
به گزارش "ورزش سه"، مسی و بکام لحظهای را با یکدیگر تقسیم کردند که بیشتر شبیه به شوخی خصوصیِ قدیمی در حال شکلگیری بود تا یک جشن قهرمانی. به محض این که اینترمیامی قهرمانیاش در لیگ فوتبال آمریکا را قطعی کرد، بکام با نگاهی به سمت مسی قدم برداشت که پیش از این که حتی آغوشش را باز کند، همه چیز را بیان کند. نگاهی ظریف، بازیگوشانه و پر از معنا. یک «دیدی گفتم» خاموش از سوی مردی که مدتها پیش از فروریختن کاغذهای رنگی، این رویا را در سر داشت.
وقتی مسی در ژوئن ۲۰۲۳ با اینترمیامی قرارداد امضا کرد، جهان به گلها، توجه رسانهای و فروش میلیونها پیراهن فکر میکرد... اما بکام به این لحظه فکر میکرد. به این صحنه. به این جام. به شبی که بزرگترین ستاره فوتبال جام قهرمانی لیگ فوتبال آمریکا را در حالی بالای سر میبرد که پیراهن صورتی بر تن دارد. به راحتی میتوان تصور کرد که این دو نفر در همان ملاقاتهای اولیه دقیقاً چنین شبی را در ذهن مرور کرده باشند: «میتوانیم انجامش دهیم.» «انجامش خواهیم داد.» «فقط صبر کن.»

تحقق پیشگویی بکام و مسی
آنچه این لحظه را ویژهتر میکند، این است که هر دو میدانستند راه آسانی در کار نخواهد بود. مسی به باشگاهی قدم گذاشت که هنوز در حال شکل دادن هویتش بود و بکام درک میکرد که باید ساختاری محکم پیرامون او ایجاد کند. بنابراین مسی، با اقتدار آرام کسی که هر گوشهای از فوتبال را دیده است، کمک کرد تا گروهی بر پایه اعتماد و تجربه شکل بگیرد.
بوسکتس آمد. جوردی آلبا آمد. سپس لوییس سوارز نیز از راه رسید تا بار دیگر اتصال افسانهای بین این دو نفر را زنده کند. رختکنِ پر از بازیکنان باتجربه، دوستان و ذهنهای فوتبالی بود که نیازی به معرفی نداشتند و تنها هدفی مشترک را در سر داشتند.
و شب گذشته، آن هدف تبدیل به یک قهرمانی شد. هنگامی که مسی در زمین با بوسکتس و آلبا دیدار کرد، در میان همتیمیهایی که در طول فصل از خرد و تجربه آنها بهره برده بودند، روشن شد که این داستان خرید بازیکنان نبود، داستان برنامهریزی، هماهنگی و باور بود. دیدگاه بکام به رهبری مسی رسید و با هم یک باشگاه درگیر بحران را به قهرمان تبدیل کردند.
به همین دلیل است که ژست بکام، زبان بدنش، لبخندش و برق چشمانش مانند پایان یک وعده قدیمی به نظر میرسید. پیش از آن آغوش بزرگ و پیش از این که دوربینها اطرافشان را پر کنند، یک نگاه مختصر بود که به مسی میگفت: «دیدی؟ گفتم که این اتفاق میافتد.» حرکتی بازیگوشانه اما عمیق، از آن نوع اشارههایی که تنها میان دو نفری رد و بدل میشود که واقعاً به رویایی مشترک باور داشتهاند.