فوتبال ما دریبل می خواهد و یک حرکت جادویی 

به گزارش "ورزش سه"، سرمربی تیم هوادار در کنفرانس خبری پیش از بازی با استقلال با تشکر از علی کریمی که نام وی را در جمع یازده بازیکن برتر تاریخ لیگ قرار داده بود به علی کریمی تعارف حضور در تیم هوادار را زد و گفت: من بدن علی کریمی را دیده‌ام. خیلی خوشم می‌آید و بدون تعارف می‌گویم تیمی که علی کریمی نداشته باشد بی فایده است و دوست دارم او در تیم ما حاضر شود! 

فارغ از واکاوی این درخواست یا چیزی فراتر از یک تعارف باید گفت حق با غلامرضا عنایتی است. هر تیمی باید علی کریمی داشته باشد تا مسابقه فوتبال زیبا شود. هر تیمی باید یک علی کریمی داشته باشد تا زمانی که پاس‌های متعدد قطع و منجر به شکل گرفتن حمله نمی‌شود گره کور بازی باز شود. این در بازی دیروز هوادار – استقلال مشهود بود. بازی سه گل داشت اما جذاب و مهیج نبود. 

دریبل‌های جادویی علی کریمی ‌و پاس‌هایی که می‌داد یک طرف و بازی یک طرف. البته فوتبال ایران چه در گذشته و چه در عصر حاضر از این دست از بازیکنان را به کرات به خود دیده است. صد البته که مقایسه آنها اشتباه‌ترین کار ممکن است چرا که هر بازیکن قابلیت‌های خاص و منحصر به‌فرد خود را دارد. در استقلال هم از این دست از بازیکنان دیدیم. مجتبی جباری که به قول فوتبالی‌ها پاس او روی بند کتونی مهاجم بود. 

فوتبال امروز تیمی‌تر از گذشته بازی می‌شود. پاس – پاس و پاس. اما نمی‌شود خلاقیت را از فوتبال حذف کرد. روزی که خلاقیت از فوتبال حذف شود فوتبال تبدیل به یک بازی ماشینی می‌شود. چشم‌ها نیاز دارد چه از روی سکوها و چه از خانه‌ها صحنه‌های جذاب و جادویی ببیند. این‌ها حتی فراتر از گل هستند. حتما غلامرضا عنایتی از روی نیمکت چیزی می‌داند که می‌گوید. دل او یک بازیکن کلیدی در ترکیب می‌خواهد. یکی مثل علی کریمی که وقتی حریف در منطقه یک‌سوم دفاعی پرتعداد می‌شود به تنهایی کاری کند. شوتی بزند یا چند نفر را دریبل کند و وارد محوطه جریمه حریف شود و گل. 

به‌راستی چرا فوتبال از بازیکنان خلاق خالی شده تا جایی که غلامرضا عنایتی به‌طور جدی از علی کریمی 43 ساله برای حضور در تیمش دعوت می‌کند؟ می‌شود این‌طور گفت فوتبال هیچ‌گاه خالی از استعداد ‌نبوده. شاید این نگاه‌هاست که منجر به ظهور و تکرار چنین فوتبالیست‌هایی نشده است. این‌که می‌گوییم فوتبال یک بازی گروهی است. دریبل نزن، فقط پاس بده.