ستاره ایران در جام جهانی: چی از فوتبال کم داریم

به گزارش "ورزش سه"، در جریان برد تاریخی برابر شیلی و صعود بی نظیر تیم ملی هندبال ایران به مرحله دوم مسابقات هندبال قهرمانی جهان، محمد سیاوشی ستاره بی چون و چرای تیم ملی بود. این دروازه بان 37 ساله که اعتقاد دارد همچنان می‌تواند به تیم ملی کمک کند، می‌گوید حتی زمانی که ایران 3 گل از شیلی عقب بوده، باور داشته که می‌تواند عاملی برای پیروزی شاگردان وسلین شود. 
محمد سیاوشی با سیوهای فوق العاده خود در دقایق پایانی بازی با شیلی و در حالی که در 5 دقیقه آخر فقط یک گل دریافت کرد، نه تنها زمینه ساز برد تاریخی ایران در مسابقات جهانی شد، بلکه جایزه بهترین بازیکن زمین را هم از آن خود کرد. 
بعد از بازگشت تیم ملی هندبال دقایق با محمد سیاوشی هم‌کلام شدیم. در ادامه مشروح صحبت‌های دروازه بان باتجربه تیم ملی هندبال را در گفتگو با "ورزش سه" می‌خوانید.

* خیلی از بازیکنان تجربه بازی‌های بزرگ را نداشتند
در مجموع تورنمنت خوبی را پشت سر گذاشتیم. خدا را شکر در همان گام اول یک برد مهم را به دست آوردیم و به دور دوم صعود کردیم. پیش بینی می‌کردیم بازی سختی مقابل شیلی داشته باشیم و تا دقایق آخر هم عقب بودیم. با لطف خدا توانستیم این بازی را ببریم و در مجموع یک تجربه فوق العاده را پشت سر گذاشتیم. خیلی از بازیکنان تیم جوان بودند و خیلی‌ها برای اولین بار مقابل تیم‌های بزرگ جهان قرار می‌گرفتند.

* هیچ وقت 5 دقیقه آخر بازی شیلی را فراموش نمی‌کنم
فکر کنم دقیقه 25 نیمه دوم بازی با شیلی بود که ما سه گل عقب بودیم. بچه‌ها خسته شده بودند و فکر می‌کردند که بازی را می‌بازیم. یادم نمی‌رود که یکی از بچه‌ها پیش من آمد و من فریاد زدم که اصلا به فکر باخت نباشید، بروید و توپ ها را گل کنید. نمی‌دانم در آن 5 دقیقه چه اتفاقاتی افتاد، اما خدا را شکر همه چیز دست به دست هم داد تا ما برنده شویم. در آن 5 دقیقه ما یک گل بیشتر نخوردیم و من توانستم همان پنالتی حریف و توپ برگشتی را بگیرم و هم یک توپ لحظات آخر مهار کنم. با کمک همه بچه‌ها من هم روی خودم دو برابر فشار آوردم و توانستیم یک برد تاریخی کسب کنیم.

* اگر سن من بالاست، چطور بهترین بازیکن زمین شدم؟
میانگین سنی تیم ما 28، 29 سال بود و اینکه به میانگین سنی ما ایراد بگیرند، اصلا درست نیست. شاید 80 درصد دروازه بان‌هایی که در این جام بودند، بالای 35 سال سن داشتند. کلا هندبال رشته ای است که هر چقدر باتجربه تر می‌شوی، می‌توانی بهتر کار کنی. ما 9 بازیکن زیر 27، 28 سال داشتیم و فقط دو بازیکن بالای 35 سال داشتیم که یکی از آن ها هم من بودم که با توجه به پست دروازه بانی اصلا سن بالایی نیست. در ضمن اگر من سنم زیاد است، چطور در بازی اول بهترین بازیکن زمین شدم؟ اینطور که برخی می گویند من و امثال من باید یا روی سکو می نشستیم یا روی نیمکت!

* می‌گفتند باید برای برد جلوی اسپانیا بازی کنید!
بعد از بازی برابر شیلی اصلا اینطور نبود که راضی شده باشیم و بقیه بازی‌ها را جدی نگرفته باشیم. مونته نگرو که با اختلاف سه گل ما را شکست داد، بازیکنان بزرگی در بهترین لیگ‌های دنیا دارد یا همان شیلی بازیکنانی در لیگ پرتغال و اسپانیا دارد. خستگی بازی با شیلی و انگیزه بیشتر مونته نگرو باعث شد به این تیم ببازیم. خیلی‌ها قبل از جام می‌گفتند باید برویم و مقابل اسپانیا برای برد بازی کنیم، اما من از همان اول گفتم باید برای لذت بردن بازی کنیم. حتی مقابل اسلوونی و لهستان هم ما باید هدفمان بازی خوب باشد، نه اینکه فکر کنیم آن‌ها را شکست می‌دهیم. این تیم‌ها هر سال بارها مقابل هم قرار می‌گیرند، در حالی که ما 4 سال یک بار چنین مسابقاتی را تجربه می‌کنیم.

* وسلین مربی بزرگی است، باید بماند
یک مربی بزرگی به نام وسلین بالای سر تیم بود و نتیجه اش را هم دیدیم. ما در سال 2011 یا 2012 بود که دوستانه مقابل اسپانیا بازی کردیم و نتوانستیم 20 گل هم بزنیم و بالای 40 هم خوردیم. حالا شما آن بازی را با این مسابقه ما قیاس کنید که در نیمه دوم کاملا پایاپای پیش رفتیم. این اتفاقات نشان می‌دهد که وسلین روی تیم ملی کاملا تاثیرگذار بوده چون مربیان چند سال اخیر نتوانستند حتی در بازی‌های آسیایی هم به تیم ملی کمک چندانی کنند. مانوئل سال 2015 تیم ملی را به جام جهانی برد و وقتی رفت، ما به مربی بزرگتر احتیاج داشتیم. الان هم اگر قرار بر رفتن وسلین باشد، ما به مربی بزرگتری احتیاج داریم. اگر می‌شود با وسلین به توافق رسید، بهتر است که بماند. من هم شخصا دوست دارم در ایران بماند چون شناخت کافی را نسبت به بازیکنان پیدا کرده است.

* وسلین بی جهت عصبانی نمی شد
وسلین بداخلاق و عصبانی نیست. مربیان اروپایی اخلاقشان همینطور است. وقتی می‌آیند و می‌بینند که که یک مساله را 10 بار به بازیکنان ایران می‌گویند و بازهم درست نمی‌شود، کلافه می‌شوند! اخلاق ما با آن‌ها متفاوت است و اروپایی‌ها تا از فرهنگ ما شناخت پیدا کنند، زمان می‌برد. به همین خاطر معتقدم حالا که وسلین از ایران شناخت پیدا کرده، بهتر است که بماند.

* مثل فوتبالیست‌ها باید به ما هم پاداش دلاری بدهند
ما از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک انتظار داریم. نه سال قبل که به جام جهانی صعود کردیم و نه امسال که با یک نتیجه تاریخی برگشتیم، کسی به استقبال ما نیامد. انگار که به این شرایط و بی توجهی‌ها عادت کرده ایم. ما اولین برد تاریخ ایران را ثبت کردیم و برای اولین بار به دور دوم مسابقات جهانی رسیدیم. انتظار داریم همان پاداشی که به فوتبالیست‌ها بابت برد ولز دادند که فکر می‌کنم 15 هزار دلار بود، به ما که نتیجه بهتری هم گرفتیم، چنین پاداشی بدهند. در اروپا بعد از جام جهانی فوتبال، مسابقات جهانی هندبال مهمترین رویداد ورزشی به شمار می‌رود.

* فعلا به فکر خداحافظی نیستم
من به فکر خداحافظی نیستم. چرا نباید دیگر در تیم ملی باشم؟ وقتی ذهن و بدنم جواب می‌دهد، باید باشم. تا زمانی که بتوانم به تیم ملی کمک کنم، هستم. اگر یک جا ببینیم که دیگر نمی‌توانم کمک کنم، خودم خداحافظی می‌کنم.