کد خبر : 1682012 | 15 اردیبهشت 1399 ساعت 14:25 | 23.8K بازدید | 0 دیدگاه

سالروز یک باخت جنجالی، تلخ تر از فینال آسیا؛

مهدوی کیا اشک ریخت و جادوگر خداحافظی کرد! (گزارش تصویری)

7 سال پیش در چنین روزی مهدی مهدوی کیا پس از شکستی تلخ مقابل سپاهان در فینال جام حذفی، از فوتبال خداحافظی کرد.

مهدوی کیا اشک ریخت و جادوگر خداحافظی کرد! (گزارش تصویری)

به گزارش "ورزش سه"، احسان حاج صفی دورخیز می‌کند و هواداران پرسپولیس در آخرین تلاش خود، با ایجاد سروصدا قصد دارند تا مانع از گلزنی او شوند اما هافبک چپ پای اصفهانی ها توپ را فرستاد به گوشه دروازه نیلسون تا به قول عادل فردوسی پور «در میان بهت طرفداران پرسپولیس، سپاهان قهرمان جام حذفی شود». عادل که چند ماه پیش در گفتگو با مهدی مهدوی کیا، مصاحبه ای احساسی را تجربه کرده بود، در آن لحظات ترجیح داد تا نیمه دیگر ماجرا را گزارش کند: استارت خلعتبری، شکستن رکورد اوسین بولت و از دست رفتن سهمیه آسیایی برای پرسپولیس. اما اصل ماجرا در نیمه دیگر زمین رقم می‌خورد. جایی که مهدی مهدوی کیا میدان را ترک کرد و برای همیشه با فوتبال خداحافظی کرد.

 

 

 

مهدوی‌کیا که در بازی فینال تنها پنج دقیقه فرصت بازی پیدا کرده بود، بعد از سوت پایان با چشمانی خیس چهارگوشه زمین ورزشگاه آزادی را بوسید و به خبرنگارانی که وی را در احاطه خود داشتند گفت: «حتی اگر هامبورگ را هم بیاورند دیگر بازی نمی‌کنم، این آخرین بازی من برای پرسپولیس بود...». چند دقیقه بعد علی کریمی هم خبر از خداحافظی خود داد تا 15 اردیبهشت تبدیل به یکی از بدترین روزهای تاریخ پرسپولیس شود! 

 

اما چند ساعت قبل از این که پرسپولیس قهرمانی جام حذفی را به همراه دو اسطوره اش از دست بدهد، فضای امیدواری عجیب و غریبی در ورزشگاه آزادی وجود داشت. قرمزها با ترکیب نیلسون کوریا، محسن بنگر، سیدجلال حسینی، میثم حسینی، حسین ماهینی، عادل کلاه کج، رضا حقیقی، علی کریمی، غلام رضا رضایی، کریم انصاری فرد و محمد نوری وارد زمین شدند و خیلی زود هم به گل رسیدند. انصاری فرد که فصل خوبی را پشت سر نگذاشته بود، در همان دقایق ابتدایی پاس غلامرضا رضایی را دریافت کرد و به شکلی ماهرانه خود را در موقعیت تک به تک قرار داد و با ضربه ای بیرون پا، دروازه شهاب گردان را فرو ریخت و در گوشه ای استادیوم با سلام نظامی، این گل را جشن گرفت.

 

 

 

سپاهان در نیمه دوم گلِ کریم را جواب داد اما دوباره این پرسپولیس که در نیمه اول (وقت های اضافی) گلزنی کرد. این بار محمد نوری دروازه را باز کرد و پیراهنش را به دندان گرفت و به سمت سکوهای طرفدار خودی رفت و خوشحالی‌اش را با آن ها تقسیم کرد. همه تصور این را داشتند که دیگر کار تمام است و مهدوی کیا با جام قهرمانی از فوتبال خداحافظی خواهد کرد اما انگار قرار بود که ماجرای «آقا مهدی» نیز مثل بیشتر اسطوره های فوتبال ایران باشد...

 

محمد غلامی که گل تساوی را زد، یحیی تصمیم گرفت که مهدوی کیا را به زمین بیاورد. ستاره سابق هامبورگ در پنج دقیقه ای که در فینال جام حذفی بازی کرد، چند فرصت را به وجود آورد اما در نهایت بازی به پنالتی کشیده بود و سرخ ها در میان نیمکت نشینی پنالتی زن های خود، به سپاهان باختند و مهدوی کیا هم اصلا پشت توپ نرفت.

 

این البته چیزی بود که در زمین مسابقه رقم خورد. ماجرای خداحافظی مهدی مهدوی‌کیا به ماه ها قبل و زمانی برمی‌گردد که یحیی روی اسم جواد کاظمیان و مهرزاد معدنچی قلم قرمز کشیده بود و درخواست جدایی کاپیتان قرمزها را نیز داده بود و البته بعد از مخالفت هواداران، تصمیم گرفت که در فینال جام حذفی به این بازیکن میدان بدهد ولی اوضاع طوری رقم خورد که مهدوی کیا در تلخ ترین روز آن فصل پرسپولیس، از فوتبال برود.

 

 

 

 

البته فینال جام حذفی طرف های دیگری هم داشت. یحیی گل محمدی که تیم بحران زده مانوئل ژوزه را متحول کرده بود، باتوجه به اتفاقاتی که برای مهدوی کیا رخ داد، دیگر جایی برای خود در میان طرفداران پرسپولیس و روی نیمکت این تیم نمی‌دید و به همین خاطر زودتر از این که رویانیان او را به در خروجی هدایت کند، خودش تصمیم گرفت که به تیم همشهری یعنی نفت تهران برود و راه بازگشت به پرسپولیس را با درخشش در تیم های دیگر پیدا کند؛ عملیاتی که البته از آن سربلند بیرون آمد.

 

حالا مهدوی کیا که این فریم ها را در گالری عکس امیرحسین خیرخواه عکاس ورزش سه به یادگار گذاشته، روزگار را در هامبورگ سپری می‌کند و به عنوان موسس آکادمی کیا، جایگاهی قابل توجه در میان اهالی فوتبال پایه حتی در جهان دارد. گل محمدی نیز دوباره به پرسپولیس برگشته و این بار می‌خواهد قهرمانی لیگ را به طرفداران پرسپولیس هدیه کند تا آن روز تلخ بهاری فراموش شود؛ اما حتی اگر مهدوی کیا سرمربی هامبورگ شود و گل محمدی پرسپولیس را به قهرمانی آسیا برساند، بازهم 15 اردیبهشت فراموش نخواهد شد، البته نه از این جنبه که یک طرف مقصر باشد و طرف دیگر محق، بلکه به عنوان روز شکستِ تیمی که مربی، کاپیتان و ستاره هایش به اندازه کافی خوش شانس نبودند.

 

 

 

 

1494486

دیدگاه‌ها