لیگ برتر به مورینیو اعتیاد دارد

به گزارش "ورزش سه"، سال گذشته زمانی که دوران پرتنش و نه چندان موفق حضور ژوزه مورینیو روی نیمکت منچستریونایتد به پایان رسید، به نظر نمی‌رسید که او قصد داشته باشد مدت زیادی از دنیای مربی‌گری کناره‌گیری کند ولی مورینیو در همان روزهای اول طوری وانمود کرد که از اخراج شدنش چندان هم ناراحت نشده و شاید قصد داشته باشد مدتی را به دور از هیاهو به استراحت بپردازد.

اما مورینیو کسی نیست که به عاطل و باطل نشستن علاقه‌ای داشته باشد. او در فصل بهار به عنوان کارشناس در شبکه تلویزیونی beIN Sports حضور پیدا کرد و در شب‌هایی که مسابقات لیگ قهرمانان برگزار می‌شد پشت یک میز با دشمن قدیمی‌اش آرسن ونگر به بحث و تبادل نظر درباره بازی‌ها می‌پرداخت. بعد از آن هم در فصل تابستان، مورینیو با شبکه Sky Sports قرارداد بلندمدت‌تری امضا کرد تا به عنوان کارشناس لیگ برتر در زمان پخش بازی‌های این لیگ در تلویزیون حضور داشته باشد.

مورینیو در این مدت در چندین تبلیغ هم شرکت کرده. او اخیرا در تبلیغات یک کمپانی شرط‌بندی شرکت کرد و در این تبلیغ رو به دوربین گفت می‌داند خاص بودن به چه معنا است. در هر صورت تصور اینکه از اولین حضور مورینیو در انگلیس پانزده سال گذشته، دشوار به نظر می‌رسد. حتی بعد از گذشت این همه مدت، لقب آقای خاص هنوز برای اشاره به او مورد استفاده است.

مورینیو در این مدت در سه شغل آخر خود در رئال مادرید، در زمان بازگشت به چلسی و در منچستریونایتد ناموفق بوده و در هر سه مورد ابتدا اعتماد بازیکنان تیم‌هایش را به خود از دست داده و بعد از آن دیگر قادر به کنترل تیم نبوده است. با این حال مورینیو به هر حال توانسته این عدم موفقیت‌ها را پشت سر بگذارد و با تکیه بر شخصیت بزرگش از این برهه عبور کند.

یکی از علت‌های موفقیت مورینیو در بیرون آمدن از ناکامی‌هایش در انگلیس این است که به نظر می‌رسد فوتبال انگلیس حالا بعد از پانزده سال به او عادت کرده و ترک این عادت برایش به سادگی میسر نیست. کارنامه درخشان مورینیو می‌تواند بخشی از علت این وضعیت را توضیح دهد، ولی این همه ماجرا نیست. مورینیو پلی است بین تصور سنتی انگلیس از سرمربی به عنوان حاکم مستبدی که باید همه چیز تیم را تحت کنترل داشته باشد و به هیچ مدیر ورزشی یا کمیته جذب بازیکنی جواب پس ندهد، و تصور مدرن‌تری از سرمربی به عنوان شخصیت کاریزماتیک و خوش‌تیپی که با هاله‌ای از شخصیت جذابش بازیکنان را مسحور خود می‌کند.

مورینیو در عین حال استاد جنگ‌های روانی است و صحبت‌هایش درباره رقبا گاهی به رجزخوانی بوکسورها شبیه می‌شود. حتی وقتی مورینیو دشمن مشخصی ندارد به راحتی شروع به دعوا کردن با خودش، با بازیکنانش و حتی با مالک باشگاه می‌کند و می‌تواند در آرام‌ترین هفته‌ها بیشترین دردسر را تولید کند. مورینیو در ماه‌های اخیر آرسنال را هدف گرفته بود و تصور می‌کرد با اخراج اونای امری می‌تواند روی نیمکت این تیم بنشیند ولی در نهایت این تاتنهام بود که او را اغوا کرد و بعد از اخراج پوچیتنویی که چند ماه قبل آنها را به فینال اروپا رسانده بود، آقای خاص را به استادیوم خانگی‌اش برد.

با توجه به اینکه مورینیو بارها نشان داده که اگر دستش در خرید بازیکنان جدید بسته باشد به راحتی زیر بار مسئولیت نخواهد رفت و از سوی دیگر تاتنهام مدتی بود با پوچتینو به دلیل کمبود بازیکن و عدم سرمایه‌گذاری در فصل‌های نقل و انتقالات مشکل داشت، بعید به نظر می‌رسد که دوران حضور ژوزه در تاتنهام حتی از همین ابتدا بدون تنش سپری شود.

نباید این واقعیت را از ذهن دور داشت که پوچتینو با همه تاثیر مثبتی که بر تاتنهام داشت و این تیم لندنی را چه در انگلیس و چه در اروپا به یک مدعی تبدیل کرد، ولی او در این سال‌ها قادر به فتح جام نشد. اما کارنامه مورینیو از این بابت آنقدر پربار است که کسی نمی‌تواند منکر موفقیت‌ او در کسب قهرمانی‌های متعدد شود. مورینیو هر جامی که امکان داشته را به دست آورده: سه قهرمانی لیگ برتر، دو قهرمانی چمپیونزلیگ، یک قهرمانی لالیگا و فتح هر سه جام ممکن در ایتالیا.