لیورپول 0-3 فارست: فردا صبح اخراجی آرنه اشلوت!

به گزارش ورزش سه، آنفیلد، جایی که همیشه برای لیورپول پناه بوده، امشب چهره‌ای بی‌رحم و ناآشنا به خود گرفته بود. ناتینگهام فارست با انضباط، قدرت بدنی و هوشیاری کامل، قهرمان فصل گذشته را در شبی تلخ و سنگین برای قرمزها شکست داد. بحران لیورپول حالا دیگر مقطعی نیست و به روندی طولانی و فرساینده تبدیل شده است. تیمی که روزی نه چندان دور حریفانش را به ترس و وحشت می‌انداخت، حالا با صندلی‌های خالی هوادارانی که قبل از دقیقه 90 آنفیلد را ترک کردند و چهره‌های خسته‌ بازیکنانش، تیم دیگری بود. تیمی که ما نمی‌شناسیمش.

لیورپول بازی را با مالکیت خفه‌کننده آغاز کرد؛ ۸۰ درصد مالکیت توپ، حملات از راست و چپ، و عطشِ همیشگی در زمان بازی در آنفیلد. خاکپو، مک‌آلیستر، سوبوسلای و صلاح یکی پس از دیگری موقعیت ساختند اما فارست با نظم آموخته شده توسط دایش و رهبری موریو در دفاع، هر بار دیواری مستحکم جلوی آنها ساخت. سپس، درست همان‌جا که ریتم لیورپول رو به صعود بود، ضربه فرود آمد: کرنر اندرسون، دفع ناقص فن‌دایک و شوت چرخشی و دقیق مورییو که از کنار آلیسون گذشت. یک گل علیه جریان بازی، اما توسط تیمی که آمده بود زخم بزند.

پس از آن، لیورپول عصبی شد؛ سانترهای بی‌نتیجه، شوت‌های بلوک‌شده، داوری‌های مشکوک، و اضطرابی که در دستان لرزان اشلوت و چهره فن‌دایک قابل‌خواندن بود. لیورپول در نیمه اول با مردود شدن گل ایگور ژسوس نجات پیدا کرد، اما پیام واضح بود: فارست آمده که به این لیورپول زخم بزند.

نیمه دوم با کابوس شروع شد. تنها چند ثانیه پس از شروع، ویلیامز توپ را عقب کشید و ساوونا با ضربه‌ای سهمگین گل دوم را زد؛ ضربه‌ای که آنفیلد را در سکوت فرو برد. از اینجا به بعد، فارست استادانه بازی را مدیریت کرد؛ بلوک‌های فشرده، ضدحملات هدفمند، و کنترل روانی مسابقه. لیورپول نه شوتی در چارچوب داشت، نه ریتمی، و نه حتی راهی برای خارج شدن از محاصره می‌توانست پیدا کند.

در دقیقه ۷۸، ضربه نهایی به پیکر لیورپول زده شد: شوت هاتچینسون توسط آلیسون دفع شد شد و گیبز-وایت با بی‌رحمی توپ برگشتی را به گوشه پایین فرستاد تا نتیجه ۳–۰ شود. همان‌جا بود که چهره‌های ناامید هواداران، صندلی‌های خالی و بی‌اعتمادی کامل به نمایش گذاشته شد.

ورود کیه‌زا، رابرتسون، اکیتیکه و انگوموها هم تغییری ایجاد نکرد. لیورپول بی‌روح بود و فارست با اطمینان می‌دانست چگونه این چنین تیم‌هایی را تا آخر کنترل کند. خطاهای بی‌مورد، عصبانیت فن‌دایک، گم‌شدن ایساک در زمین و فرسودگی صلاح همه نشانه‌هایی بودند از تیمی که دارد از درون می‌پوسد.

در پایان، این یک شکست نبود؛ یک علامت هشدار بود. لیورپول حالا با واقعیت شش شکست در هفت بازی روبرو است و آنفیلد در حال از دست دادن صدای خودش است. فارست اما شبی تاریخی ساخت؛ محکم، بالغانه و سزاوار.