمگلزدن گفت: «من کاری را انجام میدهم که سرمربی خواسته، گل زدن من مهم نیست، سه امتیاز مهمتر است.» در نگاه اول شاید این جمله رفع مسئولیت به نظر برسد، اما واقعیت چیز دیگری است. او مهاجمی است که با دوندگی بالا، پرس مداوم و بازی بدون توپ هدفمند به تیمش تعادل میدهد.
در سیستم هجومی استقلال، بار اصلی گلزنی بر دوش وینگرهاست؛ درست مانند نخستین دوره حضور ساپینتو. در این الگو مهاجم مرکزی نقش "فالس ناین" را دارد، کسی که با حرکات بین خطوط و جلب مدافعان، فضا را برای نفوذ بازیکنانی مثل یاسر آسانی و منیر الحدادی باز میکند. سحرخیزان دقیقاً چنین نقشی دارد؛ کمتر تمامکننده، اما همیشه آغازگر پرس و نظم تیمی در حمله که تاکتیک تیمی را تحت تاثیر حضور او قرار میدهد.

او در هفتههای گذشته نیز نشان داده که از نظر دوندگی و هوش بالایی در فضاسازی بهره میگیرد و یکی از آمادهترین بازیکنان استقلال است. از پاس گل در هفته نخست تا گل و پنالتی در برابر فجرسپاسی، عملکردش در خدمت تیم بوده است. تفاوت سبک او با نازون باعث شده ساپینتو در دیدارهایی که استقلال با ریتم بالا و فشار مداوم بازی میکند، ترجیح دهد سحرخیزان را از ابتدا به میدان بفرستد.
در فوتبال ساپینتو، مهاجمی چون سحرخیزان شاید زیاد در جدول گلزنان دیده نشود، اما در شکلگیری هر حمله یکی از مؤثرترین مهرهها است؛ مهاجمی که آمار فردیاش را فدای سیستم تاکتیکی تیم کرده و به بازیکنی کلیدی در ساختار استقلال تبدیل شده است.