عباس‌زاده: می‌‌توانستیم 3 گل به استقلال بزنیم

به گزارش "ورزش سه"، محمد عباس زاده ، مهاجم گلزن نارنجی پوشان که در دیدار برابر استقلال یکی از بازیکنان خوب سایپا محسوب می شد در رابطه با این دیدار گفت: بازی قشنگ و خوبی بود. البته این را باید بگویم که ما خیلی بهتر از حریف بودیم و می توانستیم با اختلاف 3،4 گل از زمین بازی بیرون بیاییم اما خب بدشانس بودیم و نتوانستیم مثل بازی های گذشته موقعیت هایمان را تبدیل به گل کنیم.
او درباره توپ هایی که به تیرک استقلال خورد و موقعیت های سایپایی ها گفت: اینکه چرا توپ هایمان به تیرک اصابت کرد هم به بدشانسی سایپا و گل نشدن موقعیت هایمان برمی گردد و دیگر آنکه فوتبال است و گاهی اوقات توپ های مرده گل می شود و گاهی موقعیت صددرصدی تان از درون دروازه یا روی خط در کمال تعجب بیرون آورده می شود.

مهاجم نارنجی پوشان درباره نیمکت نشینی خود در این بازی گفت: اینکه چرا فیکس بازی نکردم به نظر آقای دایی برمی گردد. ایشان اگر من را از ابتدا یا دقیقه 90 به زمین بفرستند با جان و دل به میدان می روم و تمام تلاشم را برای موفقیت تیمم می گذارم. این نظر علی آقا  است و من هم می گویم چشم.

عباس زاده درباره موضوع جدایی خود از جمع سایپایی ها گفت: با آقای دایی درباره جدایی و مشکلاتی که با آن روبه رو هستم صحبت کردم و به ایشان گفتم که می خواهم برای تیم شهرم که خیلی به من لطف دارند بازی کنم. خیلی ها با ارسال پیام هایشان در فضای مجازی از من خواستند که به شهرم برگردم  و به تیمم کمک کنم. دیگر نمی توانستم به آنها نه بگویم؛ وقتی پیرمرد 50 ساله من را می بیند و می گوید تو را به خدا برگردد به تیم شهرت، نمی توانم به آنها نه بگویم و درخواست هایشان را نادیده بگیرم چون خوشحالی مردم خوشحالی خودم است. شاید خیلی‌ها پیش خودشان بگویند عباس‌زاده دارد این موضوع را بزرگ جلوه می دهد اما اینطور نیست. البته به جز این ها یکسری مشکلات خانوادگی دارم که پس از گفتگویم با آقای دایی به این نتیجه رسیدیم که باید صبر کنم تا اتفاقاتی که ایشان می خواهند رخ دهد تا بعد من به تیم شهرم بروم. به شخصه دوست دارم به قائمشهر برگردم اما باید ببینم در آینده چه خواهد شد.

او در پایان گفت: شرایط خودم در لیگ برتر خیلی خوب است و خوب راه افتادم و خداراشکر این روزها در اوج هستم و به عنوان یکی از بازیکنانی که بهترین آمار را در لیگ برتر دارد از این رقابت ها به لیگ دسته اول می روم.