گروه E جام جهانی: آلمان راحت آغاز می‌کند

به گزرش ورزش سه، گروه E جام جهانی ۲۰۲۶ برای آلمان شبیه فرصتی دوباره است؛ فرصتی برای رستگاری یک نسل که سال‌ها زیر سایه ناکامی‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۲۲ زندگی کرده است. آلمان با ترکیبی از جوانی، تجربه و عطش بازگشت به جمع بزرگان وارد این تورنمنت می‌شود، اما فشارها همچنان سنگین است. تیم ناگلزمن نشانه‌هایی از بهبود نشان داده، هرچند پروژه بازسازی پس از نسل قهرمان ۲۰۱۴ همچنان ناتمام به نظر می‌رسد.

چالش‌های ساختاری هم پابرجاست: وضعیت دروازه با مصدومیت تراشتگن نامشخص است، کیمیش به دفاع منتقل شده و خط میانی مثل گذشته یک رهبر کاریزماتیک را ندارد. مصدومیت موسیالا و نیاز به زوجی مناسب برای ویرتز، بارِ خلاقیت در بازی را بر دوش ستاره‌های جوان سنگین‌تر کرده است. تنها نکته روشن، ظهور وولته‌ماده به‌عنوان بهترین مهاجم نوک واقعی آلمان پس از خداحافظی کلوزه است.

اکوادور اما با تکیه بر قدرت بدنی و استحکام دفاعی‌اش وارد جام می‌شود؛ تیمی که با وجود شروع با امتیاز منفی، تیم دوم آمریکای جنوبی شد. فقط پنج گل در ۱۸ بازی دریافت کرد و مثل همیشه روی سخت‌کوشی و نظم تاکتیکی خود تکیه داشت. مثلث هینکاپیه–پاچو–کایسدو ستون اصلی تیم است و جلوتر از آنها، امید به سرعت پلاتا و گل‌های انر والنسیا امیدهای اصلی اکوادور خواهد بود.

ساحل عاج دیگر رقیب جدی آلمان است. آنها نسخه‌ای درخشان مثل دوران دروگبا نیستند اما هنوز پرقدرت و سرسختند. حضور بازیکنانی چون کسیره، هالر و کوسونو یادآور تیمی ساخته که با فیزیک، تجربه اروپایی و ریتم بالا می‌تواند هر حریفی را به زحمت بیندازد. تیمی که شاید ستاره نداشته باشد، اما هرگز آسان تسلیم نمی‌شود.

کوراسائو ناشناخته و شگفتی‌ساز گروه است؛ کوچک‌ترین کشور تاریخ جام جهانی که به رهبری دیک ادووکات به این افتخار رسیده است. تیمی که بخش عمده بازیکنانش در اروپا به دنیا آمده‌اند و با تکیه بر تکنیک و ساختار مدرن، می‌خواهد فراتر از یک داستان احساسی ظاهر شود.

آلمان در این گروه بدون فشار سنگین شروع می‌کند، اما بی‌احتیاطی جایز نیست. از دید ناظران، گروه E بیش از آنکه آسان باشد، متعادل و فریبنده است؛ گروهی که می‌تواند هم سکوی پرتاب باشد و هم میدان لغزش.