یازده مرد اسکو، در چالشی سخت‌تر از اوشن

به گزارش "ورزش سه"، به‌دفعات مکرر جدول 8 گانه مقدماتی جام جهانی 2022 قطر را در قاره آسیا بالا و پایین می‌کنیم، اما به‌راستی چاره‌ای جز بردن در هر 4 دیدار پیش رو باقی نمانده است که این شاید سخت‌ترین چالش تیم ملی ایران در طی دو دهه اخیر باشد.

تعارفی هم نداریم به‌هرحال شرایط از ابتدای رقابت‌ها تا به امروز به‌گونه‌ای رقم خورده که تنها راه صعود از گروه C، شکست تمام حریفان و قرار گرفتن در جایگاه نخست جدول است، آن‌هم در کشور بحرین، جایی که هیچ‌وقت در آن احساس امنیت نکردیم.

 اینکه فرصت هیچ خطایی را نداریم، طبیعتاً میزان استرس را از هرزمانی بیشتر می‌کند، که البته این نکته بدون شک مدنظر کادر فنی قرار گرفته است. به نظر می‌رسد بخش زیادی از دلایل حضور آقا کریم صرف‌نظر از مشاوره فنی، همین موضوع باشد که بتواند به کم شدن فشار روحی و روانی بسیار زیاد در این 4 بازی کمک شایانی کند. تصاویر حضور او در تمرینات دیروز (شنبه) تیم ملی نیز این فرضیه را بیش‌ازپیش ثابت می‌کند که کریم باقری ضریب روحی تیم ملی را افزایش می‌دهد. برای مثال فیلمی که روز گذشته از او و محمدحسین کنعانی زادگان منتشر شد، حاکی از همین مطلب است.

تاریخ فوتبال ایران را که ورق می‌زنیم، درمی‌یابیم که فوتبال ما چندان هم بیگانه با این فضای پرتنش نیست، در سال‌های اخیر، چه در زمان برانکو و چه در دوران کارلوس کی روش شرایط نسبتاً مشابهی را در مقدماتی جام جهانی 2006 آلمان و 2014 برزیل تجربه کرده است، اما درواقع اگر مقایسه‌ای بین این بزنگاه‌های تاریخی داشته باشیم متوجه خواهیم شد که این‌یکی با دفعات قبلی تفاوت‌های نسبتاً زیادی دارد که از جهاتی ما را به یاد "فیلم 11 مرد" اوشن اثر جذاب "استیون سودربرگ" می‌اندازد. هم ازلحاظ سختی کار، هم اینکه اولین اشتباه ممکن است آخرین اشتباه باشد. و اینکه نقش هر 11 نفر در به سرانجام رساندن این مأموریت کلیدی، کاملاً تخصصی و حیاتی است.

از درون چهارچوب دروازه گرفته تا خط حمله که هرکدامشان باید در قالب تیمی وظایف فردی‌شان را به‌درستی و با تمرکز زیاد انجام دهند تا رسیدن به هدف نهایی که در این مجال همان صعود به جام جهانی است، محقق شود. هدفی که قطعاً آرزوی فرد فردِ همه ایرانی‌های این کره خاکی می‌تواند باشد، چراکه فوتبال برای ما ایرانی‌ها هرکجا که باشیم، فراتر از یک ورزش و سرگرمی به شمار می‌رود، خصوصاً اینکه پای صعود به جام جهانی مطرح باشد.
تصور اینکه در شب گروه‌بندی جام جهانی، با تمام زرق‌وبرقش، نام ایران یکی از گوی‌های این مراسم نباشد وحشتناک است که امیدواریم هرگز اتفاق نیفتد.

قصد غلو یا به‌نوعی بزرگنمایی بازیکنانمان یا تیم ملی را نداریم، ولی باید بپذیریم که اگر دراگان اسکوچیچ بتواند از پتانسیل واقعی فوتبال ایران در این مقطع از زمان، با توجه به مهره‌هایی که در اختیار دارد، استفاده کند، نباید لااقل در این گروه دغدغه‌ای برای صعود به دور بعدی داشته باشیم، حتی در شرایط فعلی.

کافی است گل‌های بی‌نظیر و فراموش‌نشدنی علیرضا جهانبخش و مهدی طارمی را در همین فصل به قهرمان باشگاه‌های اروپا به خاطر بیاوریم تا هر چه بیشتر متوجه تفاوت‌های فوتبالمان با بحرین و عراق شویم. ازاین‌دست مثال زیاد است، ولی به نظر می‌رسد ذکر همین دو نکته کافی بود، خصوصاً اینکه شب گذشته تیم فوتبال چلسی در ورزشگاه اختصاصی پورتو (دراگائو) باکمال شایستگی قهرمان اروپا شد.

این در حالی است که به نظر می‌رسد علی‌رغم تمام زحمات فدراسیون فوتبال برای برگزاری اردوی داخلی در جزیره کیش، که البته این امر هم جای بحث دارد، تمهیدات لازم برای حضور در چنین میدان مهمی، پیش‌بینی ‌نشده است. هرچه قدر هم رئیس فدراسیون فوتبال و سرپرست تیم ملی، بر این نکته اصرار کنند که عدم برگزاری دیدارهای تدارکاتی به تشخیص سرمربی صورت گرفته، بازهم نمی‌تواند این دلایل یا بهتر بگوییم، این بهانه‌ها، توجیه مناسبی برای این مسئله محسوب شود، خصوصاً اینکه تیم‌های رقیبمان که شرایط بسیار بهتری ازلحاظ جدولی نسبت به ما دارند، علاوه بر برپایی اردوهای بلندمدت و خارجی، بازی‌های بسیار خوب دوستانه‌ای را برگزار کردند که قطعاً باعث بالا رفتن کیفیت تیمی آن‌ها خواهد شد. چراکه پای جام جهانی وسط است، نه یک تورنمنت ساده. تورنمنتی که هر دقیقه حضور هر بازیکنی در آن یک افتخار محسوب می‌شود و در عین حال می‌تواند سرنوشت او را تغییر دهد.

هنوز صحبت‌های علی‌رضا منصوریان را پس از پایان جام جهانی 1998 فرانسه از یاد نبرده‌ایم که درجایی گفته بود: " اگر دقایق بیشتری در بازی مقابل آلمان بازی می‌کردم، می‌توانستم به‌جای سن پائولی به یکی از تیم‌های بوندس لیگا 1 منتقل شوم."

جالب اینکه، مسئولان تیم ملی از قول سرمربی، ترس از مصدومیت را بهانه‌ای برای عدم برگزاری بازی‌های دوستانه عنوان کردند، آن‌هم در شرایطی که همه می‌دانند، که تیم ملی ایران هر چه قدر هم مشکل داشته باشد از حیث نفرات زبده و آماده و بازیکنان شایسته، حرف اول را حداقل در غرب آسیا می‌زند و مصدومیت‌های احتمالی نمی‌تواند چندان بر عملکرد کلی تیم تأثیرگذار باشد.

 درواقع قصد حلاجی و پرداختن و دامن زدن به مشکلات برنامه آماده‌سازی تیم ملی و این دست موارد، مخصوصاً در این برهه از زمان را نداریم، اما صحبت‌های بجای مهدی طارمی و کریم انصاری فرد به‌عنوان دوستاره فوتبال ایران، در چند روز اخیر ما را هم بر آن داشت تا اشاره‌ای هرچند مختصر، به این کوتاهی انجام‌گرفته، داشته باشیم که انصافاً هرچه فکرمی کنیم می‌بینیم با هیچ متر و معیاری عدم برگزاری دیدار تدارکاتی در هر سطح و لِوِلی نمی‌توانست تصمیم درستی به شمار برود، تصمیمی که بعید به نظر می‌رسد از جانب کادر فنی اتخاذ شده باشد.

به‌هرحال این روزها کیش تبدیل به پایتخت ایران شده است. نگاه و حواس بخش کثیری از ملت فوتبال دوست ایران حتی در سخت‌ترین اوضاع معیشتی به اخبار و تصاویری است که از جزیره کیش مخابره می‌شود. شبکه‌های مختلف اجتماعی حالا تبدیل‌شده به محل بحث و تبادل‌نظر کسانی که به‌واقع صاحبان واقعی تیم ملی هستند. آن‌ها شرایط حال حاضر تیم ملی را کاملاً درک می‌کنند و به‌خوبی می‌دانند که چه روزهای سختی در پیش روی تیم ملی ایران است. اما درعین‌حال انتظارشان از یکایک بازیکنان تیم ملی در این 12 روز حیاتی، چیزی جز احساس مسئولیت و حفظ تمرکز و تلاش بی‌وقفه نیست که درنهایت امیدواریم منجر به ثبت یک معجزه و حماسه دیگر این بار در خاک منامه،  دشمن قسم‌خورده شود. آنجا که در آخرین روز مسابقات در ورزشگاه شهر منامه بتوانیم با غلبه بر عراق شاهد دور افتخار بازیکنانمان با پرچم ایران باشیم، امری که حتی تصورش هم تمام سلول‌های مغزمان را نوازش می‌دهد.

کیاوش عزیزی