سیوانه رفت ولی مشکلات لورکوزن هنوز پابرجاست!

به گزارش "ورزش سه" شکست دو بر صفر مقابل اف سی پورتو در لیگ قهرمانان، هشتمین شکست بایر لورکوزن در دوازدهمین بازی آنها در فصل جاری بود. پس از اعلام رئیس باشگاه، فرناندو کارو که خواستار موفقیت "بسیار بسیار بسیار سریع" شده بود و یک عملکرد دیگر مانند شکست چهار بر صفر روز جمعه در مونیخ را غیرقابل قبول دانسته بود، پس از ناامیدی مجدد در پورتو، جراردو سیوانه از سمت خودش به عنوان سرمربی لورکوزن برکنار شد.

اما همین فرصت به سیوانه نیز در نوع خودش شگفت‌انگیز بود. این خارق‌العاده بود که روسا چقدر به سرمربی سوئیسی فرصت دادند تا اوضاع را عوض کند. این مربی 43 ساله تقریباً تمام راه‌ها را برای تغییر شرایط امتحان کرد. با این حال، اقدامات او در این فصل هرگز تأثیر ماندگاری نداشت. به خصوص به این دلیل که او هر بار راه دیگری را امتحان می‌کرد.

در حالی که سرمربی قبل از او، پیتر بوش در ایده خود در مورد فوتبال مالکیتی بیش از حد سرسخت بود، سیوانه بر روی فوتبال انعطاف پذیری که روسای باشگاه هم برای آن ارزش قائل بودند، آنقدر سماجت کرد تا جای خود را از دست داد.

جانشین او ژابی آلونسو، به عنوان بازیکنی که خود همیشه یک بازیکن در خدمت تیم بوده و هرگز متکی به توانایی‌های انفرادی و بازیکن‌محوری نبوده، به راحتی نمی تواند به تیمی که از نظر فردی در سطح بالایی قرار دارد، اما از نظر انسجام همگن نیست، ثبات بدهد. ساختار سلسله مراتبی لورکوزن نیز به ندرت اجازه تغییرات چشمگیر را به یک تازه وارد می‌دهد. مگر تعداد کمی از سرمربیان شاخص که آنها هم اغلب خودشان خیلی اهل تغییرات نیستند.

* رختکن بایر فاقد هسته رهبری است

خروج بازیکنان آلمانی زبان مانند برادران بندر، کوین ولاند و اخیراً جولیان بامگارتلینگر، که می‌توانست یک هماهنگ کننده ارزشمند، حداقل در رختکن باشد به خوبی با جایگزینی نفرات جدید پر نشد. بایر بیش از هر زمان دیگری فاقد چنین هسته‌ای است که می‌تواند این مجموعه بی‌ثبات از نظر روحی را در مسیر رشد خود نگه دارد. عواملی که در بحران تاثیر مضاعف داشتند.

اگر ژابی آلونسو نتواند یک پیروزی قانع کننده در برابر شالکه که می تواند یک رهایی برای تیم باشد، کسب کند، روی این موضوع بیش از قبل صحه گذاشته خواهد شد که سیوانه رفته، اما هنوز مشکلات لورکوزن پا بر جاست.