کد خبر : 1520544 | 08 اردیبهشت 1397 ساعت 09:22 | 51.2K بازدید | 0 دیدگاه

دیدار با مورینیو و میراث فرگی؛ سخت ترین رقیب ها

شاید دوباره ببینمت: آخرین سفر ونگر به اولدترافورد

حمیدرضا صدر به آخرین سفر آرسنال و آرسن ونگر به اولدترافورد پرداخته...

شاید دوباره ببینمت: آخرین سفر ونگر به اولدترافورد

به گزارش "ورزش سه"، حمیدرضا صدر به آخرین سفر آرسنال و آرسن ونگر به اولدترافورد پرداخته...

 

"آواز قو"، بیست و هشتمین سفرش به اولدترافورد، آخرین سفرش به عنوان مربی آرسنال. سفری آمیخته به خاطره های تلخ و شیرین، ولی بیش از هر چیزی بازتابنده افول توپچی ها طی ده سال اخیر. آنها در فاصله هفده امتیازی قرار دارند و در رتبه ششم لانه کرده اند. آرسنالی که ونگر راهی اولدترافورد کرده از آغاز سال 2018 حتی یک امتیاز هم در خانه حریفان کسب نکرده و طی شانزده سفر به زمین حریفان در لیگ فقط سیزده امتیاز بدست آورده. این کارنامه لاغر نحیف نشان می دهد چرا آرسن چاره ای جز وداع نداشته و چرا این سفر، آخرین سفرش به منچستر است.


ونگر خواهد رفت، ولی تاریخ لیگ برتر بدون رقابت آرسنال - منچستریونایتد سال های 1977 تا 2004 که یا یونایتد قهرمان لیگ شد یا آرسنال روایت نخواهد شد. رویارویی های آرسن ونگر و آلکس فرگوسن به لیگ برتر طعمی گوارا بخشیدند و چنان دامنه دار شدند که نبردهای خصوصی تری از نوع جنگ های پاتریک ویرا - روی کین را رقم زدند.

 

1298743

 


اولین سفر ونگر به اولدترافورد در پاییز 1996 با شکست تک گله همراه بود. همان دیداری که فرگوسن در پایانش "چند زبانه بودن ونگر" را مسخره کرد، ولی همان آرسنالی ها در دستان ونگر مردان دیگری می شدند: دیوید سیمن، مارتین کیون، تونی آدامز، استیو بولد، لی دیکسون، پاتریک ویرا، دیوید پلات، نایجل وینتربرن، پل مرسون، دنیس برکمپ و یان رایت. آنها قهرمانی لیگ 1998 را با آن گل دیرهنگام مارک اوورمارس در اولدترافورد در مصاف با پیتر اشمایکل به چنگ آوردند. صحنه ای که ونگر، اوورمارس را در آغوش کشیده فراموش نمی کردیم. دوربین برمی گشت و مرد لاغراندام طرفدار آرسنال با ژاکت چرمی و شالی دور گردنش فریاد می زد "آره، آره، آره...". ونگر، فرگی را پایین کشیده بود.


ونگر طی شکست 1-6 از یونایتد 2001 اعتراف کرد مردانش پیش از بازی تمام شده بودند، ولی همان مردان بلافاصله در 2002 با پیروزی در سیزده بازی آخر لیگ دوباره قهرمان شدند. این بار با تک گل سیلوین ویلتورد در اولدترافورد در مصاف با فابیان بارتز. همان دیداری که دیوید دین مدیر آرسنال از آن با عنوان "انتقال قدرت" یاد کرد و توپچی ها کمی بعد جام حذفی را هم بالای سر بردند. ونگر در کنار فرگوسن گل سر سبد لیگ برتر شده بود و همه ستایشش می کردند. چنان که مارتین ادواردز رئیس سابق یونایتد اخیرا در کتاب زندگینامه اش فاش کرد وقتی فرگوسن در 2001 تا آستانه بازنشستگی پیش رفت او با ونگر برای رهبری یونایتد ملاقاتی انجام داد.


نبردهای بعدی لبالب از خشم بودند و نفرت. "نبرد اولدترافورد" در 2003 با تیم "شکست ناپذیرها" و درگیری کیون و فن نیستلروی طی آن ضربه پنالتی، درگیری بازیکنان در تونل منتهی به میدان با عنوان "پیتزا گیت" 2004 که سرانجام رکورد چهل و نه بازی بی شکست توپچی ها را پایان بخشید... آرسنال پس از آن دوره تدریجا نزول کرد و با رفتن آنری و ویرا خاطره های اولدترافوردی ونگر سیاه شدند. اخراج شدنش از کنار میدان در 2009 و بالا رفتن از پله ها و ایستادن وسط طرفداران یونایتد ترکیب طنزآمیزی داشت و شکست شوک آور 2-8 در 2011 می گفت آرسنال چه لاغر شده. تیم متوسط الحالی با ژسنی، جنکینسون، تراوره، رمزی، کاکلین، روسیچکی که فن پرسی و ولکات و آرشاوین نمی توانستند همه بارها را بر دوش بکشند.

 

 

1298744

 


حقیقت این است ونگر طی بیست و هفت سفر به اولدترافورد فقط پنج بار برده و شانزده بار تسلیم شده، با این وصف او را برای نبرد جانانه اش با فرگوسن طی سال های اولش تحسین می کنند. او پیش از راهی شدنش به منچستر برای آخرین بار حضور به عنوان مربی توپچی ها در آن معبد گذشته های خاطره انگیز را مرور کرد "... نمی دونم چه جوری با من برخورد می کنن، ولی طی بیست و دو سال نبردهای بزرگی با هم انجام داده ایم و اگه با گرمی با من برخورد کنن با آغوش باز می پذیرم، حالا که به گذشته نگاه می کنم می بینم یونایتد چه تیم بزرگی بود. اونا گیگز، بکام، رونالدو و رونی رو داشتن، همه اون جوونای معرکه رو".


آیا این آخرین سفر ونگر به عنوان مربی به اولدترافورد خواهد بود؟ آیا در کسوت مربی تیمی دیگر به آن میدان بازخواهد گشت؟ فرانسوی های دائما "Au Revoir" را تکرار می کنند، یعنی "شاید دوباره ببینمت".

 

حمیدرضا صدر

دیدگاه‌ها