نقطه پایان قبل از سوت آغاز

به گزارش "ورزش سه" ، ترکی با سالها قضاوت شایسته یک قدردانی واقعی است:

۱) دربی آنقدر پُرهیاهو و پُرحاشیه هست که حتی خداحافظی یکی از بهترین داورهای سال های اخیر فوتبال را  در خودش حل کند. مخصوصا دربی با پنج گل و به تبع فرد بودن تعداد گل ها، با یک برنده.
و لا به لای کُری ها و کَری ها، جیمی جامپ های بلاتکلیف و آزاد کردن انرژی های پتانسیل حاصل از شام مشترک و خشم و غشِ کاپیتان ها، و تاریخ نگاری ها و چرتکه انداختن های مجازی، فضا برای پرداختن به اشک ها و بوسه هایی که به چهارگوشه مستطیل سبز زده شد، بسیار اندک بود. 

۲) سلطانِ مشهدیِ شهرآورد پایتخت؛ ورژنِ سوت به دست و کارت به جیب، با بیشترین قضاوت برای سرخ آبی ها، با کوله باری از تجربه قبل از سوت آغاز دربی هشتاد و چهارم یک دور به دورهای قبلیِ دور زمینش اضافه کرد. یک دور متفاوت، با بوسیدن چهارگوشه مستطیل سبز و اشک هایی که شاید چکیده مرور خاطرات تمام سال های داوری اش با دور تند بود و چیزهایی که نمی دانیم.

۳) گمانه زنی ها ادامه داشت و هنوز پچ پچِ بازگشت ترکی، داور وسط فوتبال ایران به گوش می رسید، اما او تصمیمش را گرفته بود؛ محکم و استوار، شبیه خودش در زمین. همان موقع که در آخرین تست آمادگی داوران در کیش، آیتم های مختلف را مات کرد و بعد از قبولی در جمع همکارانش «خداحافظ رفیق» گفت. همان روزی که خودش را بار دیگر اثبات کرد. مردی که گذر از سیر داوری اش، گذری موفق است و نه گذر موقت. مردی برای تمام فصولی که دستِ دپارتمان و کمیته داوران در پوست گردوی انتخاب می ماند.

۴) در مصاحبه ها می گفت چهارده سال است که تعلق رنگی ندارد و در بازی هایی که برای پرسپولیس و استقلال سوت زد هم در مجموع همین شمایل را داشت. هرچند قابل محاسبه است، اما اصلا مهم نیست که کدام طرف ماجرا از سوت هایی که زده سود برده یا ضرر کرده!
آقای  ترکی
فوتبال ایران، بی هیچ چون و چرایی از وجود شما سود برده است و دلش برای اخم و تندی هایتان تنگ می شود. 
از زیبایی های فوتبال و شور و هیجان طرفدارانش، سهم شما قدردانی مردمی است که دیروز به احترامتان ایستاده دست زدند.

سعید طالبی