حالا کسی از فینال آلمان - برزیل حرف نمی‌زند

به گزارش "ورزش سه"، در شرایطی که ده بازی از جام 2018 سپری شده نخستین مضمون جام بیش از حد آزاردهنده شده: قضاوت های مبهم و جدل آمیز، خطاهای پرشمار، پیراهن گرفتن های تمام نشدنی، کارت زردهای درنیامده، ضربه کرنرهای اعلام نشده و " VAR" که همه را گیج کرده و بیش از همه خود داوران را.

ولی آن چه در میادین سپری شده خبر از سقوط بزرگان، همان هایی که رسانه ها آنها را در صف اول قرار داده بودند، میدهد. کریستیانو رونالدو تنها ستاره ای بود که انتظارات را برآورده ساخت و سایرین یک به یک سقوط کردند. نیمار به بند کشیده شد و مسی ضربه پنالتی اش را از دست داد. می دانستیم برخی تیم ها آغازی کند و آهسته دارند، ولی آن چه تاکنون در جام 2018 سپری شده هشدار دهنده هم شده و نشان از حذف یکی دو غول داده. مگر اسپانیا چهار سال پیش همه چیز را با شکست 1-5 برابر هلند آغاز نکرد؟ مگر ایتالیا پس از پیروزی برابر انگلیس مغلوب اروگوئه و کاستاریکا نشد؟ مگر اسپانیا، ایتالیا و انگلیس حذف نشدند؟ مگر برزیل که به عنوان تیم اول گروه راهی مرحله بعد نشد برای پیروزی برابر شیلی به ضربه های پنالتی آویزان نشد و سپس به زحمت از چنگ کلمبیا و خمس رودریگز فرار نکرد و سرانجام 1-7 برابر ژرمن ها له نشد؟

فرانسه حتی با گریزمان، امپاپه و دمبله هم برابر استرالیا جان کند و با یک ضربه پنالتی تقدیم شده و یک گله به خودی پیروز شد. اسپانیا مربی اش را اخراج کرد و سپس به رهبری مربی جدید سه گل از پرتغال به رهبری کریستیانو رونالدو خورد. آرژانتین هم نتوانست ایسلند کوچک را شکست دهد، آلمان برابر موج مکزیکی تسلیم شد و سرانجام برزیل مقابل سویس به تساوی 1-1 تن داد. از چهار تیم مرحله نیمه نهایی جام 2014 هیچ تیمی نتوانست حریفش را شکست دهد.

مضمون حاکم بر روز اول جام جهانی 2018 چه بوده؟ این که نامزدهای فتح جام به رقبا اجازه دادند خوش بین شوند، اجازه دادند به صعود فکر کنند.

آلمان مدافع جام بدل شد به نخستین اروپایی شکست خورده در جام. ژرمن ها در همه جبهه ها لنگ زدند و شکست تک گله اش برابر مکزیک جام 1990 که آرژانتین قهرمان با مدافعانی سرگیجه گرفته اش 0-1 مغلوب کامرون  بیش از حد سریع شد را تداعی کرد، یادآور سقوط فرانسه 2002 مقابل سنگال. دو دهه ای بود ژرمن ها را چنین "کند" ندیده بودیم. بوانتگ کند بود و کیمیچ وظایفش را به فراموشی سپرد، مسوت اوزیل محو شده بود و هرگز پاس جادویی برای تیمو ورنر ارسال نکرد و خدیرا نشان داد چرا منتقدان پرشمار داشته.

حالا بیش از همیشه دریافته ایم آمار حفظ توپ نه قابل اطمینان است و نه سرنوشت ساز. برزیل مغلوب ارسال یک ضربه ایستگاهی شد و میراندا می توانست به ژردان شکیری که او را در منگنه قرار داد اشاره کند، ولی او حتی برابر آن توپ ارسال شده از زمین جدا هم نشده بود و بیش از حد ساده به زانو درآمده بود. همه چیز میلیمتری شکل گرفت و می دانیم همین بلند شدن یا نشدن های میلیمتری در نبردهای تنگاتنگ حرف آخر را زده اند.

میان بزرگان ناکام، برزیل 2018 در مقایسه با برزیل 2014 قدمی رو به جلو برداشته و آن تیم پر سر و صدا تو خالی نیست. با این پسران پتکوویچ با جلو رفتن بازی نه تنها نزول نکردن که بهتر و با اعتماد به نفس تر شدند. برزیل حتی با گل زیبای کوتینیو - یادآور بهترین گل های آرین روبن - که شش گل از یازده گل ملی اش را با شوتی خارج از محوطه جریمه به ثمر رسانده نتوانست سویس جنگجو را به زانو درآورد. با این وصف برزیل بیش از آن که به پرسش ها پاسخ دهد، سئوال های پرشماری برای مان مطرح ساخت؟ آیا نیمار که تصور می کند از همه هنرمندتر است براستی آماده نبردهای بزرگ شده؟ آیا قلب خط دفاع برزیل رسوخ ناپذیر شده؟ آیا برزیل می تواند به فینال بیندیشد؟ ... برزیل در دقایق واپسین تلاش کرد نتیجه را تغییر دهد، ولی همان جا به مضمون بعدی جام رسیدیم: انعطاف دفاعی در شرایط قرار گرفتن تحت فشار و دل سپردن به ضد حمله. چنان که ایسلند، دانمارک، صربستان و مکزیک برابر آماج حمله ها مقاومت کردند و طی ضد حمله دروازه را گشودند.

تساوی 1-1 برزیل در گروه E با تیمی در رتبه ششم رنکینگ فیفا مصیبت بار نبود، حتی دوم شدن در گروه، فقط اگر آلمان هم در گروهش، گروه F، دوم شود. در غیر این صورت یا آلمان و یا برزیل خیلی زود حذف خواهند شد، همه اینها یعنی حالا فینال آلمان - برزیل در روز آخر دور از دسترس به نظر می رسد.

حمیدرضا صدر