صدرنشین فوقالعاده لیگ یک
یک تیم فقیر پاریسنژرمن را جا گذاشت!
به گزارش "ورزش سه"، در دهه ۱۹۹۰ و سالهای آغاز قرن جدید، دنبال کردن لیگ فرانسه فوقالعاده جذاب بود. طی ۹ سال، هفت تیم مختلف قهرمان لیگ یک شدند: پاریسنژرمن، نانت، اوسر، موناکو، لانس، بوردو و لیون. اما در سالهای اخیر دیگر چنین نیست. اکنون هر کسی میتواند قبل از شروع فصل قهرمان فرانسه را حدس بزند. به نظر میرسد پاریسنژرمن هیچ رقیبی ندارد و تنها چیزی که باید با آن مبارزه کند، اشباع شدن از پیروزیها است.
اما به جدول امسال لیگ فرانسه نگاه کنید. اکنون نام تیم لوئیس انریکه را در صدر نمیبینید. در حالی که پاریسنژرمن پس از فصلی فوقالعاده که تقریباً تمام جامها را برد (بهجز جام جهانی باشگاهها) در حال بازیابی خود است، در صدر جدول لیگ لانس قرار گرفته! «خونین و طلاییها» انگار به مدعی اصلی لیگ یک چالش بزرگی دادهاند و میخواهند پس از ۲۸ سال برای دومین بار قهرمان شوند. لانس یک امتیاز از پاریسنژرمن و دو امتیاز از مارسی جلوتر است، و مثلاً با تیم موناکوی آلکساندر گولووین هشت امتیاز فاصله دارد. این یعنی حداقل یک مدعی جدی برای صعود به لیگ قهرمانان؛ جایی که لانس در تاریخ خود فقط سه بار حضور داشته است.
فصل قبل، لانس در پایان با ۱۵ پیروزی از ۳۴ بازی در رده هشتم ایستاد. اما امسال در ۱۴ مسابقه، ۱۰ برد دارد، بیشتر از هر تیم دیگری در لیگ. در چنین مواردی، معمولاً نام سرمربی را به عنوان معمار اصلی موفقیت مطرح میکنند و در لانس این موضوع بسیار جذابتر است: پیر ساژ. این مربی ۴۶ ساله از ژوئیه و پس از جدایی ویل استیل هدایت لانس را برعهده گرفته و قرارداد سه ساله بسته است.
دلیل جذاب بودن ساژ، تازهوارد بودن اوست. او تا نوامبر ۲۰۲۳ هرگز سرمربی تیمی حرفهای نبود (جز سه ماه مربیگری در یک تیم آماتور در سال ۲۰۱۳). در ۲۵ سال فعالیت فوتبالی، تقریباً هر نقشی را تجربه کرده: هماهنگکننده ورزشی، استعدادیاب، مدیر تیم، کمکمربی، او کاملاً «قعر» فوتبال فرانسه را زیرورو کرده است.
در سال ۲۰۱۹ او به لیون رفت و مربی تیم جوانان شد. سپس باشگاه را ترک کرد اما در تابستان ۲۰۲۳ بازگشت و رئیس بخش جوانان شد. او هرگز فکر نمیکرد پنج ماه بعد سرمربی تیم اول لیون در لیگ ۱ باشد.
لیون فصل ۲۴-۲۰۲۳ را فاجعهآمیز آغاز کرد و پس از ۱۳ هفته در قعر جدول بود. مدیریت باشگاه فابیو گروسوی ایتالیایی را اخراج کرد و به شکل غیرمنتظرهای ساژ بیتجربه را جای او گذاشت. و گویی در اتاق زیرشیروانی خانهاش یک عصای جادویی پنهان داشت. زیرا شروع کارش شگفتانگیز بود.
بعد از دو شکست ابتدایی (اولی برابر لانس با نتیجه ۳-۲)، تیمش قوی شروع کرد و همه را شکست داد. لیون ساژ در ۲۶ بازی لیگ و جام حذفی ۲۰ پیروزی بهدست آورد. در جام حذفی تا فینال رفت و ۲-۱ برابر پاریسنژرمن باخت. در لیگ ۱ ششم شد و به اروپا رسید.
با این حال، ساژ فصل گذشته را فقط تا پایان ژانویه در لیون ادامه داد. او پس از ۱۹ هفته اخراج شد؛ در حالیکه تیم در رده ششم بود و تنها سه امتیاز تا منطقه لیگ قهرمانان فاصله داشت. ضعف در یک دوره پنجهفتهای بدون برد، شامل حذف از جام حذفی، دلیل اخراج او عنوان شد. با وجود این، لیون با ساژ در لیگ اروپا نیز موفق شده بود و مستقیم به مرحله یکهشتم نهایی رسید. اکنون لیون از پایین جدول به تیم لانسِ ساژ نگاه میکند.
مدیران لانس گفته بودند:«آمدن ساژ نخستین گام یک پروژه ورزشی بلندمدت است. ما از همان ابتدا تحت تأثیر دیدگاه، متدولوژی و توانایی او برای متحد کردن همه در یک پروژه بلندپروازانه قرار گرفتیم. ساژ انسانمحور است؛ فوتبال تهاجمی با مالکیت توپ را ترویج میدهد اما در عین حال عملگرا است.»
اما همه این حرفها فقط زمانی معنا داشت که با نتایج خوب نیز همراه میشد و این اتفاق افتاد. لانس اکنون هم در امتیازگیری و هم در کمترین گلخورده (۱۲ گل، برابر با پاریسنژرمن) صدرنشین است. در گل زده، ششم است (۲۴ گل)، اما در شوتزنی و شوت در چارچوب جزو چهار تیم برتر است. علاوه بر این، ۹ گل روی ضربات ایستگاهی (بدون احتساب پنالتی) زده، بیش از هر تیمی در لیگ فرانسه. تیم بسیار متعادل و منسجم است.
طبق رسانههای فرانسوی، لانس دهمین بودجه بزرگ لیگ را دارد؛ ۶۰ میلیون یورو. یعنی ۲.۵ برابر کمتر از موناکو، و ۴.۵ برابر کمتر از مارسی. درباره پاریسنژرمن اصلاً مقایسه بیمعناست. حتی استراسبورگِ رده نهم بودجهای ۱.۵ برابر بزرگتر دارد. اما ساژ و تیمش ثابت میکنند که در فوتبال همیشه پول تعیینکننده نیست.
تابستان گذشته لانس بیشتر فروش داشت تا خرید؛ ۸۸.۵ میلیون یورو. ستارههایی چون نیل الایناوی (به رم، ۲۳.۵ میلیون)، اندی دیوف (به اینتر، ۲۰ میلیون)، فاکندو مدینا (به مارسی، ۲ میلیون قرض)، و چند بازیکن اصلی دیگر رفتند.
با وجود این، تیم چهرههای درخشانی دارد: ریسر: بهترین دروازهبان لیگ از نظر درصد دفع توپ (۸۰.۴ درصد)، ادوارد: همراه با وسلی سعید، بهترین گلزن تیم (۵ گل - ۲ پاس گل)
فلورین تائووین: بازیکن ۳۲ سالهای که با آمار ۶+۴ در ۱۴ بازی، دشان را آنقدر تحتتأثیر قرار داد که پس از ۶ سال او را به تیم ملی بازگرداند!
در تیم ساژ ۹ بازیکن ملیپوش حضور دارند. لیون فقط یکی دارد. ترکیب تیم ترکیبی ایدهآل از جوانی و تجربه است. کنار بازیکنان جوانی چون ریسر و بایدو، رهبران باتجربهای مثل تائووین و آدریان توماسون، کاپیتان ۳۱ ساله، حضور دارند.
ساژ معمولاً با سیستم ۱-۲-۴-۳ بازی میکند. این چینش به او اجازه میدهد از تواناییهای هر بازیکن به شکل کامل بهره ببرد.
او میگوید:«صدرنشینی باعث شادی ماست، اما بعد از هفته چهاردهم هنوز کافی نیست. باید رشد کنیم. باید محتاط باشیم که مثل داستان خرگوش و لاکپشت نشود.»
در آن داستان، خرگوش مغرور بازنده شد و لاکپشت با تلاش آرام و مستمر پیروز. اینجا پاریسنژرمن بیشتر شبیه خرگوش است، و لانس ساژ همان لاکپشت سختکوش.
یکی از نشانههای همدلی در تیم، حرکت تائووین پس از گلزنی به آنژه بود؛ او پیراهن همتیمی مصدومش، جاناتان گریدی، را بالا برد. بازیکنان با پیراهن او تمرین میکردند. تائووین گفته بود بعد از آسیبدیدگی شدید گریدی تا نیمهشب نخوابیده است. لانس همچنین «بازیهای یادبود» برگزار میکند و بازیکنان با نام اسطورههای درگذشته وارد زمین میشوند.
ورزشگاه بولار دللیس، خانه لانس، ۳۸۲۲۳ نفر ظرفیت دارد؛ یعنی ۵۵۰۰ نفر بیشتر از جمعیت خود شهر لانس! این شهر کارگری با شور و حرارت غیرقابل باور از تیم حمایت میکند. جایگاه هواداران نه پشت دروازه بلکه کنار زمین است و فضا را پرهیجانتر میکند. اگر لانس ساژ دوباره قهرمان فرانسه شود، همانند معجزه ۱۹۹۸، احتمالاً این شهر کوچک از شادی منفجر خواهد شد.
