سپید و سرخ در فینال کیف: شنا برخلاف مسیر رودخانه

به گزارش "ورزش سه"، حمیدرضا صدر به راهیابی رئال مادرید و لیورپول به فینال لیگ قهرمانان 2018 پس از سپری کردن دو نیمه نهایی متفاوت پرداخته...
 

رئال: فینالیست همیشگی

رئال پیروز شد، مثل همیشه.

نبرد دوم رئال - بایرن در نیمه نهایی لیگ قهرمانان برای چند لحظه ای یادآور فیلم های لورل و هاردی شد. سورنتینو تولیسو سی ثانیه از آغاز نیمه دوم در محاصره مادریدی ها قرار گرفت و توپ را آسیمه سر راهی درون محوطه جریمه کرد، به سوی سون اولریش. ولی اولریش دور شده از دروازه نمی دانست توپ را با دست در آغوش بکشد یا با پا دفع کند. کریم بنزما در تب گیج بودن او، هدیه تقدیم شده تولیسو - اولریش را پذیرفت و توپ رها شده را درون دروازه خالی جای داد تا رئال جلو بیفتد. رئال که همیشه راهی برای برنده شدن پیدا می کرد، این بار توسط بایرنی ها راهش را یافته بود. به قول فرانتس بکن بائر "بایرن مبتلا شده به عقده رئالی نمی توانست پیروز شود ".

سوت را که کشیدند اولریش یکه و تنها روی چمن های برنابئو نشست. همان زمانی که مادریدی ها شعار "رئال این جوری می بره، همین جوری" را سر داده بودند.

رئال پیروز شد، مثل همیشه.

حتی با کنار گذاشته شدن کاسمیرو بهترین هافبک دفاعی شان توسط زیدان، حتی با لغزش غیرمنتظره کاپیتان سرجیو راموس برابر کیمیچ، حتی با دریافت آن گل زودهنگام مثل دیدار رفت، حتی با تسلیم شدن برابر نمایش فردی خامس رودریگز، حتی با مغلوب شدن در تعداد شوت ها، 16-39 برابر بایرن طی دو دیدار، حتی با به بند کشیدن کریستیانو رونالدو که فقط سیزده پاس کامل ارسال کرد، حتی با خوردن دو گل در برنابئو و تساوی 2-2، با پیروزی 3-4 طی دو دیدار، حتی با سپری کردن لحظه های دلهره آور و رسیدن عقربه به دقیقه نود و پنج.

بایرن پس از گل رودریگز نیم ساعت برای زدن گل سوم بیتابی کرد، ولی خبری از گل سوم نیامد، نه نیامد. رئال بود که راهی چهارمین فینال طی پنج سال می شد. نتیجه نهایی می گفت "ضربه زدن به رئال یک چیز است و به زانو درآوردن رئال چیز دیگر".

رئال پیروز شد، مثل همیشه.

نمی توان آنها را برای به زانو درآوردن قهرمان فرانسه و ایتالیا و آلمان و رسیدن به سومین فینال لیگ قهرمانان پیاپی ستایش نکرد، برای شانزدهمین فینال قهرمانی اروپایی شان، بیش از هر باشگاهی.

 
لیورپول: بازگشت به صف اول

شهر ابدی به انتقام فینال جام باشگاه های اروپا 1984 می اندیشید. به سی و چهار سال پیش که لیورپول در همان میدان با ضربه های پنالتی و حرکات بروس گلوبلار، رم را شکست داد. رسانه های ایتالیایی به "معجزه به روایت رم" اشاره می کردند، به هفتاد هزار طرفدار بیقرار روی سکوها، ولی براستی جالوروسی پس از شکست 2-5 در آنفیلد چه شانسی برای صعود داشت؟ چند نفر به تکرار "ماموریت غیرممکن" بسان آنچه برابر بارسا ممکن شد اعتقاد داشتند؟

نبرد رم - لیورپول رویارویی بهترین خط دفاع در خانه و شاداب ترین خط حمله دور از خانه بود. رم در این فصل لیگ قهرمانان تنها تیمی بود که در خانه گلی دریافت نکرده و لیورپول تیمی بود که در زمین حریفان هجده بار دروازه ها را فتح کرده بود، تیمی با رکورد سی و هشت گل زده در لیگ قهرمانان.

رمی ها آن جنگجویانی نبودند که انتظارشان را می کشیدیم، نه نبودند.

رمی ها برخلاف دیدار رفت بازی را با چهار مدافع آغاز کردند، با این وصف در دیداری که باید باصلابت تر از هر نبردی ظاهر می شدند مایوس کننده ترین بازی شان را ارائه دادند. آنها در دقیقه نهم پس از ناکامی ناینگولان در مصاف فیرمینو برابر ضربه سادیو مانه تسلیم شدند تا اولین گل خانگی شان را دریافت کنند و نتیجه طی دو دیدار 2-6 به سود لیورپول شود. شش دقیقه بعد الشراوی با ضربه سر توپ را در آستانه دروازه کاریوس قرار داد و گل به خودی جیمز میلنر نتیجه را به 3-6 تغییر داد. ولی واینالدوم پس از دو بار ناکامی رمی ها در دفع توپ پس از ارسال ضربه های کرنر با ضربه سر گل سوم را - بیش از حد فارغبالانه - زد و نتیجه را به 3-7 تغییر داد، پیش از رسیدن عقربه به دقیقه سی!!... رمی ها چنان روزگار را بر خود سخت کردند که گل های ادین ژکو و ناینگولان و آن ضربه پنالتی دیرهنگام که نتیجه نهایی را 6-7 کرد هم گره گشا نشد.

نیمه نهایی رم - لیورپول با سیزده گل رد و بدل شده بازتابنده این فصل لیگ قهرمانان بود. لیگ قهرمانان 18-2017 پیش از فینال با 397 گل در 124 بازی و متوسط بیش از 17/3 گل در هر دیدار پر گل ترین دوره لیگ قهرمانان بوده، هم نمایشگر رویکرد تهاجمی تیم ها و هم شکنندگی مدافعان.

 
فینال های لیگ قهرمانان یک دهه اخیر با طعم اسپانیایی سپری شده اند. آخرین باری که یک تیم انگلیسی راهی فینال شد کی بود و کجا؟... شش سال پیش: چلسی - بایرن مونیخ. همان فینالی که انگلیسی ها در آلیانز آره نا برخلاف همه پیش بینی ها به رویای بزرگ چنگ زد... لیورپول در کیف در مصاف با رئال به شنا برخلاف مسیر رودخانه می اندیشد، به تکرار آن رویا.