کنایه محمد دادکان به محمد حسن انصاریفرد

به گزارش"ورزش سه" همانطور که خود دادکان می گوید در سال های اخیر و بعد از پایان کار او در فدراسیون فوتبال، در هر دوره که وزارت ورزش، فدراسیون فوتبال و باشگاه پرسپولیس درصدد انتخاب وزیر و رئیس و مدیرعامل بوده اند نام او مطرح شده اما در نهایت پست ها به افراد دیگری می رسد. 

دادکان در 4 سالی که ریاست فدراسیون فوتبال را به عهده داشت هرچند توانست در جامعه فوتبال به یک رضایت و اجماع نسبی درمورد خودش برسد اما اختلافات جدی او با رئیس وقت سازمان تربیت بدنی محمد علی آبادی در نهایت منجر به پایان کار او و تعلیق چندماهه فوتبال ایران شد.

رئیس سابق فدراسیون و بازیکن سابق پرسپولیس و تیم ملی ایران امروز میهمان تلفنی برنامه "انتهای الوند" در شبکه دو سیما بود و درباره مسائل مختلف صحبت کرد:

اساسنامه

اساسنامه رکن اصلی فوتبال هر کشور است و فیفا براساس مقرراتی که خودش در این اساسنامه ها گنجانده فدراسیون های تحت پوشش را حمایت می کند. موضوع مهم این است که چرا رسیدن به اساسنامه ای مطابق با آنچه فیفا می خواهد باید پنج شش سال طول بکشد؟ چرا آن نکاتی که فیفا گفته بود را از اول انجام ندادیم و می توانستیم در این زمان مشکلات فوتبالمان را به حداقل برسانیم.

چرا فوتبالی ها مدیر نمی شوند؟

انشالله که این اتفاق بیفتد. اصولا آدم های موفق کسانی هستند که از موفقیت دیگران لذت می برند. اما در کشور ما این حالت وجود ندارد و تا کسی موفق می شود او را می زنند و برایش مشکل به وجود می آورند. اگر ایرانی هستید باید از موفقیت دوستان و هموطنانتان خوشحال شوید. از طرفی در کشور ما این موضوع باب نیست که آدم های ورزشی بیایند ورزش را بچرخانند. نه فقط ورزش که در خیلی جاهای دیگر هم همینطور است. وقتی کسی در کشور مسئولیت می گیرد به جای افراد متخصص دوستانش را سرکار می آورد. کسی دنبال این نیست که ورزش پیشرفت کند. من نه قصد توهین دارم و نه چیز دیگری اما در این چند سال چقدر ورزش کشور مشکل داشته است. چقدر از جوانان ورزش حرفه ای و قهرمانی این کشور تابعیت کشورهای دیگر را گرفته اند. چقدر مشکلات دوپینگ و فسادهای مالی که از همه مهمتر است در ورزش ما وجود دارد. آیا کسی هست به اینها رسیدگی کند؟ یا تمام حواس مسئولین به آن چند تا مدالی است که از قبل از انقلاب و در تمام ادوار گذشته هم می گرفتیم.
من هم می گویم باید آدم های ورزشی بیایند اما کی گوش می دهد.

مشخصات یک رئیس فدراسیون

آینده مال جوانان است. در دنیای مدیریت شاخصه های اصلی مشخص شده است: تخصص، تجربه، دانش و مقبولیت اجتماعی. در همه دنیا همین است و هرکسی این شاخصه ها را داشته باشد می تواند انتخاب شود. 

عدم حق رای و لابی وزارت

قطعا وزارت ورزش برای اینکه کاندیدای مورد نظرش انتخاب شود لابی می کند. از ابتدا هم می شد شرایط به گونه ای باشد که مسئولان وزارت ورزش حق رای نداشته و به عنوان ناظر حضور داشته باشند. اما این اتفاقی است که چند سالی طول کشید و یکی از ایرادات اساسی بود که فیفا می گرفت. به عنوان وزارت ورزش نظارت قابل قبول است اما اعمال نظر به هیچ وجه...

قرارداد با خارجی ها

بروید ببینید این قراردادهای مشکل دار خارجی ها را چه مدیرانی بسته اند. این مدیران مقصر هستند و در نهایت به این نتیجه می رسند که نباید مربی و بازیکن خارجی بیاوریم در حالی مدیران بلد نیستند قرارداد ببندند. 

استقلال و پرسپولیس

در این سال ها باشگاه های استقلال و پرسپولیس مشکلات اساسی مالی دارند. این دو باشگاه زیر نظر کیستند؟ مگر مدیرانش را وزارت ورزش تعیین نمی کند؟ 

مدیرعاملی پرسپولیس

جالب است که همیشه اسم من را مطرح می کنند اما در نهایت شخص دیگری مدیرعامل می شود. پیشکسوتان پرسپولیس با من صحبت کردند اما واقعیت این است که مسئولین از اسم و فامیلی من خوششان نمی آید و به آن حساسیت دارند. من همیشه گفته ام که گرداندن پرسپولیس خیلی کار راحتی است.  شما باید 30 بازیکن و یک مجموعه کوچک را اداره کنید اما شاهد هستیم که هرسال چقدر این باشگاه مشکل دارد. در این سال ها هفت مدیر و 5 هیات رئیسه آمده و رفته اند و تنها چیزی که مانده مقدار زیادی بدهی است و هواداری که تحت فشار قراردارد.

دلیلش این است که مدیران با تعمق انتخاب نمی شوند. پول های باشگاه پرسپولیس کجاست؟ این همه فساد اتفاق افتاده چه کسی پیگیری کرده است. فقط دنبال ویترین هستند. الان پرسپولیس رتبه اول غرب در لیگ قهرمانان را کسب کرده که باعث افتخار همه ایرانیان است اما مشکلات پشت این اتفاق پنهان شده است.

این باشگاه باید مدیرعاملی داشته باشد که قراردادها و بازیکنان را بشناسد و البته سلامت کار کند. از مدیری که اولین اقدامش خرید لباس برای خودش و حل مشکلات مالی شخصی اش از طریق باشگاه است  چه توقعی می توان داشت؟ نه فقط در فوتبال بروید وزارتخانه های دیگر را هم ببینید تا متوجه شوید انتخاب ها به بیراهه است. مدیرانی انتخاب می شوند که تعهد، تجربه، دانش و مقبولیت اجتماعی ندارند و اینهمه قراردادهای اشتباه و مضر را بسته اند. ما زمانی در فیفا بیش از 280 پرونده داشتیم که همه را هم محکوم شدیم.