چرا نمی توان از تماشای ال کلاسیکو لذت برد؟

به گزارش "ورزش سه"، اطمینان دارم که  اگر این مطلب را می خوانید، بدون شک از هواداران درجه یک فوتبال هستید، یا حداقل از تماشای آن لذت می برید و به شما انرژی و انگیزه تزریق می کند.

 به رئال مادرید-بارسا یا همان ال کلاسیکو رسیده ایم. به دوئل مسی و رونالدو. به جشن  فوتبالی که هواداران عادی فوتبال و هوادارانی که به هیچ یک از دو تیم علاقه ای ندارند، بسیار بیشتر از تماشایش لذت می برند.

بیاید صادق باشیم. ما هواداران رئال و بارسا، روزهای پراسترسی را پیش از ال کلاسیکو و در جریان آن تجربه می کنیم. ما تنها کسانی هستیم که هنگام تماشای این بازی رنج می کشیم؛ از بهترین بازی دنیا؛ در حالی که هواداران تیم های دیگر، با آسودگی خاطر این بازی را تماشا کرده و از دیدنش لذتی واقعی می برند. هوادارانی که برای شان مهم نیست چه تیمی برنده و چه تیمی بازنده می شوند.

به شخصه به یاد دارم جدال های کلاسیک بوستون سلتیک و لیکرز در NBA را که چقدر از تماشای شان کیف می کردم؛ چون برای من مهم نبود که لری برد برنده می شود یا مجیک جانسون.

تماشای آن بازی ها برای من مثل گوش دادن به موسیقی فرانک سیناترا یا خواندن کتاب های  هرمان ملویل بود.

با تمام وجود دوست دارم که روزی همین حس را هنگام تماشای ال کلاسیکو هم تجربه کنم. از هر گل و حرکت زیبا به وجد بیایم و شادی کنم و به هیجان بیایم. به گونه ای که انگار آخرین 90 دقیقه زندگی ام را تجربه می کنم. چقدر زیباست تماشای یک ال کلاسیکو بدون اینکه نتیجه اش برایت مهم باشد.

اگر خبرنگار و فوتبال نویس باشید و ال کلاسیکو جزئی از کار شما، شرایط سخت تر نیز خواهد شد. 30 سال است که هم از جنبه هواداری و هم شغلی، هیچ لذتی حقیقی از تماشای ال کلاسیکو نبرده ام. مدت هاست که در حسرت تماشای این بازی در خانه و یا همراه دوستانم در یک کافه هستم.

لیورپول-یونایتد، یووه-اینتر و بایرن-دورتموند های زیادی را به شکل دلخواهم در خانه و یا با دوستان تماشا کرده ام ولی می دانید؛ هرگز نمی توان این دیدارهای بزرگ را با ال کلاسیکو مقایسه کرد.

هرگز حسی همچون ال کلاسیکو  به شما منتقل نمی شود. هیچ دیداری با بارسلونا-رئال قابل قیاس نیست. هنوز نمی دانیم که تجربه تماشای یک ال کلاسیکو چقدر گرانبهاست.

کلام آخر؛ هیچ چیز برای یک ال کلاسیکو، مهم تر از احترام متقابل نیست. معتقدم بارسا باید به خاطر قهرمانی رئال در جام باشگاه های جهان، گارد افتخار تشکیل دهد. این کار حداقل تا زمانی که رئال به آن نگاهی تحقیر آمیز نداشته باشد، پذیرفتنی است.

به استقبال یک دیدار پراسترس و زجرآور دیگر می رویم.

سانتی خیمنز: مدیر بخش بارسلونای نشریه آس

ترجمه: رضا سیف