۱۰ نکته از یک حضور؛ این جنگ را برابر کنید

به گزارش "ورزش سه" اگر نگاهی واقع‌بینانه به دوئل استرالیا-تایلند داشته باشیم، باید عملاً حذف تیم ملی فوتبال زنان ایران از جام ملت‌های آسیا را به رسمیت بشماریم، تورنمنتی که شاگردان مریم ایراندوست در آن موفق به کسب یک امتیاز از سه بازی شدند اما حذف میزبان رقابت‌ها باعث شد تا امتیاز تاریخی فوتبال زنان هم حذف شود و ملی‌پوشان فوتبال زنان با دو شکست و دریافت ۱۲ گل به کار خود در مرحله گروهی پایان دهند.

بازخوانی آنچه در 8 ماه اخیر بر فوتبال زنان ایران گذشت در کنار عملکرد ملی‌پوشان در اولین تجربه حضور در جام ملت‌ها خالی از لطف نیست و می‌شود در این بین به ۱۰  نکته مهم اشاره داشت:

1. سنگ‌تمام به سبک فدراسیون فوتبال

اگر بحث عدم برگزاری بازی تدارکاتی در فاصله پایان بازی‌های مقدماتی تا برگزاری جام ملت‌ها، که ماحصل حذف 2 ساله زنان فوتبال ایران از رنکینگ و البته روابط سیاسی و مسائلی از این دست بود را فاکتور بگیریم، فدراسیون فوتبال توانست در حوزه فوتبال زنان درخشان حاضر شود و همه امکانات لازم را برای ملی‌پوشان فراهم آورد؛ از همراهی در راستای چینش برنامه‌ریزی دقیق و مدون برای اردوهای آماده‌سازی تا بحث پرواز اختصاصی و ارائه البسه مرغوب و فراهم آوردن امکانات لجستیکی، اتفاقی که در سالیان گذشته مشابه آن هیچ‌گاه رخ نداده بود.

2. کادرفنی ایرانی

مریم ایراندوست، سمیه شهبازی، نصرت ایراندوست و امین جمایلی نقش اصلی‌ها را در کادرفنی تیم ملی فوتبال زنان داشتند؛ ایراندوست‌ها و شهبازی در حوزه فنی عملکرد بازیکنان را زیرنظر داشتند و با مشورت یکدیگر ترکیب نهایی را انتخاب می‌کردند و مسئولیت آماده کردن دروازه‌بان‌ها با امین جمایلی بود. البته که در این بین در چند دوره اردوی آماده‌سازی بهزاد نوشادی مربی بدنساز استقلال هم به کمک زنان فوتبال ایران آمد تا با تمرینات خود بتواند آمادگی جسمانی آن‌ها را ارتقا بدهد. اما شاید برای آینده، انتخاب دستیارانی باتجربه‌تر برای مریم ایراندوست و یا حتی تغییرات در کسوت مدیرفنی، دور از ذهن نباشد، به‌ویژه آن‌که تیم ملی فوتبال زنان در حال پوست‌اندازی است و شاید تفکرات جدیدتر بتواند کمک بیشتری به این تیم کند.

3. کودایی، برای پیشروی کافی نبود
خط دروازه یکی از غنی‌ترین پس‌تهای تیم زنان ایران بود  که در سایه درخشش‌های زهره کودایی در مرحله مقدماتی و نهایی، استفاده از دروازه‌بان دوم و گزینه ذخیره مورد توجه قرار نگرفت؛ مریم یکتایی از بشیکتاش به اردوی تیم ملی رسیده بود و عارفه سیدکاظمی هم بعد از نمایش خوب در جام باشگاه‌های آسیا با شهرداری سیرجان، در هند همراه تیم ملی بود. در عین حال بعد از تساوی در بازی اول مقابل هند با سیوهای کودایی ایران در دو بازی بعدی 12 گل دریافت کرد تا اثبات شود حضور یک گلر خوب برای موفقیت یک تیم فوتبال کافی نیست.

4. حسرت گل زدن، از مقدماتی تا مرحله نهایی
بعد از برتری 5 گله مقابل بنگلادش، زنان فوتبال ایران دیگر نتوانسته‌اند گلی به ثمر برسانند؛ بازی مقابل اردن که منجر به صعود تاریخی به جام ملت‌ها شد، با پیروزی در ضربات پنالتی به سود زنان فوتبال ایران خاتمه یافت و سپس هند، چین و چین‌تایپه رقبایی بودند که گلزنی مقابل آن‌ها برای تیم ملی میسر نشد، تا رکورد منفی به نام زنان فوتبال ایران به ثبت برسد. شاید اگر اختلافات با زهرا قنبری مدیریت می‌شد، تیم ملی فوتبال زنان با خط حمله قدرتمندتری در جام ملت‌ها حضور می‌یافت. نکته نگران‌کننده عدم تهدید دروازه رقباست، به‌طوری‌که تنها 5 شوت در چارچوب در سه مسابقه جام ملت‌ها برای زنان ایران به ثبت رسیده که عدم وجود خلاقیت برای خلق موقعیت را هم به‌خوبی نشان می‌دهد.

5. کرونا و نیمکتی که مطمئن نبود
شاید اختلافات با کادرفنی و عدم حضور برخی بازیکنان در اردوی ملی در بازی پایانی مقابل چین‌تایپه بیش از همیشه خود را نمایان کرد، جایی که 4 کرونایی نمی‌توانستند همراه تیم ملی باشند اما بازیکنان ذخیره ترازِ ترکیب اصلی نبودند و مریم ایراندوست کار سختی برای چینش ترکیب داشت و همین مسئله هم باعث شد تا ضعف فنی ایران مقابل چین‌تاپیه بیش از پیش شود و سرانجام شکستی 5 گله در کارنامه زنان فوتبال ایران به ثبت برسد. مطمئنا یکی از ماموریت‌های برای آینده، ساختن «تیمِ پشتِ تیم» است، در واقع نیمکتی تراز با آن‌چه در ترکیب است و انتخاب برترین‌ها تا غیبت یک یا چند بازیکن چالش برانگیز نشود.

6. بدنسازی؟ چالش 8 ماهه ادامه دارد
در همان روزهای اول که مریم ایراندوست سرمربی تیم ملی فوتبال زنان شد، او یکی از اصلی‌ترین چالش‌ها را مشکلات جسمانی و بدنسازی بازیکنان دانست؛ در این 8 ماه در چند نوبت بهزاد نوشادی تلاش کرد تا سطح آمادگی جسمانی بازیکنان را ارتقا دهد اما به‌ خوبی آنالیز 3 بازی مقابل هند، چین و چین‌تایپه نشان می‌دهد که هنوز مشکل بدنسازی جای کار زیادی در تیم ملی فوتبال زنان ایران دارد و هنوز هم به‌عنوان یک چالش جدی برای کادرفنی مطرح است و شاید فرصت پیش‌رو بعد از جام ملت‌ها می‌تواند زمان مناسبی برای انجام این مهم باشد. در واقع شاید در توضیح بهتر بتوان گفت که در حال حاضر، ارتقای سطح جسمانی بازیکنان تیم بر مسائل فنی اولویت دارد‌.

7. تورنمنت‌های رقابتی
حسن بزرگ شرکت در تورنمنت‌های جدی و بزرگ ، مقیاسی است که برنامه ریزان فوتبال زنان ایران را متوجه وضعیت دقیق خود می‌کند. تا امروز شاید فوتبال زنان در سایه نوعی سانتی‌مانتالیسم ژورنالیستیک پیش رفته و همواره مورد تحسین بوده‌ است اما بعد از شکسته شدن طلسم حضور حالا نوبت به ساختن تیمی است که قدرت رقابت با تیم‌های هم‌تراز آسیایی را داشته باشد.

8. لیگی که باید حرفه‌ای شود

اگر نگاهی دقیق به لیگ فوتبال زنان در سالیان گذشته داشته باشیم، نباید چندان از برآیند به‌دست آمده در تیم ملی شوکه شویم؛ چرا که لیگ فوتبال زنان همواره رقابت 2-3 یا نهایتا 4 تیم بوده و بقیه تیم‌ها از لحاظ کیفی در شرایط خوبی نبودند و این عدم رقابت حرفه‌ای و متوازن در لیگ مطمئنا خروجی خوبی هم نخواهد داشت؛ همین مسئله خود می‌تواند یک چالش جدی باشد و به نظر می‌رسد که باید به مانند لیگ فوتبال آقایان، فرآیند حرفه‌ای‌سازی لیگ فوتبال زنان هم با ورود تیم‌های شاخص و سرمایه‌گذاری روی فوتبال پایه زنان آغاز شود تا به لحاظ فنی در قاره آسیا، لیگ فوتبال زنان ایران هم جزو برترین‌ها برشمرده شود.

9. سرمایه‌گذاران بیایند

توقع بی‌جایی است که بخواهیم سرمایه‌گذاران را مکلف به حضور در لیگ فوتبال فعلی بانوان کنیم، چرا‌که در شرایط کنونی سرمایه‌گذاری برای فعالان اقتصادی در حوزه فوتبال زنان، یک سرمایه‌گذاری بدون بازگشت است؛ در واقع عدم پخش مسابقات و پوشش رسانه‌ای مناسب باعث شده تا سرمایه‌گذاران هم ترغیب به حضور در این عرصه نشوند و به نظر می‌رسد برخی مشکلات ریشه‌ای و بنیادی باید در پروسه زمانی کوتاه‌مدت حل و فصل شود تا با رفع مشکلاتی چون پخش زنده (حتی اینترنتی)، سرمایه‌گذاران بیشتری ترغیب به حضور در فوتبال زنان شوند. البته که در این بین، سخت‌گیری AFC برای صدور مجوز حرفه‌ای مطمئنا می‌تواند خود عاملی مهم برای ترغیب بیشتر سرمایه‌گذاران فوتبالی به حضور در عرصه فوتبال زنان باشد.

10. جنگ نابرابر
طبعا حضور تیم دختران ایران در میادین ملی هم‌چنان رنگ‌و‌بویی از یک جنگ نابرابر را به ذهن می‌آورد اما این نابرابری باید به پایان برسد. فوتبال زنان ایران که تاریخِ بیش از صدساله در رشته مردان با افتخارات بی‌شمار آسیایی را هم کنار خود دارد، نباید در مظلومیت و توجیه رها شود. این دختران احتیاج به آموزش، توجه و برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری دارند. آن وقت ببینید که چه می‌کنند.

سبحان جهان پناه