اندونزی، سربلند در آزمون میزبانی

به گزارش "ورزش سه"، با اینکه اندونزی رویهم‌رفته شاهد رشد اسلام‌گرایی در سپهر اجتماعی- سیاسی این کشور است ولی شرایط این دو شهر با هم تفاوتی بسیار دارد. جاکارتا پایتخت کشور، شهری است مثل همه‌ی شهرهای مدرن دنیا. با ورود به جاکارتا با دریایی از آسمانخراش‌ها مواجه می‌شوید که آنقدر بلند هستند تا تکه‌های فقیر پایتخت را از نگاه گردشگر خارجی مخفی کنند. 

حجاب که در شهر پالمبانگ برای زنان یک الزام حتمی است در جاکارتا جای خود را با حجابی نصفه و نیمه می‌دهد. تنها یک چیز زنان این دو شهر را با هم مرتبط می‌کند، عشق بی‌انتهای‌شان به سینمای بالیوود و به ویژه هنرپیشه‌ی مشهور هندی: شاهرخ خان. 

وقتی اعلام شد که پاملبانگ در کنار جاکارتا به عنوان میزبان مشترک بازی‌های آسیایی اعلام شده، به دلیل همین تفاوت، نگرانی‌هایی بوجود آمد. 

پالمبانگ نه شهری است بین‌المللی و نه می‌تواند تبلیغ و ویترین خوبی برای اندونزی باشد. ولی این واقعیت که این شهر تاریخچه‌ی ورزشی داشته و در سال 2011 میزبان بازیهای جنوب شرق آسیا بوده علت اصلی تصمیم مسئولان اندونزی به انتخاب آن بوده. جاکارتا به عنوان پایتخت و میزبان بازی‌های آسیایی 1962 هم به عنوان میزبان اول و ویترین اصلی اندونزی، به شورای المپیک آسیا معرفی می‌شود. 

ابتدا سورابایا، دومین شهر بزرگ کشور به عنوان میزبان بازی‌های آسیایی انتخاب شده بود ولی این شهر در سال 2012 در رقابت با شهر هانوی ویتنام باخت و از دور کنار رفت. 

اما دو سال بعد ویتنام به دلیل مشکلات مالی از برگزاری بازی‌های آسیایی انصراف داد و شورای المپیک آسیا اندونزی را به عنوان میزبان بازی‌های آسیایی 2018 انتخاب کرد. به این ترتیب اندونزی برای آماده شدن تنها چهار سال زمان داشت. دولت اندونزی اریک ثوهیر، ثروتمند بزرگ این کشور را مسئول هماهنگی روند آماده‌شدن کشور برای برگزاری بازیها کرد. البته بخش عمده‌ی زیرساخت‌ها وجود داشت، یک شهر ورزشی کامل در پالمبانگ و یک مجموعه‌ی ورزشی جدید و بسیار پیشرفته در جاکارتا. ولی واقعیت این است که برگزاری رقابتهای بزرگ ورزشی در چند شهر همیشه برگزارکنندگان را با چالش‌های مختلفی روبرو می‌کند. 

از این گذشته، ترافیک، تروریسم و جرم وجنایت هم از مهمترین نگرانی‌های اندونزی بود. با اینحال مسئولین و مردم اندونزی دست به دست هم دادند و با تلاش بسیار، بازی‌های آسیایی بدون مشکل و خوبی برگزار کردند. به عنوان اعضای جامعه‌ی ورزش و ورزش‌دوستان باید به خاطر میهمانی بزرگ ورزشی‌ای که اندونزیایی‌ها میزبانش بودند از آنها تشکر کرد.