بانوی ایرانی مشعل المپیک زمستانی را حمل کرد

به گزارش "ورزش سه" ، فروغ عباسی، متولد ۲۴ شهریور ماه ۱۳۷۲ کارشناس تربیت بدنی و متولد شیراز است. او عضو تیم ملی اسکی آلپاین است و مقام سوم سوارکاری استقامت کشوری، مقام سوم قهرمانی کشوری در رشته سنگ نوردی، مقام قهرمانی لیگ بزرگسالان ایران در رشته دوچرخه کوهستان و کورسی، دو مدال طلا، دو نقره و دو برنز در تورنمنت بین المللی اسکی آلپاین در لبنان، کسب سهمیه المپیک سوچی 2014 و شرکت در المپیک زمستانه روسیه به عنوان دومین بانوی اعزامی به المپیک، کسب سه مدال طلا یک نقره و یک برنز در مسابقات آسیایی اسکی از افتخارات بی پایان اوست. 

عباسی حالا به عنوان پرچمدار المپیک زمستانی 2018 انتخاب شده و ساعتی پیش در شهر سئول در برنامه مشعلدار المپیک که توسط سامسونگ موبایل حمایت می شود، مشعل المپیک زمستانی را به اندازه 200 متر حمل کرد.

گفت و گوی "ورزش سه" با فروغ عباسی را بخوانید:

**از بچگی جنگجو بودم 

احساس می کنم از وقتی به دنیا آمده ام یک ورزشکار به دنیا آمدم، از بچگی حالت جنگجو و رقابتی داشتم و به خاطر رقابت طلبی است که همیشه در حال ورزش هستم و آن را ادامه می دهم.

**علاقه 

سنگ نوردی کار می کردم که بعد از یکدوره حضور در تیم ملی آن را کنار گذاشتم، شاید علاقه‌ام به رشته های دیگر بیشتر‌ بود، سوارکاری رشته پدرم بود، او همیشه از جوانی اسب داشته و عاشق اسب بوده است و من هم بر همین اساس بعد از سنگ نوردی سوارکار شدم.

**روز عجیب دوچرخه سواری

سه روز در اردوی دوچرخه سواری حاضر شدیم و من بعد از سه روز در مسابقه شرکت کردم، آن زمان در رده جوانان بودم؛ اما ورزشکار رده بزرگسال مسابقات را گرفتم و خیلی زودتر از بقیه رقبا مسیر را به پایان رساندم. در زمان امتحانات خرداد ماه مدارس قرار داشتیم، در رامسر مسابقه بود که کیوشی میورا مربی ژاپنی برای انتخاب تیم ملی در آنجا حضور داشت و مربی خودم  قبل از مسابقه به من گفت باید در بزرگسال رکاب بزنم، با اینکه عصبی شدم کل مسیر کوهستان را برعکس بقیه با دوچرخه طی کردم، طوری که تماشاگران می‌گفتند فاصله زیادی با نفر دوم دارم و می‌توانم آرام‌تر رکاب بزنم، اما من تند تر رکاب زدم و بعد از عبور از خط پایان حتی لباس عوض کردم، استراحت کردم و چای خوردم و بعد تازه نفر دوم رسید. در آن زمان کیوشی میورا در روزنامه ها گفته بود اعجوبه ایرانی را پیدا  کردم.

**اسکی را روی کوله پشتی پدرم شروع کردم

من در اردوهای دوچرخه سواری حاضر بودم و همزمان اسکی کار می کردم که به تیم ملی این رشته دعوت شدم، المپیک جاذبه ای بود که باعث شد من رشته اسکی را انتخاب کنم و دوچرخه سواری را رها کنم. اسکی را روی کوله پشتی پدرم شروع کردم، پدر و مادرم هر دو مربی اسکی هستند و راه آنها را ادامه دادم. ارتباطی که با برف دارم را حتی به آدم ها ترجیح میدهم. من عاشق اسکی و عاشق برف هستم و احساس می کنم تک تک سلول های بدنم با برف ساخته شده است.

**من خواستم و انجامش دادم 

رئیس فدراسیون اسکی از من خواست برای حضور در تیم ملی مدال طلا بگیرم، و من در مسابقات آسیایی دو طلا و یک نقره گرفتم، شاید خیلی سخت بود که یک نفر در عرض 4 سال به تیم ملی برسد؛ ولی من چون می خواستم، انجامش دادم. من تبدیل شدم به قهرمانی که در ذهنم ساخته بودم و المپیکی شدم.

**به خاطر المپیک با سختی ها کنار می آیم 

تقریبا همه افراد، مدال ها و افتخارات را از زندگی یک ورزشکار می‌بینند، زندگی یک ورزشکار از هر چیز دیگری سخت تر و سنگین تر است، من در شیراز هستم که برف نمی بارد و پیست اسکی ندارد ، باید مدت ها برای تمرین در دیزین و شمشک دوری از خانواده را تحمل کنم، اما با همه اینها به خاطر المپیک و هدفهایی که داشتم با سختی ها کنار آمدم.

**من سه ماه در سال تمرین می کنم و رقبایم تمام سال را  !

عمده ترین تفاوت من با رقبایم  این است که آنها تمام سال را اسکی می‌کنند و من تنها سه ماه از سال را تمرین می کنم، آن هم بستگی به شرایط مختلفی مثل پیست، برف، فراهم شدن امکانات تمرینی و.. دارد، این موارد باعث میشود رشته ما خیلی سخت باشد و من با قهرمان دنیا فاصله زیادی داشته باشم ،علاوه بر این به دلیل نداشتن حامی مالی اردوهای خارجی خوبی ندارم. رقبای من همواره در اردوهای بین المللی تمرین می کنند و به دنبال پشت سر گذاشتن من هستند.

**هدف

آرزوی من المپیک 2018 زمستانی است. من امروز مشعل المپیک را در شهر سئول حمل کردم و از این بابت خیلی خوشحالم. یک مشعل المپیک اختصاصی هم به من داده شده که امیدوارم برایم آمد داشته باشد و بتوانم با زدن رکورد ورودی دوباره به  کره جنوبی و المپیک برگردم.

میثم حجتی

گفتنی است سایر مشعلداران ایرانی نیز فردا در شهر آسان مشعل المپیک را حمل می‌کنند. بهرام رادان، عظیم‌قیچی‌ساز و حسن میرزاحسینی  از جمله مشعلداران ایرانی حاضر در کره‌جنوبی هستند.