راز قهرمانی پرسپولیس؛ مدعیان چگونه کنار رفتند؟

به گزارش "ورزش سه"، پرسپولیس یک بار دیگر موفق شد از عنوان قهرمانی اش دفاع کند تا هواداران این تیم به کنایه جشن قهرمانی تیم محبوبشان را جزو برنامه های پرتکرار تلویزیون بدانند و برای تیم های دیگر کری بخوانند. پرسپولیس حالا با شکست در تمام بازی های باقی مانده نیز صدرنشین خواهد بود و میانگین بیش از 2 امتیاز به ازای هر بازی را حفظ خواهد کرد.

نکته مهم درباره پرسپولیس این است که در فصل جاری باوجود دو بار تغییر در کادرفنی و سه تغییر مدیرعامل، دیگر تیم های مدعی نتوانستند این تیم را «پایین بکشند» و دوباره پرسپولیسی ها فاتح لیگ برتر شدند؛ راز این قهرمانی در چیست؟ راز این که حتی در فصل باخت به سپاهان، تراکتور و شهرخودرو هم سرخپوشان توانستند قاطعانه صدرنشین باشند، حمایت های غیرفوتبالی است یا لغزش رقبا و یا شاید هم اقتدار غیرقابل باور شاگردان یحیی گل‌محمدی؟

گزینه نخست یعنی حمایت هایی از خارج زمین فوتبال، مسئله ای است که مدرکی دال بر آن ارائه نشده و بیشتر در قالب نکته هایی هواداری که حالا بر گفتمان پیشکسوتان نیز تسری پیدا کرده، وجود دارد. اقتدار پرسپولیس هم دلیلی مهم است که البته نمی‌تواند کامل باشد. بنابراین به سراغ لغزش رقبا می‌رویم تا مقاطعی کلیدی از فصل را پیدا کنیم که تصمیمات مدیریتی، کادرفنی و بازیکنان، به قهرمانی پرسپولیس کمک کردند و خود را از کورس قهرمانی عقب انداختند.

1. استقلال: 17 امتیاز اختلاف تا پرسپولیس

آبی های پایتخت شانس اول نایب قهرمانی محسوب می‌شوند. اما هواداران این تیم و البته رقیب سنتی انتظار داشتند که آن ها همچون فصل گذشته تا آخرین هفته، مدعی قهرمانی باقی بمانند و برای پرسپولیس دردسر ایجاد کنند که این اتفاق رخ نداد. استقلالی ها تصور می‌کنند که جدایی آندره استراماچونی دلیل اصلی ناکامی این تیم در نیم فصل دوم بوده که باتوجه به نمایش های تیم او در آخرین هفته های نیم فصل نخست، می‌توان گفت که تا حدی درست است اما کامل نیست.

یکی از علل ناکامی استقلال در فصل جاری، شروع ضعیف این تیم بوده؛ یعنی زمانی که سرمربی ایتالیایی مسند هدایت آن ها را برعهده داشت. استقلال از 15 امتیاز نخست تنها 3 امتیاز کسب کرد که اگر می‌توانست هر 15 امتیاز را از تقابل با ماشین سازی، فولاد، نفت مسجدسلیمان، پرسپولیس و ذوب آهن کسب کند، اکنون صدرنشین لیگ بود و فرصت کسب عنوان قهرمانی را داشت.

استقلال هیچگاه به بیش از 6 برد متوالی نرسید. پرسپولیس به عنوان صدرنشین فعلی لیگ برتر دو بار توانست این کار را انجام دهد اما استقلال تنها در یک مقطع شش بار پیاپی برنده شد و البته نتیجه آن را هم با نزدیکی به صدر جدول دید. از طرف دیگر آبی ها 7 نتیجه نامطلوب در برابر تیم های میانه و پایین جدولی داشتند؛ شکست رفت و برگشت به ماشین سازی و توقف برابر نساجی، نفت MIS، ذوب آهن، پیکان و سایپا. این در حالی است که یک تیم برای قهرمانی بیش از آن که به پیروزی مقابل مدعیان احتیاج داشته باشد، به کسب تمام و کمال امتیازات تیم های مدعی نیازمند است.

2. سپاهان: 17 امتیاز اختلاف تا صدر

طلایی پوشان اصفهانی تنها تیم مدعی قهرمانی هستند که در لیگ جاری تغییر سرمربی نداشته اند. امیر قلعه نویی اگرچه در یک مقطع گزینه جدی برای سرمربیگری تیم ملی بود اما باتوجه به مخالفت باشگاه سپاهان، راهی تیم ملی نشد و در تیمش باقی ماند. شاگردان امیر قلعه در فصل جاری وضعیت بسیار خوبی را تجربه کردند و شش هفته نیز صدرنشین بودند اما به چند دلیل خاص نتوانستند از پس پرسپولیس بربیایند.

نکته اول این که آن ها در 46.15% بازی ها به نتیجه تساوی رسیدند و 24 امتیاز را با این تساوی ها از دست دادند که کسب نیمی از این امتیازات، سپاهان را همچنان مدعی نگه می‌داشت. سپاهان نیز مثل استقلال هرگز پیروزی های متوالی را تجربه نکرد و تنها در یک مقطع با سه برد پیاپی مقابل پرسپولیس، گل گهر و ذوب آهن جایگاهش در صدر جدول را تثبیت بخشد.

از طرف دیگر سپاهانی ها شکست های تاثیرگذاری را هم داشتند. اگرچه همچنان کمترین تعداد باخت به نام سپاهان ثبت شده اما سه باخت به تراکتور، پرسپولیس و صنعت نفت امتیازات مهمی را از این تیم گرفت. در این بین اگر باخت به پرسپولیس وجود نداشت، حتی در شرایط فعلی جدول هم اختلاف سپاهان با پرسپولیس 11 امتیاز بود و همین موضوع عدم حضور در میدان را بیش از پیش مهم نشان می‌دهد.

نکته دیگر این که شاگردان امیر قلعه نویی در فصل جاری از 6 پنالتی خود 4 تا را از دست داده اند و در کنار آن موقعیت های گل بی شماری هم از دست رفته که از جمله آن می‌توان به دروازه خالی قربانی در بازی با تراکتور اشاره کرد.

3. تراکتور: 17 امتیاز اختلاف تا صدر

تراکتور یکی از پرستاره ترین تیم های لیگ نوزدهم به شمار می‌رود که حالا سکان هدایتش در اختیار ساکت الهامی است. تراکتوری ها فصل را با مصطفی دنیزلی استارت زدند و عملکرد بسیار خوبی داشتند و در مقطعی به صدر جدول هم رسیدند اما ناگهان شکست های متوالی از راه رسید و این تیم را تا رتبه نهم نیز پایین برد.

نکته مهم درباره تراکتور این است که آن ها اغلب در بحران گرفتار شده و بیش از زمانی که باید را در وضعیت نامطلوب سپری می‌کنند. به طور مثال آن ها بعد از باخت به صنعت نفت در آبادان به استقلال و سپاهان هم باختند و برابر شاهین نیز متوقف شدند و برای اولین بار در تاریخ لیگ برتر بازی را به تیم همشهری یعنی ماشین سازی هم واگذار کردند. این اتفاقی است که در هفته های آخر لیگ هجدهم نیز رخ داد و دست تراکتور را از سهمیه آسیایی کوتاه نگه داشت.

همچنین تراکتور از کسب پیروزی های کلیدی در بیشتر مواقع ناکام بوده. رفتار تیم قهرمان یعنی پرسپولیس نشان می‌دهد که آن ها حتی در روزهایی که آماده نیستند هم توانایی پیروزی را دارند و از فرصت های کم استفاده می‌کنند اما تی تی ها باوجود ایجاد موقعیت های زیاد، در گلزنی چندان موفق نبوده اند.

سرخپوشان تبریزی باوجود کلین شیت های پرتعداد در اول فصل، عملکرد خیلی خوبی هم در دفاع نداشته اند و با ثبت 21 گل خورده در 26 بازی، دومین خط دفاعی ضعیف در بین مدعیان هستند. این در حالی است که یکی از عوامل مهم قهرمانی در فوتبال ایران دریافت تعداد گل پایین است؛ همانطور که پرسپولیس در این 4 سال حداکثر 15 گل در یک فصل دریافت کرده است.

4. شهرخودرو: 19 امتیاز تا صدر

بسیاری تصور می‌کنند که عامل کنار رفتن شهرخودرو از کورس مدعیان قهرمانی، جدایی یحیی گل محمدی سرمربی این تیم است. باتوجه به عملکرد درخشان یحیی در این تیم، شاید این گزاره چندان مخالفانی نداشته باشد اما نکته مهم این است که شهرخودرو با هدایت گل محمدی 4 باخت داشت ولی از زمان جدایی او تعداد باخت کمتری را تجربه کرده.

نکته مهم این است که آن ها بعد از کرونا عملکرد خوبی نداشته اند و تنها 8 امتیاز از 15 امتیاز ممکن کسب کرده اند که اگر اینطور نبود، اختلافشان با صدر جدول به 12 امتیاز کاهش می‌یافت. همچنین اگرچه پیروزی برابر تیم های پایین جدولی اهمیت دارد اما شهرخودرو به شکلی افراطی برابر بالانشین ها ضعیف کار کرده و با ثبت شکست مقابل فولاد، صنعت نفت، پرسپولیس، تراکتور و استقلال، جایگاه خود را به شدت متزلزل کرده است.

از طرف دیگر حمیداوی نتوانسته کمک مسئولان شهری و استانی را به شهرخودرو جلب کند و این تیم از نظر امکانات تمرینی در سطح بالایی نیست. موضوعی که صدای اعتراض بازیکنان و کادرفنی را بارها و بارها بلند کرد.

همچنین باید توجه داشت که شهرخودرو بعد از جدایی گل محمدی انتخاب هایی در سطح یک تیم مدعی نداشته. با احترام به مجتبی سرآسیایی و سهراب بختیاری زاده، آن ها اگرچه دانش فنی بالایی دارند اما به هیچ عنوان در بین مربیانی نیستند که هدایت یک تیم حاضر در کورس قهرمانی را برعهده داشته باشد.

نکته ای که نباید از یاد برد این است که پرسپولیس در فصل جاری یکی از بهترین فصول تاریخ خود را داشت وگرنه کسب 45 امتیاز مدعیان در فاصله 4 هفته تا پایان، رقم استانداردی برای قرارگیری در کورس قهرمانی است چرا که این عدد تا پایان فصل می‌تواند به 57 نیز برسد. اما پرسپولیس با کسب 20 برد و دو مساوی خیلی زود بار خود را برای قهرمانی بست و حالا تنها به رکوردشکنی می‌اندیشد. بنابراین خیلی هم نمی‌توان مدعیان را ملامت کرد چرا که حتی با کسب 10 امتیاز بیشتر هم نمی‌توانستند با شاگردان گل محمدی - کالدرون مقابله کنند.

بنابراین در مجموع این چهار تیم مدعی فاکتورهای قهرمانی که پیروزی حداکثری مقابل پایین و میانه جدولی ها، شکست ناپذیری برابر مدعیان، خط دفاعی قدرتمند، استفاده بهینه از فرصت ها، ایجاد ثبات تیمی، دوری از حواشی و... را نداشته اند و به همین خاطر از قطار قهرمانی جا ماندند و برای چهارمین سال متوالی نتوانستند پرسپولیس را پایین بکشند؛ آیا در لیگ بیستم موفق به این کار خواهند شد؟ به نظر شما به جز این عوامل، چه موضوعی در قهرمانی تاثیرگذار بوده است؟

نویسنده: محمد همتی