به استقبال غیرقابل پیشبینیترین دربی دهه؛
شطرنج جام - دربی کیش یا دربی مات؟
"وضعیت خاص" این امید را در دل هواداران دو تیم زنده میکند که شاید بعد از چند تساوی، دیگر شاهد تکرارش نباشیم.

به گزارش ورزش سه ، دربی به خودی خود همیشه از اهمیت خاصی برخوردار بوده و حالا جدول لیگ بیست و یکم ارزشی مضاعف برای بازی پیش روی سرخابیها رقم زده است. استقلال با 6 امتیاز درصدر میتواند با پیروزی در بازی تقریبا تکلیف خودش را برای قهرمانی مشخص کند. بدونشک فاصله 9 امتیازی به معنای گام بزرگ و نهایی آبیها برای مسجل کردن قهرمانیشان است. در آن سو پرسپولیس میداند، استقلال در این فصل اهل باختن نیست و بعید است در ادامه امتیاز زیادی را به این سادگی ها از کف بدهد، از این رو اگر پسران یحیی می خواهند برای ششمین سال متوالی قهرمان لیگ برتر شوند، چارهای ندارند جز پیروزی در بازی. اما با کدام استراتژی و نگاه؟
همین "وضعیت خاص" این امید را دردل هواداران دو تیم زنده میکند شاید بعد از چند تساوی دیگر شاهد تکرارش نباشیم. البته گلمحمدی میداند در صورت جلو کشیدن بی محابا همان هدیهای را به مجیدی میدهد که او مترصد آن است.
برای درک بهتر موضوع بهتر است به دو بازی سخت آبیها در ورزشگاه آزادی مقابل سپاهان و گلگهر درطول همین فصل اشاره کنیم. در این دو بازی، نویدکیا و قلعه نویی برای پیروزی در آزادی و با ترکیب هجومی مقابل استقلال صف آرایی کردند اما هر دو بازی را به آبی ها واگذار کردند. این دو باخت نه اتفاقی بود و نه بر اساس شانس و اقبال.
استقلال در طول 90 دقیقه میداند چه میخواهد؛ عقب می کشد و منسجم دفاع می کند، حفرهها را میبندد و همانند یک شکارچی تیزچنگ میداند در چه لحظهای ناگهان با چند بازیکن به سمت دروازه حریف یورش ببرد.
پس اگر گلمحمدی تیمش را هجومی و با نفرات زیاد در زمین حریف روانه میدان کنند، همان هدیهای را به مجیدی و پین داده که آنها منتظرش هستند. از این رو برخلا موج احساسی که از سوی بخش اعظمی از هواداران، در فضای مجازی شکل گرفته، عاقلانهتر آن است که گلمحمدی استراتژیِ دیگری را دنبال کند. البته او با تساوی و همان فاصله 6 امتیاز میتواند به ادامه لیگ دل ببندد و منتظر حوادث باقی بماند اما بدونشک دیگر اختیار کار در دست سرخها نخواهد بود.

کیش یعنی برد پرسپولیس در دربی و مات همان پیروزی استقلال در بازی بزرگ پنجشنبه است که احتمالا تکلیف لیگ را روشن میکند
* در ارزشمندی گل اول
استقلال تا امروز 22 هفته بدون باخت را پشت سرگذاشته است. اما یک نکته ویژه در بازی آبیها وجود دارد. آنها در طول همه این 22هفته تنها و تنها یک بار در طول 90 دقیقه از حریف خود عقب افتادند و آن مربوط به بازی با نفت آبادان در دور رفت بود. در آن مصاف شاگردان منصوریان در همان ابتدای بازی به گل رسیدند و بعد از آن بود که استقلال را به شکلی کاملا متفاوت دیدیم.
تیمی که تا انتهای بازی حمله کرد. اگرچه آن مصاف در انتها با تساوی یک بر یک به پایان رسید اما همان یک گل پیش افتاده نفت نشان داد که اگر میخواهید استقلال را از حالت همیشگی خارج کنید، مجبورید زننده گل اول باشید.
استقلال در طول فصل به جز آن بازی هرگز عقب افتادن را تجربه نکرد و شاید همین موضوع یک زنگ خطر جدی برای آبیها باشد. تیمی که عقب میافتاد آیا میتواند همچنان ساختار تدافعیاش را حفظ کند؟ هرچه به دقایق پایانی نزدیک میشویم، خونسردیشان کم نمیشود؟ پاسخ را نمیدانیم اما اگر هر فردی جای یحیی باشد، حتما حتما این وضعیت ویژه را برای استقلال به هر قیمتی بهوجود میآورد.
استقلال اگر گل نخست را بزند، بد اقبال تیمی که روبهرویش است؛ آنها عقب میکشند و در ضد حملات طوری رفتار میکنند که تیم عقب افتاده، بهشدت دچار مشکل شود.
از این رو باید قرمزها استراتژی اصلیشان را روی این بگذارند که از رقیب آبیپوششان عقب نیافتاند. البته باید به این نکته اصلی و اساسی هم اشاره کنیم که هیجان و استرس این بازی شبیه هیچ مصاف دیگری نیست و نمیشود با قاطعیت گفت، رفتار سازمانی بازیکنان دو تیم در مواقع مختلف، نعل به نعل همانی است که پیشتر دیده بودیم.
اینهاست که از دربی یک تقابل ویژه غیرقابل پیشبینی میسازد.
مهدی طاهرخانی