فوتبال زنان جنگ مسی-رونالدو ندارد!

به گزارش "ورزش سه"، گاردین در مطلبی به قلم کیتلین موری به بررسی اهدای جایزه بهترین بازیکن زن سال فیفا به مگان راپینو، ستاره آمریکایی پرداخته است.

زمانی که در ماه جولای مگان راپینو در حالی که دستهایش را مثل یک مجسمه به اطراف باز کرده بود در استادیوم لیون ایستاد تا فاتح جام‌جهانی لقب بگیرد، شکی نبود که او به جایگاهی رسیده که کمتر کسی می‌تواند حتی رویای رسیدن به آن را داشته باشد. راپینو به عنوان قلب تیم ملی آمریکایی که فاتح جام جهانی شد و به عنوان کاپیتان موفق‌ترین تیم ملی فوتبال این کشور در تاریخ ماندگار خواهد شد. او بدون تردید شایسته دریافت عنوان بهترین بازیکن سال فیفا بود.

اما چند سال قبل هیچکس حتی فکرش را هم نمی‌کرد که راپینو این‌چنین در معرض توجه قرار گرفته و همچون یک قهرمان ستایش شود. آن زمان به نظر می‌رسید دوران ورزشی راپینو رو به پایان است و او روزهای اوجش را پشت سر گذاشته. دوران سختی که حالا می‌توان گفت انگیزه‌اش شد تا او را به قله فوتبال زنان برساند.

بعد از ناکامی در المپیک 2016 که به حذف تیم ملی آمریکا و راپینو در مرحله یک‌چهارم نهایی انجامیده و سریع‌ترین خروج تاریخ آمریکا از جام جهانی را رقم زده بود، راپینو در بدترین روزهای فوتبالی خود به سر می‌برد. راپینو بعد از 252 روز عدم حضور در رقابت‌های جدی به دلیل مصدومیت در المپیک ریو نتوانست انتظارات جی الیس، سرمربی آمریکا را برآورده کند.

راپینو در بیرون از زمین فوتبال هم دوران پرتنشی را سپری می‌کرد. او به مبارزه علیه تبعیض نژادی پیوسته بود و چه در مسابقات باشگاهی و چه در مسابقات ملی با زانو زدن اعتراض خود را به تبعیض نژادی نشان می‌داد. در واکنش به این اقدامات او، فدراسیون فوتبال آمریکا بخشنامه‌ای صادر کرده و اعلام کرد هر بازیکنی که در زمان پخش سرود ملی آمریکا نایستد با مجازات روبرو خواهد شد. این بخشنامه می‌توانست جایگاه راپینو در تیم ملی را به خطر بیندازد.

اما الیس در آستانه جام جهانی 2019 اعلام کرد قصد دارد ترکیب تیم ملی آمریکا را تقویت کند و چیزی نگذشت که بازیکنان باتجربه دریافتند با نگاه سرد سرمربی‌شان روبرو هستند. راپینو دیگر مثل سابق بازیکن فیکس نبود و بازیکنان جوان و تازه‌کار حالا مورد توجه سرمربی تیم ملی آمریکا قرار گرفته بودند.

راپینو بعدها اعتراف کرد که آن یک سال برایش بسیار دشوار سپری شده ولی در عین حال باعث شده انگیزه پیدا کرده و به قول خودش جوان‌تر شود. راپینو در زمین فوتبال رستاخیزی دوباره را تجربه کرد و با آمادگی بدنی و قدرتی بیشتر از همیشه پا به میدان گذاشت. در بیرون از زمین هم او حالا بیشتر از همیشه متعهد به ابراز نظرات سیاسی- اجتماعی‌اش بود و حتی برچسب ورزشکار  جنجالی را به جان می‌خرید.

راپینو در سال 2017 در مصاحبه‌ای گفت: "این برچسب جنجالی بودن تنها باعث می‌شود من به عنوان یک فرد محکم‌تر بایستم و از چیزهایی که به آن اعتقاد دارم دفاع کنم. خیلی‌ وقت‌ها شما وقتی از چیزی دفاع می‌کنید همه برایتان دست می‌زنند ولی گاهی هم هست که شما اعتقادتان را بیان می‌کنید ولی کسی تشویق‌تان نمی‌کند. این اما اراده من را تقویت می‌کند و باعث می‌شود عزمم برای دفاع از آنچه به آن اعتقاد دارم جزم‌تر شود".

بازگشت راپینو از سال‌های سختی که بدون تردید عبور از آنها بسیار دشوار بوده، شالوده‌ای می‌شود که او با ایستادن بر آن خود را برای درخشش مجدد در سال 2019 می‌سازد و آماده می‌کند. دونالد ترامپ در جریان جام جهانی امسال علیه راپینو توییت کرده و به انتقاد از او می‌پرداخته و کاپیتان تیم ملی را به بی‌احترامی به کشورش متهم کرد. علت عصبانیت ترامپ این بود که راپینیو اعلام کرده مایل نیست به کاخ سفید برود.

اما راپینو بلافاصله به ترامپ واکنش نشان داده و در بازی بعدی دو گل به ثمر رساند. آن‌هم در بازی بسیار حساس آمریکا و فرانسه که می‌توانست تکلیف قهرمان جام جهانی را مشخص کند. راپینو در فینال جام جهانی هم گلزنی کرد و باعث شد آمریکا جام جهانی را بالای سر ببرد.

برخی معتقدند درحالی‌که فوتبال ورزشی است تیمی و جمعی چطور می‌توان از صفت "بهترین" برای بازیکنی که در قالب یک تیم موفق می‌شود استفاده کرد؟ ولی اگر بتوان با صرف‌نظر کردن از برخی پیچیدگی‌ها از صفت "بهترین" برای توصیف بازیکنی استفاده کرد که در بالاترین سطح یک ورزش، بیشترین تاثیرگذاری را داشته و ثابت‌قدم‌ترین بوده بدون تردید راپینیو در سال 2019 شایسته چنین صفتی بوده و می‌توان از او به عنوان بهترین فوتبالیست زن دنیا یاد کرد.

عملکرد راپینیو در زمین‌های فوتبال فراتر از حد تصور بوده اما درخشش او تنها به حضور روی زمین چمن و درخشش بین خطوط سفید زمین فوتبال خلاصه نمی‌شود. او روی سکوهای قهرمانی و در مقابل جمعیت انبوه هواداران فوتبال زنان نیز به همین اندازه درخشان بوده است. به همین دلیل است که اهدای مهمترین جایزه انفرادی فوتبال زنان به هر کس دیگری به جز مگان راپینیو تصمیمی می‌بود که هیچکس نمی‌توانست حتی به آن فکر کند.

کیتلین موری- گاردین

ترجمه: آرش جلال منش