کد خبر : 1735968 | 18 بهمن 1399 ساعت 12:34 | 35.3K بازدید | 4 دیدگاه

سیستم عجیب جلالی در آزادی جواب نداد؛

استقلال چطور دفاع ۱۰ نفره را شکست؟

شاید جدال استقلال و نساجی آرام و کم‌برخورد بود، اما تفکرات تاکتیکی دو سرمربی نکات قابل توجهی داشت.

استقلال چطور دفاع ۱۰ نفره را شکست؟

به گزارش "ورزش سه"، هنوز دقایقی از زمان‌های بازی نساجی در برابر استقلال نگذشته بود که با سیستمی غیر متعارف و غافلگیر کننده از آقا معلم مواجه شدیم؛ سیستم (۱-۳-۶) و آنطرف هم محمود فکری، استقلال را در برابر تیم سابقش نساجی با سیستم (۱-۲-۴-۳) به زمین فرستاده بود.

 

مصاف صدرنشین لیگ برتر با تیم قعرنشین با این اوصاف آغاز شد؛ برای این بازی خاص، نساجی کریم اسلامی را مهاجم هدف و توپ نگهدار قرار داده بود و پشت سر او زامهران، کمندانی و نجفی با سرعت و تکنیک خاص قابلیت اضافه شدن و استفاده از فرصت‌های حاصل از نوع بازی کریم اسلامی را داشتند.

 

 

در این شکل از بازی، آقا معلم اوج هنر و تجربه خود را در چیدمان سازمان دفاعی به خرج داده بود؛ حضور دو مدافع مرکزی و دو مدافع کناری که شرح وظایف آنها تازه و بدیع و به جای حرکت طولی و در عمق، جمع شدند در عرض بود و دو هافبک کناری که در بیشتر زمان‌های بازی باید نقش مدافعان کناری را بازی می‌کردند.

 

بر اساس این چیدمان، تیم مجید جلالی با ۱۰ نفر به‌صورت کاملا منظم و کلاسیک سازمان دفاعی‌اش استوار بر یارگیری منطقه‌ای با دستور دفاع منتظر، شکل داده شده بود.

 

 

دفاع منتظر، یعنی دفاعی که قرار نبود بی‌محابا وارد جنگ با حریف شود و باید منتظر «کُنش» برای «واکنش» بماند!

 

در این حالت، دادن توپ به حریف و گرفتن فضا برداشت اولیه بود، اما مهم‌تر از آن سازمان منظمی بود که با صبر و حوصله زیاد باید ۹۰ دقیقه، بدون کمترین ریسک و اشتباه در برابر تیمی سراپا حمله، مقاومت می‌کرد.

 

 

بدون شک، این نظم دیکته و بسیار تمرین شده و به‌صورت تئوریک بارها و بارها گفته شده اگر قابلیت و توان ۹۰ دقیقه مبارزه را  داشت،  مطلقا نمی‌شکست! اما قفل این نوع دفاع وقتی شکست و از دست رفت که آقا معلم مجبور به تعویض و در نتیجه از دست رفتن تمرکز تیمش شد.

 

اما در مقابل استقلال، برای ثبت گل مهم و سه امتیازی‌اش چند حرکت مهم انجام داد؛ اول خارج نمودن یکی از هافبک‌های دفاعی خود (شجاعی) از بازی و آزاد کردن مرادی که با قابلیت استفاده بهینه از هر دو پای خود و سرک کشیدن به همه جای زمین، کمک شایان توجهی به شکل و سرعت گرفتن بازی هجومی استقلال کرد و دوم از دست ندادن تمرکز و آرامشش و سوم اصرار درست بُر زدن شوت‌های از راه دور که با توجه به نوع و شکل بازی تیم حریف و شرایط محیطی زمین به دلیل بارندگی، حربه‌ای کاملا موثر و تاثیرگذار بود.

 

 

در هر صورت، تقابل صدرنشین و قعرنشین جدول رقابت‌های لیگ برتر، در ظاهر آرام و در باطن پُر از هیجان و درس آموزشی بود.

 

آرامشی که مجید جلالی به بازی تحمیل و دیکته کرد و حتی فراتر از آن نیمکت استقلال برای اولین بار در طول فصل جاری تحت تاثیر این آرامش قرار گرفت؛ نیمکتی که با صبر و حوصله فراوان و قابل تحسین بهم نریخت و صبورانه منتظر گل سه امتیازی و ادامه صدرنشینی‌اش ماند.

یعقوب وطنی

دیدگاه‌ها