نابغه تکواندو ایران در رویای مدلینگ

به گزارش ورزش سه، سجاد مردانی تنها ستاره تکواندو ایران در باکو توانست طلای گرندپری را به گردن بیاویزد تا درخشش او دلیلی شود تا سایت کنفدراسیون جهانی تکواندو در گزارشی مفصل جزئیات زندگی شخصی و حرفه ای او را مورد بررسی قرار دهد. فدراسیون جهانی نوشته است :

فدراسیون جهانی تکواندو – 12 دسامبر 2016

این بزرگترین شوک مسابقات تکواندو در المپیک 2016 ریو بود:

محو شدن رویایی‌ترین تیم مردان ایران.
اما تنها چهار ماه بعد، در اولین رویداد رسمی تکواندو بعد از بازی‌های المپیک ریو، سجاد مردانی یکی از بهترین اعضای تیم، ثابت کرد که ایرانی‌ها هنوز از گود خارج نشده‌اند!
روز دوم مسابقات تکواندو فاینال گرندپری در باکو، سجاد مردانی از ایران پس از پیروزی مقابل اسپانیا و تونس، عبدل ایسوفو، نایب قهرمان المپیک ریو از نیجر را در یک مبارزه بسیار سخت در نیمه نهایی، 7 بر 6 حذف کرد. این پیروزی راه او را به فینال مسابقات و مبارزه علیه لارین روسی، باز کرد.

مبارزه شروع شد. مردانی که بسیار خوش استایل، چابک و سرحال به نظر می‌رسید، تقریبا بلافاصله پس از شروع بازی با یک مشت به امتیاز رسید. سپس، ضربات تند و تیز را روانه لارین کرد که البته نماینده روس هم به خوبی دفاع می‌کرد و هر دو بازیکن تمام سعی خود را به کار بسته بودند تا میدان را برای خود کنند. مردانی با جابجایی‌های درست، حمله‌ها را پاسخ می‌داد و در نهایت راند اول با نتیجه یک بر صفر به سود ایران به پایان رسید.

با آغاز راند 2، لارین که تهاجمی‌تر به نظر می‌رسید، با زدن یک ضربه به بدن مردانی، او را تکان داد. مردانی هم یک ضربه به سر و سپس یک ضربه‌ی چرخشی قوی و در نهایت با ضربات و حمله‌های متعدد لارین را به عقب راند تا در نهایت تماشاچیان ایرانی با امتیازاتی که مردانی کسب کرد، حسابی به وجد بیایند.
با همه این تفاسیر، اختلاف امتیاز بسیار کم بود: در راند 3، مبارزه می‌توانست به هر سمتی کشیده شود. تماشاچیان این کشمکش و حساسیت را درک کرده بودند و برای اولین بار در آن عصر، جمعیت شروع به غرش و خروش کردند و یک صدا ورزشکار مورد علاقه خودشان را تشویق می‌کردند.

بازی ادامه داشت. مردانی برای یک ضربه چرخشی اقدام کرد. لارین دفاع کرد و او را عقب برد که مردانی سرش را به این معنی که از حرکت حریفش آگاه است، تکان داد. در حقیقت، او داشت روی ریتم و تکنیک حریفش کار می‌کرد. او بعدا و در پایان مبارزه اذعان کرد «من می‌دانستم در آن زمان به چه چیزی احتیاج داشتم.». یک دقیقه مانده به پایان راند سوم، سجاد مردانی 3 بر یک جلو بود. حریف روسی داشت خودش را برای یک حمله همه جانبه آماده می‌کرد، اما مردانی، بدون هیچ ترسی، حرکتش را دفاع کرد و امتیاز بعدی را کسب کرد و نتیجه مبارزه را به 4 بر یک افزایش داد. در 15 ثانیه پایانی هم، با نزدیک شدن به حریفش، فضایی را برای ضربه زدن در اختیار حریف روسی نگذاشت.

اما داستان هنوز ادامه دارد...

در سه ثانیه آخر، لارین حمله کرد، مردانی از شیاپ چانگ خارج شد و حریف روسی یک امتیاز گرفت تا صفحه امتیازات را به 4 تغییر دهد. فقط 2 ثانیه باقی مانده بود. مربی روس تقاضای ویدیو چک کرد. طرفداران ایرانی و روسی سالن را روی سرشان گذاشته بودند. درخواست بازبینی مربی روس رد شد. دو ورزشکار، محافظ لثه را در دهان گذاشته، محافظ‌های سر خود را محکم کرده و به زمین برگشتند. دو ثانیه از رقابت باقی مانده بود.
لارین یکهو به جلو حرکت کرد. مردانی دفاع کرد و عقب کشید و همین بود. مبارزه 4 بر 3 و با یک مدال طلا برای تکواندوکاری از ایران به پایان رسید.

بعد از بازیهای المپیک ریو 2016، طلای سجاد مردانی در فاینال گرندپری باکو، نه تنها بازگشت او به دوران پیروزی و فتح مدال‌ها بود، بلکه به او اعتماد بنفس دوباره را تزریق کرد. « این مدال ثابت کرد که من می‌توانم بهترینم را به نمایش بگذارم و بالاخره تلاش‌های سخت من نتیجه داد. حالا می‌توانم سرم را بالا بگیرم.»
اما در ریو چه اتفاقی افتاد؟ مثلث مردان تکواندوی ایران. مردانی و هم تیمی‌هایش، فرزان عاشورزاده و مهدی خدابخشی، بالاترین احتمال برای به چنگ آوردن مدال‌های طلای المپیک بودند اما وقتی به میدان آمدند و همه چیز تمام شد، دستان هر سه خالی بود!

وقتی از مردانی درباره شکست‌های پی در پی تیم تکواندوی ایران سوال شد، او ساکت ماند و فقط گفت: «بسیار سخت بود، اجازه بدهید کمی در این مورد فکر کنم.» بعد از چند دقیقه او به خود آمد و گفت: «همیشه ورزشکارانی که انتظار بیشتری از آنها می‌رود، بیشتر زیر ذره‌بین هستند. ما مورد علاقه بودیم، به ما اطمینان داشتند، پس بیشتر ما را بررسی و آنالیز کرده بودند.»
بدون شک، استرس وارد شده بر مردانیِ سنگین‌وزن که در روز آخر هم مبارزه کرده بود، بسیار زیادتر از سایر هم تیمی‌هایش بود. دقیقا همانطور که خودش گفت: «از آنجا که هم تیمی‌های من شکست خورده بودند، فشار وحشتناکی روی من بود. این حقیقت که من نمی‌توانستم برنده میدان باشم، بسیار دردناک بود. ما خودمان را باخته بودیم.»

از همان زمان، مردانی در یک وسواس "خود بهبود سازی" فرو رفت. او می‌گوید: «شما باید مدام خودتان را تنظیم کرده، تغییر داده و با شرایط منطبق کنید. ورزشکاری که تغییر نمی‌کند، هیچ‌گاه موفق نمی‌شود. من همه تمرکزم را روی تغییر مبارزه‌ام گذاشتم»

طلای فاینال گرندپری هم نشان داد که تلاش‌های او نتیجه داده است. مفسر تلویزیونی WTF، مایک مکنزی که بسیار تحت تاثیر قرار گرفته بود گفت: من تا به حال مردانی را انقدر خوب ندیده بودم او در مسابقات باکو فوق العاده ظاهر شد.
امروز، مردانی 28 ساله اینجاست، کسی که تکواندو را با تماشای تمرینات مادر و خواهرش شروع کرد. او می‌گوید: «به محض اینکه تکواندو را دیدم، عاشقش شدم.» به عنوان یک مبارزه کننده؛ او نقطه قوتش را اینطور تشریح می‌کند: «من باور دارم که به خوبی تعلیم دیده‌ام.» به گفته خودش تکنیک مورد علاقه او حمله به سر است اما هیچ ضربه خاصی را نام نمی‌برد. «در حمله به سر، پا از اینجا تا آنجا حرکت می‌کند.» او این را می‌گوید و از زمین تا آسمان را نشان می‌دهد.

در جواب اینکه از نظر او کدام مبارز کامل است؟ مردانی می‌گوید: «جید جونز. او شدیدا خودش را باور دارد.»
متفاوت از تکواندوکاران ایرانی که تکواندو را زندگی می‌کنند، می‌خورند، نفس می‌کشند و فقط و فقط تکواندو، کار می‌کنند؛ مردانی یک علاقه دیگر هم دارد: مدلینگ.

این موضوع احتمالا هیچ کسی را شوکه نمی‌کند. با داشتن قامت بلند یک سنگین وزن و بدن خوش تراش یک ورزشکار حرفه‌ای. مردانی با اختلاف زیاد خوش تیپ‌ترین ورزشکار در زمین مسابقه است. او می‌گوید: «من علاقه زیادی به مدلینگ دارم، و دوست دارم که عکسم روی بیلبوردها باشد. عاشقش هستم و بالاخره یک روزی که از تکواندو کنار بروم. تمام وقت، روی مدلینگ کار خواهم کرد.» او چند لحظه فکر کرد و گفت: «و اگر شانس این را داشته باشم که یک مدل شوم؛ این فرصت بسیار خوبی برای تکواندوی جهان هم هست.»

در حال حاضر، تمام تمرکزش روی المپیک 2020 است. «مشخصا، هدف من توکیو 2020 است، اما من روی پیشرفت روز به روز تمرکز کرده‌ام و به دنبال رقابت‌های بعدی هستم.»

توجه خاص مردانی بر روی پیشرفت است و صحبت‌های او این را در ذهنم متبادر می‌کند که شاید بهتر باشد مدلینگ را رها کرده و به یک سخنران انگیزشی تبدیل شود. او می‌گوید: «هدف من این است که به همه اطرافیانم نشان بدهم که سخت‌کوشی نتیجه دارد. من می‌خواهم بر روی آدم‌های اطرافم تاثیر بگذارم و این را به آنها بقبولانم که به خودشان ایمان داشته باشند. مهم نیست که زندگی چقدر سخت می‌گیرد، شما باید همیشه دنبال چیزهای بیشتری باشید و هر روز باهوش‌تر و قوی‌تر شوید.»
به رغم سن کمی که دارد، مردانی هر لحظه به میراثش فکر می‌کند: «سجاد مردانی انسانی است مانند بقیه آدم‌ها، اما خداوند به من برکات زیادی داده است. توانی برای برانگیختن و الهام بخشیدن به بقیه.»
با سلاح پرقدرتی که دارد؛ نگرش و طرز فکرش، تجربه‌ی بازی های المپیک ریو، احتمالا به یک موفقیت بلند مدت برای او تبدیل خواهد شد. همانطور که مردانی می‌گوید: «در ورزش، یک نفر می‌برد و یک نفر می‌بازد. ما به خوبیِ به آن چه که می‌خواستیم، عمل نکردیم. اما زندگی همین است. ما به آینده امیدواریم.»