نیمه تاریک بهترین بسکتبالیست تاریخ

به گزارش ''ورزش سه'' و به نقل از ایران ورزشی ، جردن در زمین بسکتبال و در دنیای تجارت دستاوردهای بسیاری داشته و توانسته بیش از 2 میلیارد دلار ثروت به دست بیاورد اما او جنبه‌هایی منفی از شخصیت خود را هم به نمایش گذاشته است.
 
 
سکوت درباره مسائل سیاسی

جردن مجبور نبود نظرات سیاسی‌اش را با دیگران به اشتراک بگذارد اما تردیدی نیست که بسیاری از افراد در سال 1990 از دست او ناراحت شدند، چرا که در انتخابات سنا از هاروی گرانت برابر جسی هلمز حمایت نکرد. این دو نفر نامزدهای سنا در ایالت کارولینای شمالی بودند که جردن در کودکی در آنجا زندگی می‌کرد. جردن ورزشکار سیاهپوست بسیار محبوبی بود و بارها علیه هلمز صحبت کرد که متهم به نژادپرستی بود اما جردن در انتخابات سنا ترجیح داد سکوت کند و حتی وقتی از او سؤال شد که چرا کاری نکرد، او پاسخ داد: «جمهوری‌خواهان هم کفش اسنیکرز می‌خرند!»

جردن بعدتر گفت که این حرف او شوخی‌ بیش نبوده است اما بسیاری همچنان بر این باورند که او ترجیح می‌داده از فروش کفش‌های نایکی درآمد داشته باشد تا اینکه برای عدالت اجتماعی بجنگد. جردن البته گفت که به ستاد انتخاباتی گانت کمک مالی کرده است. در هر حال هلمز برنده انتخابات شد. او در سال‌های 1973 تا 2003 سناتور کارولینای شمالی بود.

مشت زدن به استیو کر

در دهه 1990، تمرینات تیم‌های NBA  بسیار پرفشارتر از دوران مدرن بود. این روزها بازیکنان فرصت بیشتری برای استراحت دارند. در یک اردوی تمرینی بولز پیش از آغاز فصل 96-1995 بود که جردن و استیو کر با هم دعوا کردند. جردن که پس از بازنشستگی موقت، به میادین برگشته بود، مشتی به صورت کر زد و باعث شد که چشم او کبود شود.

این روزها کینه‌ای بین آنها نیست و کر که این روزها مربی گلدن استیت وریرز شده است، بر این باور است که آن اتفاق در بلندمدت به سود آنها شد: «بی‌تردید می‌گویم که رابطه ما پس از آن بهتر شد. تمرینات واقعاً پرفشار بود و بولز و مایکل استاندارد بسیار بالایی برای بازی کردن داشتند. مایکل انگار داشت من را آزمایش می‌کرد و من هم واکنش نشان دادم و حس می‌کنم که در آزمایش او موفق شدم و او پس از آن به من اعتماد بیشتری پیدا کرد.»

کر همچنین گفت که دعوا در تمرین در آن زمان بسیار اتفاق می‌افتاد و حتی در یک فصل سه بار در تیمی که او در آن بازی می‌کرد دعوا شد، هرچند که نگفت جردن در این دعواها بوده است یا نه.
جردن و کر پس از آن سه بار با هم فاتح NBA  شدند و یک قهرمانی‌شان در سال 1997 روی پرتاب پیروزی‌بخش کر با پاس جردن مقابل یوتا جز به دست آمد.

رقابت با آیزایا تامس

جردن و بولز پیش از شش قهرمانی‌شان، برای مدتی طولانی در تعقیب تیم دیترویت پیستونز بودند. این تیم به دلیل بازی پرفشار و تدافعی‌اش لقب «پسران بد» را گرفته بود و با درخشش آیزایا تامس توانست در سال‌های 1989 و 1990 قهرمان NBA  شود. اعضای تیم پیستونز می‌دانستند که جردن چقدر خوب است و به همین دلیل در دیدارهای رودررو، با جردن برخورد فیزیکی به راه می‌انداختند و تلاش می‌کردند توپ به او نرسد. در نهایت جردن تصمیم گرفت از نظر بدنی آنقدر قوی شود که مشکلی در بازی با این تیم نداشته باشد. در سال 1991 بود که بولز توانست پیستونز را در رقابت‌های نهایی شکست دهد و «پسران بد» پیش از آنکه بازی آخر تمام شود زمین را ترک کردند و حتی حاضر به دست دادن با بازیکنان بولز نشدند.

اتفاقات دیگری هم در سال‌های اول بازی جردن روی داد که به رقابت دامن زد. در نهایت، تامس با اینکه یکی از بهترین بازیکنان نسل خودش بود، به خاطر جردن از حضور در «تیم رویایی» بسکتبال آمریکا که فاتح المپیک 1992 بارسلونا شد دور ماند. تامس گفت: «نمی‌دانم که در آخرین مرحله انتخاب بازیکنان چه گذشت. من شرایط دعوت شدن را داشتم اما دعوت نشدم.» جردن این را تکذیب می‌کند اما بسیاری می‌گویند این جردن بود که چاک دالی، مربی تیم ملی آمریکا که هدایت دیترویت پیستونز را هم به عهده داشت، وادار کرد نام تامس را خط بزند.

این اولین باری بود که بازیکنان NBA  اجازه شرکت در مسابقات المپیک را می‌یافتند. جردن گفت: «بهترین پوینت گارد تاریخ مجیک جانسون است و با فاصله کمی از او آیزایا تامس قرار دارد. هر چقدر از او متنفر باشم هم نمی‌توانم به بازی‌اش احترام نگذارم.»
 

قمار

یکی از نقاط تاریک زندگی جردن این بوده که به قمار می‌پرداخته. او در برخی برهه‌های زندگی‌اش بر سر این موضوع به مشکلات جدی برخورد کرده است. مشهورترین اتفاق در این زمینه به فینال کنفرانس شرق در سال 1993 برابر نیویورک نیکس برمی‌گردد. جردن برای اینکه کمی از بسکتبال دور باشد و شهر نیویورک را بگردد، به یک قمارخانه رفت. او می‌گوید: «یک لیموزین گرفتیم، رفتیم و چند ساعت قمار کردیم و برگشتیم. همه بسیار تند برخورد کردند اما ما تا ساعت 12:30 یا یک به خانه برگشته بودیم.»

اما نیویورک تایمز نوشت که یک نفر دیده که او ساعت 2:30 صبح بیرون بوده است و این موضوع زمانی جدی شد که بولز دو بازی بعدی خود را باخت و جردن هم ضعیف بازی کرد.

او همچنین پس از قهرمانی بولز در مسابقات NBA  در سال 1991، به کاخ سفید نرفت و به قمار با جیمز بولر پرداخت که یک مغازه لوازم گلف داشت و به دلیل خرید و فروش کوکایین به زندان افتاده بود. ریچارد اسکیناس کتابی به نام «مایکل و من» منتشر کرده است. اسکیناس معتاد به قمار بود و به گفته خودش این اعتیادش را ترک کرده است. او در این کتاب نوشته که جردن با قمار به چه مشکلاتی برخورد کرده است. او نوشته که جردن به دلیل قمار، 2/1 میلیون دلار به او بدهکار است. جردن این را تکذیب کرد و اسکیناس بعدتر گفت که دو طرف بر سر پرداخت 300هزار دلار به توافق رسیده‌اند. جردن همچنین یک بار در لاس‌وگاس در یک شب 5 میلیون دلار باخت!
 

قلدری کردن

کری خواندن در ورزش همیشه وجود داشته است اما برخی می‌گویند که جردن این کار را به شکل زشتی انجام می‌داده. در سال 1998 بود که بیل کارت‌رایت به بولز پیوست و جانشین چارلز اوکلی، دوست صمیمی جردن شد. جردن از او خوشش نمی‌آمد و به او می‌گفت که لمس توپش بد است و در تمرینات هم پاس‌های بدی به او می‌داد تا او نتواند توپ را بگیرد و این حرف جردن ثابت شود. او همچنین لقب «هزینه بیمارستان» را به کارت‌رایت داده بود، هرچند که کارت‌رایت در نهایت در قهرمانی‌های بولز در اواخر دهه 1990 نقش داشت. او همچنین در تمرینات به رادنی مک‌کری لقب «بازنده» را داده بود. مک‌کری به عنوان مهاجم ذخیره به تیم بولز پیوسته بود.

جردن همچنین یک بار به ماگسی بوگس توهین کرد. بوگس در سال 1995 افت کرده بود و در بازی بولز برابر شارلوت هورنتس بود که جردن به او گفت: «توپ را پرتاب کن کوتوله!» بوگس که با 160 سانتیمتر قد کوتاه‌ترین بازیکن تاریخ NBA  بود، ضربه‌اش را از دست داد و دیگر نتوانست خوب بازی کند.