چرا رئال-بایرن، مهمترین رقابت فوتبال اروپاست؟

به گزارش "ورزش سه"، با هر متر و معیاری، رئال مادرید و بایرن مونیخ بی شک دو تا از بزرگ ترین باشگاه های همه ادوار فوتبال به شمار می آیند و در حال حاضر نیز باید آنها را در بین 3 یا 4 تیم برتر جهان قلمداد کرد.

 

در ادامه، دلایل تبدیل شدن این دیدار را به مهم ترین جدال لیگ قهرمانان بررسی خواهیم کرد؛

 

تداوم همیشگی حفظ قدرت

 

رئال مادرید با 11 قهرمانی، پرافتخارترین تیم تمام تاریخ لیگ قهرمانان به شمار می آیید و بایرن مونیخ نیز با فتح 5 عنوان، در کنار لیورپول و بارسلونا و بعد از میلان با 7 قهرمانی، رتبه سوم را به خود اختصاص داده است.

 

 

 

 

باواریایی ها تا به حال 28 بار حداقل به مرحله یک چهارم راه یافته اند و بعد از لوس بلانکوس با 34 بار حضور، در رتبه دوم قرار دارند. بارسا با 19، میلان با 15 و لیورپول با 13 صعود، در رتبه های بعدی قرار دارند.

 

بایرن 5 سال و رئال 6 فصل متوالی در مرحله نیمه نهایی حضور داشته اند و این در حالیست که میلان 10 سال است به این مرحله نرسیده است.

 

ال کلاسیکوی اروپایی

 

هیچ دو تیمی به اندازه رئال مادرید و بایرن در رقابت های اروپایی مقابل هم صف آرایی نکرده اند.

 

 

 

 

جدال امشب آنها بیست و دومین دیدار در مرحله حذفی است و این دو باشگاه پرافتخار برای هشتمین بار طی 18 سال اخیر، به مصاف هم می روند. این در حالیست که همگان آرسنال را طالع بایرن می نامند.

 

رقابت نزدیک

 

آمار و ارقام نشان می دهد که قوهای سپید 10 بار و اف سی هالیوود 11 بار فاتح این رقابت ها بوده و 2 دیدار نیز به تساوی رسیده است.

 

 

 

 

در مرحله حذفی، مادریدی ها تا به حال 6 بار و مونیخی ها 5 بار فاتح نبردهای مستقیم بوده اند.

 

بزرگ ترین آزمون برای یکدیگر

 

در 10 جدال بایرن و رئال، 7 بار تیم برنده به فینال رقابت های اروپایی راه پیدا کرده و 5 بار نیز برنده در نهایت به عنوان قهرمانی دست یافته است.

 

 

 

 

پس احتمالا برنده دیدار امشب نیز یکی از دو فینالیست نبرد کاردیف و از شانس های مسلم قهرمانی خواهد بود.

 

دوران پیش از لیگ قهرمانان

 

در دهه 70، باوارایی ها شرایط بهتری نسبت به قوهای سپید داشتند و گرد مولر هر 3 گل تیمش را در مرحله نیمه نهایی سال 1976 برابر رئال به ثمر رساند تا در نهایت بایرن سومین قهرمانی متوالی را کسب کند.

 

 

 

 

در سال 1987، این سناریو باز هم تکرار شد و بایرن این بار 1-4 حریف قدرتمند خود را در مجموع مغلوب کرد.

 

یک سال بعد کهکشانی ها با پیروزی 3-4 انتقام خود را از حریف آلمانی در مرحله یک چهارم گرفتند اما در نیمه نهایی، مغلوب آیندهوون شدند.

 

اوج رقابت (1999-2002)

 

در بین سالهای 1998 تا 2002، کهکشانی ها 3 بار موفق شدند بر بام اروپا تکیه بزنند و علیرغم شکست بایرن برابر یونایتد در سال 1999، آنها نیز در سال 2001 قهرمانی را از آن خود کردند. طی این 5 فصل، بایرن و رئال مجموعا 8 بار به مصاف یکدیگر رفتند.

 

در فصل 2000-1999 دو تیم در مرحله گروهی با هم روبرو شدند که بایرن موفق شد با نتایج پرگل 1-4 و 2-4 حریف پرآوازه را مغلوب کرده و لقب (جانور سیاه) را از رسانه های حامی مادرید دریافت کند.

 

 

 

 

اما در همان فصل کهکشانی ها در مرحله نیمه نهایی نیز به مصاف بایرن رفتند و در مجموع موفق شدند حریف آلمانی را با درخشش نیکولاس آنلکا 2-3 پیروز شده و در نهایت عنوان قهرمانی را ازآن خود کنند.

 

فصل بعد و با درخشش جیوانی البر، این بار بایرن در مرحله نیمه نهایی رئال را مغلوب کرد و با غلبه بر والنسیا در فینال، به 25 سال ناکامی خود در قاره سبز پایان داد.

 

 

 

 

سومین فصل متوالی، باز هم این دو قدرت سنتی فوتبال اروپا این بار در یک چهارم مقابل هم صف آرایی کردند که لوس بلانکوس مجموعا با پیروزی 2-3، راهی نیمه نهایی شده و در نهایت سومین قهرمانی طی 5 فصل را نیز از آن خود کرد.

 

نبردهای 15 سال اخیر

 

علیرغم عدم کسب موفقیت در اواسط دهه اول هزاره جدید، رقابت این دو تیم به قوت خود باقی ماند. در فصل 2004-2003، مادریدی ها با درخشش زیدان بر حریف خود غلبه کردند و در سال 2006، گل به یادماندنی روی ماکای در ثانیه 12 در نهایت حکم به صعود باوارایی ها داد.

 

 

 

 

در سال 2011، دو تیم یک بار دیگر همدیگر را در مرحله نیمه نهایی یکدیگر را ملاقات کردند که کار در نهایت در برنابئو به ضربات پنالتی کشید و نویر با مهار پنالتی های کاکا و رونالدو، حکم صعود بایرن به فینال را امضا کرد.

 

 

 

3 فصل پیش، کهکشانی ها با هدایت کارلتو بدترین باخت خانگی تاریخ بایرن در اروپا را رقم زدند و با درخشش رونالدو، در مونیخ 0-4 و مجموعا 0-5 حریف را مغلوب کرده و با گذشتن از سد اتلتیکو در فینال، برای دهمین بار فاتح اروپا شدند.

 

جدال مرگ و زندگی در برنابئو

 

اگرچه شاگردان کارلتو بازی رفت را بهتر آغاز کردند و با گل ویدال از حریف پیش افتادند، اما ضربه پنالتی از دست رفته ستاره شیلیایی در پایان نیمه اول و اخراج خاوی مارتینز در ابتدای 45 دقیقه دوم، در نهایت با درخشش کریستیانو رونالدو همراه شد تا کهکشانی ها با اندوخته ای بسیار خوب پای به نبرد برنابئو بگذارند.

 

اما در بازی برگشت، لواندوفسکی به ترکیب بایرن بازگشته و بی شک حضور او در نوک پیکان هجومی بایرن، اندک امیدهایی را در دل هواداران این تیم زنده کرده است.

 

 

 

 

علیرغم تقابل های فراوان، این دو تیم هرگز یکدیگر را در فینال ملاقات نکرده اند و برخلاف رقابت های داخلی، جدال آنها نه بر پایه نفرت، که همیشه با احترام متقابل بوده است.

 

اما در نهایت هیچ چیز برای این دو باشگاه بزرگ و پرافتخار، مهم تر از کسب عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان نیست و برای رسیدن به این مهم، آنها معمولا خواه ناخواه باید در مقابل هم صف آرایی کنند.

 

منبع: فاکس اسپورت

 

ترجمه: آریا فاطمی مقدم