پسر سوئدی به دنبال عنوان "بالاترین" در المپیک

به گزارش "ورزش سه" و به نقل از ایران ورزشی، شاید در روزهای نخست حرفه‌اش در رشته پرش با نیزه باشد اما او همین حالا هم می‌تواند ادعا کند که به قله زندگی ورزشی‌اش رسیده است. نام این مرد سوئدی آرماندو دوپلانتیس ملقب به «موندو» است که در ماه فوریه امسال پیش از آنکه ویروس کرونا همه چیز را به هم بریزد، در لهستان رکورد خودش برای پرش با نیزه را با اولین پرشش به ارتقاع 6 متر و 17 سانتی‌متر شکست و یک هفته بعد از آن در اسکاتلند رکوردش را یک سانتی‌متر دیگر ارتقا داد. آن اتفاق سه ماه پس از 20 ساله شدن دوپلانتیس رخ داد و 5 ماه قبل از تاریخی که قرار بود برای اولین بار حضور در المپیک را تجربه کند.

شیوع کرونا برنامه‌های دوپلانتیس برای حضور در المپیک را فعلاً متوقف کرده است و از بخت بدش درست مدت کوتاهی پس از آنکه همه رسانه‌ها از او با عنوان «اوسین بولت بعدی» یاد و قهرمان بلامنازع رشته‌اش در المپیک توکیو یاد می‌کردند، اعلام شد که المپیک به خاطر کرونا یکسال به تعویق افتاده است. اما برای دوپلانتیس، کسی که در سه سالگی پرش با نیزه را در حیاط خلوت خانه پدری‌اش در لوئیزیانای آمریکا آغاز کرده بود، همیشه درج نامش در کتاب تاریخ رشته پرش با نیزه یک رؤیا بوده است.

او به CNN Sport می‌گوید: «زمانی که برای اولین بار شروع به تمرین پرش با نیزه کردم، رؤیاهای بزرگی در سر داشتم. می‌خواستم به بهترین ورزشکار این رشته تبدیل شوم و همیشه می‌خواستم کسی باشم که رکورد دنیا را می‌شکند. همیشه فکر می‌کردم که می‌توانم رکورددار شوم. کاملاً به توانایی‌هایم ایمان داشتم اما هرگز فکر نمی‌کردم که به این زودی بتوانم به هدفم برسم. گاهی اوقات برای خودم هم قبول اینکه رکورددار پرش با نیزه جهان هستم سخت است.» واکنش دوپلانتیس به اولین رکورد جهانی‌اش - وقتی با چهره‌ای سرشار از ناباوری از سکوهای ورزشگاه محل برگزاری مسابقات بالا رفت تا مادرش را در آغوش بگیرد- گواه این موضوع بود که خودش هم باور نمی‌کرد که در این سن و سال بتواند چنین دستاوردی کسب کند. واکنش و جشن دوپلانتیس در دومین باری که رکورد زد، این بار در گلاسکو، مطمئن‌تر بود. 

او این بار با زدن دست‌هایش به زیر بغل- حرکتی شبیه شادی پس از گل کیلیان امباپه مهاجم تیم فوتبال پاری‌سن‌ژرمن - رکوردشکنی‌اش را جشن گرفت اما حتی در آن زمان هم دوپلانتیس هنوز نتوانسته بود عظمت کاری که کرده بود را درک کند.

او می‌گوید: «زمانی که با (رنا) لاویلنیه حرف می‌زنم یا زمانی که به سرژ بوبکا نگاه می‌کنم (رکوردداران قبلی پرش با نیزه جهان) هنوز احساس می‌کنم که آنها رکورددار هستند. هنوز این احساس را ندارم که در واقع این من هستم که رکورد دارم. اما واقعیت همین است و من باید قبول کنم که الان من رکورددار هستم. چیز خوبی است. شکایتی ندارم.»

تابستان امسال برای دوپلانتیس آنطور که انتظار داشت شاید پیش نرفته باشد اما او اخیراً در اروپا تمریناتش را از سر گرفته است. بعید است که ثبت یک رکورد جهانی دیگر اولویت فوری او باشد اما او همچنان مطمئن است که در آینده می‌تواند پرش‌های بلندتری داشته باشد.

دوپلانتیس که ترجیح داده به جای آمریکا به عنوان نماینده کشور مادرش سوئد در میادین حاضر شود، می‌گوید: «گفتنش سخت است و من نمی‌توانم یک عدد مشخص را به عنوان سقف رکوردهایم به شما بگویم. من سعی می‌کنم در هر کاری که از عهده‌ام برمی‌آید خودم را محدود نکنم. نمی‌گویم چه رکوردی را مد نظر دارم چون هم ممکن است بتوانم پرش‌های بلندتری داشته باشم هم ممکن است نتوانم پرش‌های قبلی‌ام را تکرار کنم. اما فعلاً که دلیلی نمی‌بینم که نتوانم از آنچه که تاکنون پریده‌ام بالاتر نروم و از این بابت مطمئنم.»

 
شروع از حیاط خلوت

با تعطیلی مراکز تمرینی به خاطر شیوع کرونا، دوپلانتیس همراه با خانواده‌اش به لوئیزیانا برگشته است تا درهمان زمینی که در کودکی ساعت‌ها از وقتش را آنجا سپری و تمریناتش را آغاز کرد، دوباره تمرین کند. او در ایام قرنطینه با لاویلنیه قهرمان دارنده مدال طلای المپیک 2012 و سم کندریکس دارنده دو عنوان قهرمانی جهان در مینی تورنمنت «اولتیمیت گاردن کلش» رقابت کرد، مسابقاتی که در حیاط خلوت خانه‌های سه تن از برترین‌های حال حاضر پرش با نیزه جهان برگزار و به صورت زنده توسط شبکه ورلد اتلتیکس پخش تلویزیونی شد.

امکانات پرش با نیزه حیاط خلوتی در ایام قرنطینه خیلی زود به خانه بسیاری از مردم آمریکا وارد شد. سندی موریس رکورددار پرش با نیزه جهان در بخش بانوان در حیاط خانه خودش در منطقه گرینول در کارولینای جنوبی تجهیزات پرش با نیزه را فراهم کرد و در ماه جولای در آنجا یک تورنمنت کوچک برگزار کرد.

دوپلانتیس بخش زیادی از موفقیت‌های کنونی‌‌اش در رشته پرش با نیزه را به لطف دسترسی داشتن به امکانات انجام این رشته ورزش از جمله نیزه، مانع و تشک فرود در سنین کودکی کسب کرده است. در حالی که بسیاری از ورزشکاران تا رفتن به مقطع تحصیلی دبیرستان ورزشی تخصصی را برای خود انتخاب نمی‌کنند، دوپلانتیس در کودکی نه تنها رشته محبوبش را انتخاب کرده بود بلکه سال‌ها در آن تمرین و تجربه کسب کرده و مهارت‌هایش را ارتقا داد. او گفت: «پرش با نیزه برای من همه چیز بود. من به خاطر اینکه کارم را از سنین کودکی آغاز کردم، به این مرحله رسیدم. زمانی که تنها هشت یا 9 ساله بودم، شروع به درک واقعی این رویداد کردم. می‌توانم بگویم که شروعی واقعاً بزرگ داشتم. بدون آن امکانات در حیاط خلوت خانه‌مان، معلوم نبود که الان چه سرنوشتی داشتم و کجا بودم؟

در حالی که بسیاری از پسران همسن و سال دوپلانتیس در همسایگی او ترجیح می‌دادند که به توپ فوتبال ضربه بزنند یا سعی کنند توپ را داخل حلقه بسکتبال بیندازند، دوپلانتیس خیلی عادی رشته‌ای کم‌طرفدارتر را انتخاب کرد که درباره‌اش می‌گوید: «انجام تمرینات این رشته در اوقات فراغت هم برای من کاری عادی بود. حیاط خلوت خانه‌مان زمین تمرینی کوچک من بود. اولین باری که با این رشته آشنا شدم، به نظرم خیلی مفرح آمد. همان موقع فهمیدم که این رشته مورد علاقه من است و چطور می‌توانم با این رشته کلی از زندگی‌ام لذت ببرم. به همین دلیل فکر می‌کنم که هنوز همانقدر برای انجام پرش با نیزه اشتیاق دارم که در آن سال‌ها داشتم. من همیشه می‌دانستم که می‌شود از این رشته کلی لذت برد.»
منبع: CNN